Sevgili dostlar,

Sahaya inme zamani.
Ayaga kalkip adini ve talebini söyleyeceksin.
Ayagina getirilen hizmet pahali olur, getirmeye sen de gideceksin.
Istemek razi olmaktir, üretmek hakim olmak..
Köyünü, sokagini Allahin Avrupalisini överek, ‘bi de bizimkine bak’ diye kötülemeyeceksin.

Ilkyazimda ‘yerde çizgi görmedim ki sinirlara inanayim’ demistim.
Simdi de çiplak bedende rütbe görmedim ki kimseden itibar göreyim, ya da göstereyim diyorum.
Itibar, geleneksel olarak yasliya, menfaatsel olarak zengine, iltifatsal olarak güzele, tembel olarak çaliskana edilir.
Siz hangisi oldugunuza kendiniz karar verirsiniz. Eden ya da edilen.
Kertenkele ya da kertilenkele…

Siz bilmezsiniz, bizim Tülmen köyüne yakin bir sürü köy vardir.
Bu köyler susuz Urfa’nin susuz köyleridir.
Farkli olan yanlari isimleri ve merkeze olan uzakliklaridir.
Ama Tülmen farklidir, yesil bahçeleri, üzüm baglari, fistik agaçlari ile cennetten bir kösedir adeta.

Bizim köylü, susuz diye terk etmemis köyünü, yolu, okulu yok diye de terk etmemis.
Köy meydanina agaç, köy çesmesine su getirmis dedelerimiz.
Ve bu gelenek olmus Tülmen’ de.
Her olumsuzlukta bir agaç, bir çesme yapilmis, bir çocuk okutulmus.
Kiminin adi Bekir, kiminin Hasan, kiminin Ali.
Sonra dagilmis bu “küncü taneleri”. Her biri memleketin bir kösesine.
Kimi onuncu köyü yazmis kösesinde, köylü atasina öykünerek,
Kimi köyü çizmis tuvaline, köylü anasina bakarak,
Kimi demokrasi diye tutturmus, köy meydanini anarak.
Anarsist bir ruhum var.
Bedenimden disari firlamak istiyor.
Amacini soruyorum, aykiri geliyor çogu zaman.
Basörtüsü bagla basina kamusal alana git diyor anarsist,
Yolu besinci kez kazan kepçenin önünde dur,
Zayif alan ögrencinin ögretmenine sinav yap,
Köy muhtarina neden muhtar oldugunu söylet iskence altinda,
En zalimi; neden razi oldugunu sor insana…

Köyüme gidiyor aklim.
Bir agaç dikmeye gidiyorum anarsiste inat.
Ama susturmuyorum o çiplak, o vahsi, o itaatsiz, o müskülpesent anarsisti.
Eylem de yaptirmiyorum bu sekilsize.
Bir çocuk bulup aklini çeliyorum.
Razi olma, sen daha iyisine layiksin.
Iste diyorum.
Susturmuyorum.
Topragina kurban oldugum yurdumun güzel insanlari, akli ve bedeni ile özgürlügüne sahip çikarsa, hakkini arar verilen ile idare etmez ise, ben de yazilarima devam edecegim; yoksa hakkina ve özgürlügüne sahip çikmayan bir topluluga yazi yazmayacagim.

Benim de kendime biçtigim gömlek bu.