INCE bir oyun, ince bir tezgâh oyna-namaya çalisildi. Terörün gidasi çatis-ma, kavga, kandir. Kaos, panik, belir-sizlik, endise, korku vazgeçilmezleri-dir. Hele kamplasma, ayrisma, bölün-mesi gönüllerin meyvesidir…
Son dönemde artirilan saldirilar ve se-hitlerimiz…
Tam bu esnada Van depremi…
Bir baktilar ki herkes yardim için çirpi-niyor. Hem de yediden yetmise. Ulkü ocaklarindan tutun da tüm siyasi par-tilerimiz, sivil toplumun tüm kurulus-lari, cemaatlerin tamami, ilkögretim okullarindan üniversitelere kadar tüm toplum kesimleri… Binlerce araçla belki milyonlarca koli yardim yagdi Vanli kardeslerimize…
Görüldü ki bu millet, her zamanki kar-desliginden hiç bir sey kaybetmemis…
Terör ve teröristlerin, hiç bir zaman is-temedigi bir manzara bu… Kardeslik…
Çatisma, kan, kavga devam ederken, bu yardimlasma da neyin nesiydi böy-le, diye hayal kirikligina ugradilar…
Hemen yeni planlari ortaya çikti; depremi kullanmak…
Önce gelen yardimlarin yeterli olmadi-gini ya da adil dagitilmadigini seslen-dirmeye çalistilar. Öyle ki bir TV ka-nali halkla görüsürken, arkadan sen yardim aldin devletten ama almadim de, diye Kürtçe vatandasa telkinde bu-lundular ama muhabir de Kürtçe bil-diginden olay ortaya çikti. Bunun gibi daha birçok saptirmalar… Olmadi…
Sonra yüzlerce kamyon ve binlerce ko-li yardim gitmisken, bir kaç kamyonun yagmalanma görüntülerinden medet umdular… Olmadi…
Sonra yine binlerce koli gida ve ihtiyaç maddeleri yardiminin içinden, bir kaç kolide tas, tahta parçasi, Türk bayragi çikti diye, irkçiligi körükleyen asagi-likça bir dedikodudan medet umdular. Bu dedikoduyu cep telefonlariyla Kürt asilli gençlerimize mesaj olarak yay-dilar. Ama yani basindaki insanlarin yardim için nasil da çirpindigini gören sevgili gençlerimiz buna hiç itibar et-medi. Bu asagilikça irkçiligi körükleme çabasi da tutmadi… Olmadi…
Ercis’li bir depremzede, Istanbul’dan gelen Cemil Metin isimli bir dis he-kiminin yolladigi yardim paketinden çikan bes bin lirayi iade etmis. Sanki tüm insanlarimiz yagmaciymis gibi, yagma görüntülerini mansetlerine tasi-yan ve bunu kullananlara en güzel ce-vapti bu hareket.

Bu cografyanin insani, bu Anadolu in-sani, aç, açik, garip, hasta, yolcu, yok-sul, düskün, misafir olan insana, bir dilim ekmegi bile kalsa, bölüsür ve bir parçasini verir hep.
Çünkü bu cografyanin insani gönül in-sanidir. Kardesliginin temellerini sapa-saglam atmistir. Bu kardesligi bozma oyunu tutmadi… Olmadi…
Bu aziz milletin muhtesem hassasiyeti ve engin gönlü ve de kardesliginin gü-cü bütün oyunlari bozdu. Bozacak ve bu saçma sapan, igrenç oyun bitecek insallah…
Saygilarimla