“Zurnacilarin Piri” olarak bilinen Ibrahim Ceylan, tam 8 yasindan bu yana zurna çaliyor. Ceylan’in kullandigi zurna ise 55 yillik. Ceylan, “Bu meslek herkesin harci degil, zurnayi üflemeye körük gibi ciger ister.” diyor.

DAVUL ve zurna kültürü; birçok insanimizin geçim kaynagi, isi, asi ve gelecegi haline gelmis bir kültür. Bu meslek, ilçemizde yaklasik 30 haneyi yakindan ilgilendiren meslekler arasinda. Çaybasi Mahallesi’nde agirlikli olarak asirlardan bu yana devam ettirilen bu gelenegin üstadlari arasinda olan 75 yasindaki Ibrahim Ceylan, 8 yasindan bu yana dügünlerde, senliklerde zurna çaliyor. Ustasindan ögrendigi bu meslegi simdilerde 4 çiragina ögreten Ceylan, ilçede bu meslegin piri olan insanlar arasinda yer aliyor. Zeybek kültürünü ve müzigini nefesleriyle biçimlendiren, yöresel dügünlerin vazgeçilmez unsurlari olan, pehlivan ve deve güreslerinde ve hatta Kirkpinar’da, er meydaninda bile çalan, zeybek müzigini her yerde en iyi sekilde icra eden sanatçilar arasinda yerini alan Ceylan’in zurnasi ise tam 55 yillik.

ZURNANIN DENGBEJI

ASLINDA bu meslegi icra ettiren ustalara basit anlamiyla “çalgici” demek, onlar için mesleki kisilik ve onurlarini yaralayan bir davranis. Onlar, icra ettikleri sanatlari ve kültürleriyle Torbali’nin ismini katildiklari dügünlerde ve programlarda en iyi sekilde duyururlar. Dogu ve Güneydogu’nun sese biçim veren ozanlari (dengbejleri) gibi, onlar da Torbali’nin ve Ege’nin nefesine biçim veren zurnanin dengbejleri. Bunlardan bir tanesi de kendisi 75, zurnasi 55 yasinda olan Ibrahim Ceylan. 2 çocuk 5 torun sahibi olan Ceylan, bu meslegi ögrenebilmek için 6 yil boyunca dügünlerde ustasi Manisali Satilmis’in çantasini tasidi. Yillarca ustasinin izinden giden Ceylan, simdilerde bu meslegin piri olmus durumda. Öyle ki, siradan mahalle dügünlerinin yani sira, Kibris basta olmak üzere ülkenin birçok iline özel uçak, özel araç kiralayarak onun zurnasini dinlemek için dügünlerine götürenler var.

CEYLAN: ZURNACILIK KUTSAL BIR SANATTIR

IBRAHIM Ceylan’a ‘zurnacilarin piri’ demelerinin sebebi ise yüzlerce halk türküsü ve oyun havalarini hafizasindan çalabilmesi. Universite hocalarinin tezlerine bile konu olan Ceylan, “Kulagim ve ezberim çok iyidir. Çalamayacagim hava yoktur.” diyor. Emekli olmasina ragmen özel isteklerin hala geldigini belirten Ceylan, hala dügünlerde zurna çaliyor. Simdilerde bu meslegi 4 çiragina ögrettigini dile getiren Ceylan, “Ben artik yaslandim, bu sanati sürdürecek gençlere ihtiyacimiz var. 4 tane çiragim var. Simdi onlara bütün bildiklerimi aktariyorum. Herkesin harci degil zurna çalmak. O yüzden bu sanat da diger sanatlar ve enstrümanlar gibi kutsaldir.” seklinde konustu.

DOGUSTAN ALINLARINA YAZILAN MESLEK

ÇAYBASI bölgesinde dünyaya gelen bir bebek, önce zurnadan çikan nagmeleri ve davulun tokmak sesini duyar. Bu onun için adeta bir ninni gibidir. Bu sesleri duya duya büyüyen bebek, 67 yaslarina geldiginde davul dövmeye, zurna öttürmeye baslar. Bu gelenek, Yeni Mahalle’de oturan Roman ve Obali Mahallesi’nde oturan Aleviler için vazgeçilmez bir tutku ve atalarindan bir mirastir. Yeni yetisen gençler bu iste önce bir el aliskanligi, üfleme becerisi kazanir. Davul vücuda nasil yerlestirilir, tokmak nasil tutulur ve davula nasil vurulur; sonra zurnanin memesi agza nasil yerlestirilir, nasil üflenir, nasil öttürülür, parmak nasil zurnanin delikleri üzerinde gezdirilir; tüm bu beceriler çocuga küçük yaslarda kazandirilir. “Zurna çalmak beceri ister” diyen Ceylan, “Bu meslek bizim buralarda dogan bebelerin alinlarina yazilan kader gibidir aslinda. Zurna çalmak yetenek ister, nefes ister, en önemlisi de körük gibi ciger ister. Zurna öttürmeye öyle herkesin nefesi yetmez. Bu yüzden çiraklari çocuk yaslarda egitmeye baslarsiniz.” dedi.