Esma Teyze, bizim mahallenin en çok sevilen, saygı duyulan, sözü dinlenen, en yaşlı teyzesidir. Onun bağırarak konuştuğunu hiç duymazsınız. Otururken “bismillah”, kalkarken “bismillah”, her işinin başında “bismillah” der. Kesinlikle lüzumsuz söz konuşmaz, konuşanları da dinlemez. Onu mutlaka, ya tavuklarını yemlerken, ya evinin işleriyle ilgilenirken, ya da mahalle pazarına giderken görürsünüz.

Bazen ona çarşıda rastlarsanız ya bir hasta ziyaretine gitmiştir ya da ihtiyar bir dostuna

uğramak için çıkmıştır. Önemli bir durum olmadıkça çarşıya çıkmaz. Fakir anasıdır dersek abartmış olmayız. Nerede çaresiz birileri var hepsini bilir. Haftalık Kur’an günlerinde arkadaşlarından ya maddi destek toplar ya da “Çaresiz falan arkadaşa dua edin” der.

Hiçbir şeyden şikâyet etmez. Başına bir sıkıntı gelse kesinlikle o sıkıntısını, arkadaşlarına dert yanmaz. Sürekli olarak Şemsi Tebrizî’nin “Lütfun da başım üstüne, kahrın da başım üstüne…” cümlesini tekrarlar. Çünkü ona göre “ insanın başına her gelen, Allah’tan gelmektedir.” O’ndan gelene ise “Lütfun da hoş kahrında hoş.” demelidir.

Esma Teyze’nin hoşuma giden güzel bir davranışını, sizlerin de hoşuna gideceğini umarak anlatmak istiyorum.

Her ev hanımının olduğu gibi, Esma Teyze’nin gelini de arkadaşlarıyla komşu günü yapmaktadır. Söz konusu günler için bilirsiniz bir gün önceden pastalar börekler hazırlanır.

Arkadaşlar toplanınca havadan sudan konuşmaların arkasından esas konuya geçilir. O hazırlanan pastalar, çay ve sohbet eşliğinde bir güzel yenir.

        PASTALAR BOŞA GİTTİ

Her ne zaman gün sırası Esma Teyzelere gelse, misafirler gittikten sonra gelinine “Pastalar

yine boşa gitti.” dermiş Esma Teyze.

Bir kaç ay, Esma Teyze bu cümleyi tekrar etmiş durmuş. Her misafir gelişinin akasından bu şekilde konuşmasını gelin hanım bir türlü anlayamamış. Merak edip sormuş. “Annecim her misafir gelişinden sonra neden böyle diyorsun?  Pastalar ziyan olmuyor, yiyorlar. Fazla artan da olmuyor. Artsa da zaten çöpe atmayız yeriz.”

Esma Teyze bu soruyu zaten uzun zamandan beri bekliyormuş gibi, “Arkadaşlarına bir şeyler ikram etmen çok güzel, onlarla dostluklar kurman çok güzel, bir araya gelmeniz çok

güzel, cemaatte rahmet vardır. Bunu yapmaya, onlara ikramlarına da devam et. Sadece ben

istiyorum ki bu sohbetlerinizde, hiç olmazsa birkaç dakika, bize bu nimetleri veren Rabbimizden, O’nun Peygamberinden bahsedilsin. “O zaman bu toplantılara Allah’ın rahmeti iner.” dedikten sonra sözlerini şöyle noktalamış:

Allah Resulü sahabelerine şöyle buyurur: “Cennet bahçelerine uğradığınız zaman oradan istifade ediniz.” Peygamberimizin arkadaşları bu uyarı üzerine cennet bahçeleri neresidir?” diye sordukları zaman peygamberimiz (sav) şu cevabı verir:

“Allah’ın dinini öğrenmek üzere meydana getirilen sohbet gruplarıdır.”

ÜÇ YUMURTA

Netice olarak kızım! Allah için bir araya gelmenin saniyeleri seneler kadar kıymetlidir. Ancak Allah’ın hatırlanmadığı toplantıların senelerce de olsa saniye kadar hükmü yoktur. Bir taraftan insanları davet edip yedirip, içirip dostluk kazanmaya çalışırken diğer taraftan bize her türlü nimeti veren, yediren içiren, yaşatan, konuşturan, sağlık ve sıhhatimizi veren Rabbimizin adını anmamak akıl kârı değildir.

Hatta bana göre bu toplantılar pastaların ziyanı ile de kalmaz. Allah ve Resulünü bu toplantılarda anmamak demek bir anlamda gerçek dostu, ebedî dostu o toplantıya davet etmemek olur. Unutmamak gerekir ki davet verilir de dostlar çağrılmazsa dostun darılma ve gücenme hakkı olur. Yoksa yavrum ben üç yumurta yarım kilo un hesabı yapmıyorum.   Düşünüyorum da sevgili dostlar!  Esma Teyze pek haksız sayılmaz. Evet, “Allah’ın yardımı cemaatle beraberdir.” ancak

Hiç olmazsa her toplantıda bir sayfa dinî bilgilerimizi içeren bir kitap okunsa sonunda da ölmüşlerimize birer Fatiha gönderilse hem ölüler hem diriler hem de Allah razı olur. Kimsenin pastasında gözümüz yok ama pastalar ziyan olmasın. Hayırlı cumalar.