HAYATIN müthis kosusturmacasinda, insan bazen bunalir. Alacaklar, borçlar, elektrik-su faturasi, geçim derdi, eko-nomik kriz, her türlü rekabet ve yaris… Insan bazen yorulur. Siginacak bir liman arar. Korunacak bir koy, huzur arar. Böyle durumlarda ben siire siginiyo-rum. Bugün sizinle son yazdigim siir-lerden birisini paylasmak istedim.

YETER
Çalsin ney,
Oksasin, kadifemsi yüregimi
Kadifemsi essin rüzgâr
Günahlar essin gözlerimden
Karanliga,
Çalsin sazlar asil ezgiyi…
Sizsin isiklar, aydinlansin içim
Günes dogsun gözlerime,
Nur dolsun gönlüme
Yeter karanlik kanyonlarda
Sürünüs
Ufuklarda dog,
Yagmurlarla düs.
Yeter sürdügün balçiklara
Kaldir basini,
Tatlandir asini,
Uyma alçaklara
Yeter
Bitir bu gizli iç savasi
Ak varken
Yerle bir et karayi
Kalbin dogsun günese,
Gözlerin açsin menevse,
Asilda ara sevdayi
Yeter
Bitir içinde karanlik kisi
Arin pinarlarda,
Barin rihtimlarda,
Gözyaslarinla getir bahari…