Biri biyoloji, digeri ise kimya ögretmeni. Onlar Suriye’deki okullarda insan yetistiriyorlardi. Ancak Torbali’da amelelik yaparak hayatta kalma mücadelesi veriyorlar

SURIYE ordusu ile muhaliflerin savasi, bölgedeki hayati olumsuz etkilemeye devam ediyor. Topraklarini, yasadiklari yerleri, akrabalarini birakarak Türkiye’ye siginan aileler hayatta kalma mücadelesi veriyor. Ancak savasin her yönüyle kötü oldugu, ölenlerin ve magdur olanlarin yine de yoksullar oldugunu bir kez daha gözler önüne seriyor. Suriye’de kimya ögretmenligi yapan 25 yasindaki Mesut Osman ve esi 25 yasindaki Biyoloji Ögretmeni Berivan Zelühesa, Torbali’daki tarlalarda amelelik yaparak yasama tutunuyor. Çadirlarda kalan iki ögretmenin bu durumunu görenlerin ise yürekleri sizliyor. Yasadiklari acilarin anlatilamayacak derecede oldugunu belirten Mesut ve Berivan ögretmen, hiçbir seyin okullari ve ögrencilerini özlemek kadar kendilerine aci vermedigini söyledi.

GUCUME GIDIYOR

Suriye’nin Halep kentinde ögretmenlik yaparken okullarinin yerle bir olmasi üzerine esini de alarak Türkiye’ye kaçan Mesut Osman, Torbali’da çadirlarda yasayarak yasam mücadelesi veriyor. Birçok yakinini ve ögrencisini savasta kaybeden Kimya ögretmeni Mesut Osmanli, tarlalarda günlük yevmiye ile çalistigini, bu sekilde para kazandigini söyledi. Imkân saglanmasi durumunda özel ders ve egitimler de verebilecegini belirten Osmanli: “Kimya ögretmeniyim. Ben ögretmen olabilmek için çok emek verdim. Ancak savas bütün hayatimizi darmadagin etti. Ulkemizi yerle bir etti. Arapça ve Kürtçe dillerine hâkimim. Imkân olmasi durumunda dersler verebilirim. Tarlalarda çalismak ayip degil ancak bir ögretmen olarak gücüme gidiyor. Benim yerim sinif, ögrencilerimin yani olmali” dedi.

ÖGRENCILERIMI ÖZLEDIM

Suriye’de her yerin yerle bir edildigini belirten esi ve meslektasi Biyoloji Ögretmeni Berivan Zelühesa, “Orada durumlar çok karisik. Vurulmadik yer kalmadi. Okullar vuruldu, camiler vuruldu. Ben de ne yapacagimi bilmedigim için esimle birlikte kaçarak buraya sigindim. Ögretmenlik yaparken, gelip simdi burada günlük 20 liraya ve zor islerde çalismak zorunda kaliyorum. Umudumu yitirmedim, tekrar ülkeme dönmek istiyorum. Insallah bir gün yine ögretmenlik yapacagim. Ulkemi çok özledim ancak en çok ögrencilerimi özledim” seklinde konustu.