ARALIK ayina girdik. Sunun surasinda iki gündür hava sogudu.
Ulkemizin muhtelif yerlerinde agaçlar çiçek açti.
Oysa ne derdi yaslilarimiz…
‘Agustos’un yarisi yaz yarisi kis’…
Eskiden mevsimler bile mevsim gibiydi…
Insanlar da öyle…
Güvenilir..
Mert…
Sözünün eri…
Emanete hiyanet etmeyen…
Vicdanli…
Kibar…
Dürüst….
Kis kis gibiydi. Sonbaha,  sonbahar gibi. Yaz, yaz gibi.
Ilkbahar tam bir ilkbahar.
Ortaokula gittigimiz yillarda en büyük eglencemiz top kosturmakti. Hafta sonu gelsin, tarlada is yoksa eger, futbol sahasina gider top oynardik. Çok iyi bilirim öyle kislar olurdu ki, üç dört hafta top oynamaya gidemezdik.
Yagmur o kadar yagardi.
Karasulaklar patlardi yerden. Pinarlar gibi akardi.
Bizim top sahasi çamur deryasi yani…
Saçaklardan buzlar sarkardi.
Kaç kez asiri soguk nedeniyle zeytin toplamayi birakip eve döndügümüzü bilirim…
Çögürlerin oldugu, çintarlarin basver-digi bir zaman…
Sobalarin yakildigi, kestane kebap yapildigi zaman…
Hatirlarim da; eskiden kuzine soba-lar olurdu evlerde.
Çitir çitir yanar evi isitirdi…
Uzerinde ibrikla su hiç eksik olmazdi.
Bir tarafinda çay demlenir, bir tara-finda yemek yavas yavas tikirdardi.
Firin bölümünde mis gibi, kepekli undan, ekmek piser, degisik degisik börekler çörekler pisirilirdi.
Ister üzerinde kestane kebap yap ister çintar kizart….
Mis gibi odun atesinde, bir tek soba ile pek çok isinizi görürdünüz… Simdi ise her biri için ayri ayri gereç, her biri için ayri ayri masraf….
Ne bileyim çocuklugumun kislarini özledim dogrusu….
Her sey bir baska tatliydi o zaman…
Biz mi eskidik…?
Tadi mi kaçti yoksa her seyin…?
Yoksa hala çocuklar ayni tadi aliyor mu yasamdan…?
Bizim çocuklugumuzda imkânlar çok sinirliydi ya gerçi…
Küçücük seylerle büyücek mutlu olurduk. Mutlu olmak için çok sey gerekmezdi yani…
Simdi ise çocuklarin her imkâni var…
Peki mutluluklari…?
Saygilarimla.