Yil:                        2010

Ulke:                     Türkiye

Sehir:                    Sanliurfa

Nüfus:                   1,5 milyon

Okumaz-yazmaz:  350 bin

Açiklayan:            Sanliurfa Valisi

Sanliurfa Valisi Sayin Nuri Okutan, ilinde 350 bin okuryazar olmayan insan bulundugunu ve 650 bin insanin da ilkokul mezunu olmadigini açikliyor. 350 binin %80i kadin, %20si erkek. Bu tabloda suçlu ararsak birbirimizi yaralariz, incitiriz, diyerek konusmasini sürdüren Sayin Vali aslinda suçluyu biliyor da söyleyemiyor. Ben söyleyeyim. Bu aci tablonun tek suçlusu, iktidara geldiklerinde vatan evlatlarinin egitimine gereken önemi ve önceligi vermeyen iktidarlardir. Daha açik söylemek gerekirse, halkin cahil kalmasindan nemalanan, bilmeyen insani kandirmanin, bileni kandirmaktan daha kolay oldugunu bilen siyasetçilerdir. Egitimin demokrasiden önde geldigini sikça tekrarlamamin nedeni de budur. Test edilmis en demokratik yasam sistemini, uygarlikla hiç tanismamis, yer kürenin bir kösesinde yeni kesfedilmis ilkel bir insan toplumuna uygulamayi denesek basarili olacagimizi saniyor musunuz? Sayin Vali, Türkiye ortalamasini yakalamak için 10 bin derslik ihtiyaçlari oldugunu da eklemis. Türkiye ortalamasini yakalasaniz ne olacak?  2010 LYS sonuçlarina göre 1467 lise birincisi üniversiteye giremedi. Ya birinciligin içi bos, ya da egitim programlarinda hata var. Gençleri hayata hazirlayan okullarin yerini, onlari sinava hazirlayan dershanelerin almis olmasinin bu sonuçta payi var mi acaba? Demokrasi uygulamasinin okuma-yazma düzeyiyle iliskili oldugu bir gerçektir. Birlesmis Milletler’in tanimiyla okur-yazarlik; degisik türden kaynak ve kayitlari okuyup anlama, yorumlama, aktarma, iletisim kurup hesap yapabilme yetenegidir. Yani, Halk Egitim Merkezi’nde ögrendigi kadariyla sözcükleri heceleyerek okuyabilenlerin okur-yazar sayilmadigi bir dünyada yasiyoruz. Bu haliyle okur-yazar oranimiz %92 ile Fiji, Brunei, Filipinler, Tayland ve Hong Kong’a yakindir. Senin oyun mu degerli, benim oyum mu degerli, tartismasini ancak bu orani gerçek anlamda %99lara çikarabildigimizde bitiririz. Bir ögretmen olarak bunlari yazmaktan rahatsiz oluyorum ama, bu konuda gerçeklerin ortada duruyor olmasi daha da rahatsizlik veriyor insana. Birkaç yazar vardi, onlar da simdi içeride (Silivri’de) ya, disarida kalanlarin hepsi okumaz-yazmaz olsa kimin umurunda? Iste degerli okurlarim, böylesi bir tablo içinde hizla yol aliyoruz bir referanduma. Yasa degisikliklerini halka açiklamak yerine yuvarlak laflar ve net olmayan ifadelerle vatandasi “evet” demeye davet eden ve “hayir” demenin vebal olacagini savunanlara soruyorum: Vatandasin neye “evet” ya da “hayir” diyecegini açiklayamayan, dogrulari bilmemesinden faydalanan, fakir birakip fukaraligini, cahil birakip cehaletini sömüren, inanç ve imanini kullanan tüm   siyasetçileri  lanetlemeye var misiniz? Gelecek yazimda degisiklik maddelerinin içerigine deginmeye çalisacagim. Simdilik sunu soruyorum: Agustos sicaginda referandum seçmenine kömür dagitmak “vebal” olmuyor da, (bunun nesi vebal, diyecek kadar saf olmadiginizi biliyorum) esas degisikligin yargiyi ilgilendiren maddelerde yapilmaya çalisildigi ve bu degisikliklerle yarginin, siyasetin gölgesine girecegi, bugünkünden daha bagimsiz olamayacagi simdiden görünen bir referanduma “hayir” demek mi vebal oluyor? En büyük vebalin de Allah ile aldatmak oldugunu kimse unutmasin. Saygilarimla.