INSAN her zaman her ortamda degisik duygusal etkilenmelere maruz kalir. Beni en çok ilkbahar ve sonbahar etkiliyor. Gönlümün teli inliyor. Içim patlamaya hazir volkan gibi oluveriyor. Siire sigi-niyorum çogu kez. Bir dize bazen bir hayati özetliyor. Bazen bir ansiklo-pedinin anlattiklari kadar yogunlugu ihtiva ediyor. Sözü siire birakacagim simdi.

Kendi bahçesinde
Dal olamayanin biri,
Kalkmis benim bahçemde
Agaçlik tasliyor.
Özdemir Asaf

Bütün renkler kirleniyordu
Birinciligi beyaza verdiler
Özdemir Asaf

Simdi de kendi yazdigim en son siiri paylasayim sizinle

SERCEV
Serencam eyledim
Döndüm durdum
Etrafinda
Mevlevi gibi
Esas olan ne ki
Asil ne ki
Taklit ne ki!
Rastladigim gün sana
Buldum
Asilda sevgiy
iCevherler döküldü
Gönlümün pinarindan
Efsaneler yeniden yazildi.
Sil bastan oldu her bir sey
Velhasil varsan sen,
Varim ben. Yoksan
Yitigim
Bitigim
Yokum ben

Simdi de üniversite yillarinda yazdigim iki siiri sizinle paylasayim.

BIRTANEM

Varliginin tutsagiyim
Karsi ki erik agacina konan serçenin,
O dali eyisi gibi
Egiliyorum
Varliginin karsisinda
Yoklugunun hastasiyim.
Sevecenligin ve içtenligin ile
Kapsadin beni.
Beni benlikten ettin
Mahvediyor beni sensizligin
BIRTANEM
Varliginin tutsagiyim
Anlasana beni

Yine üniversite yillarinda yazdigim bir siir

SENI

Seni daglarla
Bulutlarin sevistigi yerde
Bekleyecegim.
Masum nisan,
Sögüt yapraklarini oksarken
Ve buz gibi kar sularini içerken
Seni bekleyecegim.
Kimsenin olmadigi,
Temiz,
Hilesiz, piril piril bir yerde
Kus civiltilariyla
Bekleyecegim seni
O dag basinda
Yagmur altinda
O dag basinda
Çamlar altinda
Seni o islak dagda
Kurumus bulutta bekleyecegim.
GEEELLL!

Saygilarimla