Bir zamanlar yılanın birisi, her yıl yavrularını belli bir olgunluğa kadar büyütürmüş. Tam onları yanından ayırmaya birkaç ay kala tilkinin birisi gelir onları yermiş. Bu olay bir kaç yıl aynı şekilde devam etmiş.  Yavrularını her kaybedişinde yılanın evlat acısından içi kavrulurmuş. Fakat tilkiye karşı yiğitlik etmenin, canından da olmak anlamına geldiğini bilirmiş.

Yine böyle bir acıyı yaşadıktan sonra bir hile düşünmüş. Bu hile ile tilkiden kurtulup yavrularımı rahatlıkla büyütebilirim diyormuş.

Tilkinin yanına gidip onunla dost olmayı teklif etmiş. “Şu iki günlük dünyada neden ayrı ayrı yaşıyor, birbirimize düşmanca davranıyoruz, dost olalım” demiş. Tilki bu teklifi kabul etmiş. Çünkü güçlüymüş. Yılandan kendine bir zarar gelmeyeceğini düşünmüş. Arkadaşlıkları başlamış.

Tilki bir tavuk avlıyor, yiyor; artıklarını da yılana veriyormuş. Günler, aylar böyle geçmiş. Bir gün yılan, tilkiye “Benim bildiğim bir bölge var, orada bir tavuklar var. Yağlımı yağlı, etlimi etli” demiş.

Tilkide “O zaman buralarda neden dolaşıp duruyoruz, hadi dediğin yere gidelim” demiş,

Yola koyulmuşlar, Biraz sonra önlerine bir ırmak çıkmış. Yılan “Tilki kardeş özür dilerim, ben ırmağın olduğunu bir an unuttum. Dediğim yer karşıda, sen git, bizim dostluğumuz buraya kadarmış” demiş.

GÜZEL GÖZLERİNE AŞIKTIM

Tilki sebebini sorunca “Sen yüzme biliyorsun, ben bilmiyorum. Suya girersem boğulurum. Hakkını helal et, ayrılalım” demiş. Tilki de “ Üzüldüğün şeye bak,  gel boynuma sarıl, yüzerek karşıya taşırım seni” deyince,

yılan “saygısızlık olmaz mı?” deyince tilki üstelemiş, yılan da onun boynuna sarılmış.

Zaten yılanın istediği de buymuş. Bütün bu senaryo tilkinin boynuna sarılabilmek içinmiş.

Suyun üzerinde yüzmeye başlamışlar. Tam nehrin ortasına gelince yılan “Son arzunu söyle, tilki kardeş” demiş ve tilkiyi kuyruğundan sokmuş, tilkinin fena halde canı yanmış. Tilki şaşkın “Ne oldu, neden son arzumu söyleyeyim” değince, yılan daha önce tilkinin yaptıklarını anlatıp intikam acısıyla yanıp tutuştuğunu açıkça dile getirmiş, ikinci ve öldürücü darbeyi vuracağını belirtmiş.

Tilki işin şaka tarafının olmadığını ve ciddiyetini anlamış. Son arzusunu şöyle dile getirmiş.

“Seninle arkadaş olmamın sebebi, gözlerine âşık olmamdı, onun için ölmeden önce güzel gözlerini son kez görmek isterim, son arzum budur” demiş. Yılan, olur, o kolay diyerek kafasını tilkinin önüne uzatmış.

Tilki bir hamlede yılanın kafasını yakalayıp karşı kıyıya geçmiş.

BENDE KUYRUK SENDE EVLAT ACISI

Yılanı yemeye hazırlanırken, Yılan dostluklarının devamı için yalvarmaya başlamış “bundan sonra sana karşı yanlış yapmam, dost olalım” dese de tilki son sözünü söylemiş “Ben de bu kuyruk acısı, sende de bu evlat acısı olduğu müddetçe bizim dost olmamız artık mümkün değil” değip, yılanın işini bitirmiş.                

Ülkemizin selamete çıkması, rahat bir nefes alması, her yönden şaha kalkması; Şaha kalkmışsa,

şahlandıkça şahlanması için “Ben bu ülkenin evladıyım” diyen her ferdi, şunu çok iyi bilmelidir ki,

bizim bizden başka dostumuz yoktur. Hele hele Avrupalı bizim asla dostumuz olmaz, olamaz.

Bazı ne konuştuğunu bilmeyen dostlar, Avrupalı birilerinin, ülkemiz hakkında söylediklerini dost sözüymüş gibi kabullenip, o sözleri tekrar tekrar konuşuyor ve yazıyorlar. Tarih boyunca çektikleri kuyruk acısı varken

bizi dost edinirler mi?

Peki, bizler Çanakkale’de on sekiz bin yaralı askerimizin katillerini nasıl dost edinebiliriz? Bu gün de, ülkemizdeki, tüm katliamların merkezinde onların olduğunu sağır sultan bile duymuşken, hala onların tavsiyelerini nasıl olurda dost sözüymüş gibi kabullenmeye çalışırız?

Hem yüce rabbimiz “Yahudi ve hiristiyanları dost edinmeyin, onlar bir birinin dostudur” demiyor mu? Biz dostumuzu düşmanımızı ne zaman tanıyacağız? Reğaib kandilimiz ve mübarek üç aylar tüm Müslümanların uyanışına ve kurtuluşuna vesile olsun inşaallah.

Hayırlı cumalar.