EVET, çok güzel bir yazi hazirlamistim bugün size. Çocuklugumun ramazanlarini ve o günün Ayrancilar’ini anlatan. Tam son cümleyi tamamlarken birden elektrikler kesildi. Bizim yazi ve verdigimiz emek güme gitti. Hevesimiz, tadimiz, tuzumuz kalmadi. Zaten bizim bu bölgede varli vakitsiz, zirt pirt bu elektrikler kesiliyor. Bunun bir sorumlusu, yetkilisi yok mu acaba merak ediyorum. Neyse bu nedenle plan degisti ve size en son siirimi yaziyorum bugün.

GIDERSEN
Gün aydinliktir bazen,
Piril pirildir bakislar.
Lakin,bir sua gelmez içime
Sanki en engin denizin,
En derin yerinde,
Bir magaranin en derinindeymis gibi
Karanlik kaplamistir her yanimi.
Bilirsin ki günesim belli,
Dagitir gönlümün bulutlarini.
Bu karanlik ve böyle bilinmez gecemden,
Hani sendin ayim gecemi aydinlatan.
Kim aydinlatacak gecemi sen gidersen.
Dünya dolusu çiçekler var
Bülbülün derdi gül. Gönlü güldeyken,
Kim cansincan olacak sen gidersen.
Mutluluk yaninda, sevenlerin canindayken,
Huzur hep içindeyken, bunca varken seni seven,
Orda sen
Burda biz
Garip mi olalim sen gidersen.
Gitme lo
Bize ne para lazim ne pul
Bize bir can lazim
Bir kardes,
Eger kardessen.
Biz perisan oluruz eger sen gidersen.
Herkese açilmaz bu kapi.
Neyleyeyim serveti, sani
Duymadik mi sesini
Görmedik mi yüzünü, gülüsünü.
Geçeriz her bir seyden eger sen gidersen
Gitme lo
GITME…