HAYATIN müthis kosusturmacasinda, insan bazen bunalir. Alacaklar, borçlar, elektrik-su faturasi, geçim derdi, ekonomik kriz, her türlü rekabet ve yaris… Insan bazen yorulur. Siginacak bir liman arar. Korunacak bir koy, huzur arar. Böyle durumlarda ben siire siginiyorum. Bugün sizinle son yazdigim siirlerden birisini paylasmak istedim.

YETER

Çalsin ney,
Oksasin, kadifemsi yüregimi
Kadifemsi essin rüzgâr
Günahlar essin gözlerimden
Karanliga,

Çalsin sazlar asil ezgiyi…
Sizsin isiklar, aydinlansin içim
Günes dogsun gözlerime,
Nur dolsun gönlüme

Yeter karanlik kanyonlarda
Sürünüs
Ufuklarda dog,
Yagmurlarla düs.
Yeter sürdügün balçiklara
Kaldir basini,
Tatlandir asini,
Uyma alçaklara

Yeter
Bitir bu gizli iç savasi
Ak varken
Yerle bir et karayi

Kalbin dogsun günese,
Gözlerin açsin menevse,
Asilda ara sevdayi

Yeter
Bitir içinde karanlik kisi
Arin pinarlarda,
Barin rihtimlarda,
Gözyaslarinla getir bahari…