Betonlasmanin hizla yayginlastigi bölgelerin basinda ise Torbali Mahallesi’ndeki Muhacir Mevkii geliyor. Muhacir Mevkii’nde yasayanlar, müteahhitlerin tüm israrlarina ragmen evlerini satmiyor.

TORBALI’DA hizla yükselen insaat sektörü, artik mahalle aralarina girmis durumda. Insaat firmalari ve müteahhitler merkezde arsa sikintisi çekince, çareyi eski bina ve evleri yikip yerine yeni apartmanlar yapmakta buluyor. Kat karsiligi yapilan binalar, ilçenin dört bir yaninda tüm hiziyla yükseliyor. Betonlasmanin hizla yayginlastigi bölgelerin basinda ise Torbali Mahallesi’ndeki Muhacir Mevkii geliyor. Muhacir Mevkii’nde yasayanlar, müteahhitlerin tüm israrlarina ragmen evlerini satmiyor. Kerpiç evlerde, yillardan bu yana süre gelen bir yasamlari olan muhacirler, betonlasmaya karsi direnise geçmis durumda. “Apartmanlarda yasayamayiz” diyen bölge halki, kerpiç ve bahçeli evlerde yasamanin tadinin bir baska oldugunu ifade etti.

BETONLASMAYA DIRENIYORLAR  

1923 yilinda Selanik’te bulunan Türk Müslümanlarin ülkeye getirilisi sirasinda Torbali’ya yerlesen ailelerden olusan Muhacir Mevkii, hala eski dokusunu koruyor. 240 aileden olusan ve Torbali Istasyonu’nun paralelinde bulunan yerlesim alani, eski dokusunu ilk günkü gibi koruyor. Daracik sokaklara dizilmis kerpiç evlerden olusan bu mahalle, komsuluk iliskilerinin siki sikiya bagli oldugu bölgelerin basinda geliyor.  Betonlasmanin tüm hiziyla sürdügü günümüzde bu mahallede yasayanlar, deyim yerindeyse betonlasmaya savas açmis durumda. Arsa sikintisi çeken birçok müteahhit, bölge halkiyla irtibata geçerek eski evlerin yikilip yerlerine yenilerinin yapilmasi için ikna etmenin yollarini ariyor. Bölge halki ise bu istekleri hep geri çevirerek müteahhitleri kapidan geri çeviriyor.

“BU DOKUYU BOZDURMAYIZ”

BETON binalarin insanlarin özgürlügünü kisitladigini dile getiren bir baska mahalle sakini Haci Ilgazi, “Kerpiç evler her yönüyle saglikli. Yazin serin, kisin sicaktir. Bunun yani sira burada oturan insanlar da sicaktir. Herkes birbirini tanir ve sever. Apartmanlarda kimse kimseyi tanimiyor. Yan komsunuz ölse kim oldugunu bilmiyorsunuz. Yazkis klimaya bile gerek duymayiz. Komsuluk iliskilerimiz kaybolmaz ve olmuyor da. Biz mahallemizin dokusunu bozmayiz.”

“KERPIÇ EVLERDE MUTLUYUZ”

BULGARISTAN ve Yunanistan göçmenlerinin yasadigi mahallede, degismeyen birçok kültür bulunuyor. Yaz mevsimlerinde sokak aralarinda toplanan bölge sakinleri, semaverde çay demleyerek sohbetler yapiyor. Bir komsunun evinde mangal pisirildiginde birçok komsu davet edilerek ortak paylasim kültürü yayginlastiriliyor. Kendilerine has birçok dügün ve kina gecesi adetleri, yine mahallenin genis bir alaninda yapilarak gelecek nesillere aktarilmasi saglaniyor. Yeni yetisen gençler her ne kadar bu evlerde oturmayi tercih etmeseler de, satmamakta da bir o kadar kararlilar. Müteahhitlerin evlerini satmalari için sik sik gelip görüstüklerini söyleyen mahalle sakinlerinden Mustafa Tantas, “Kerpiç evlerimizde çok huzurluyuz. Evlerimizin yikilmasini istemiyoruz. Yasadigimiz yerde çok mutluyuz. Beton yiginlarinin içerisinde yasayamayiz. Apartmanlar bize cezaevi gibi geliyor”dedi.