BIR düsünce dostunun yazisini okudugumda bir defa daha hatirladim asil sorunumuzu. O, yorul-dum artik çekiliyorum toplum hizmetinden de-misti özetle. Yorulmanin anlami yorgun düs-mek, bir anlami da çözülmekti. Evet; insanlar kavga ediyorlardi yorgunluktan. Bosaniyorlardi yorgunluktan. Yorgunluga çare arayanlar yorulu-yor, yasamlarina son vermek istiyorlardi. Hatta yasamlarina son verenler vardi yorgunluktan. Bizim asil problemimiz yorgunluktu. Peki, ne-denleri ne olabilirdi yorgunlugumuzun. Özellikle de Torbali yerelindeki yorgunlugun sebepleri neydi?

Yorgunluk insanlar üzerinde iki sekilde olusur. Birincisi beden (kas) yorgunlugu, ikinci biçimi ise beyin (düsünce, tavir, davranis v.b.) yorgun-lugu seklindedir. Beden yorgunlugunu kisa za-manda atmak mümkün olur. Ancak beyin yor-gunlugunu gidermek uzun zaman aliyor. Beyin yorgunluguna zamaninda tedbir alinamazsa insani geri dönüsü olmayan yollara sokuyor bazen. Bu yorgunlugun degisik sonuçlarini Torbali da son siralarda sikça görüyoruz.

Giderilemeyen beyin yorgunlugunun kötü so-nuçlari herkes gibi beni de çok üzüyor. Çesitli düsüncelere sevk ediyor. Kendi kendime söyle bir degerlendirdim de beyin yorgunlugunun muhtemel sebeplerini; aklima asagidaki sebepler geldi.

Öncelikle belirtmek isterim ki; asagidaki öngö-rüler kendimle ilgilidir ve bir özelestiridir. An-cak; zannediyorum ki yaziyi okuyan birçok in-san da bunlarin içerisinde kendisine uygun olan-larini bulacak ve dogrulugunu teslim edecektir. Söyle ki: Bir olayi zaman ve mekânina göre degerlendirmeyip, sanki demokrasinin oldugu bir ortamda yasiyormusuz gibi degerlendirip, sonucunda hayal kirikligina ugramak, hatta sok olmak, yorgunluk yaratir.
Her tür hizmette isin kalitesine degil de çogun-luguna veya satafatina bakarak degerlendirmek yorgunluk yaratir.
Dertlesmek, paylasmak güzel bir duygudur. In-sanlarin asil beyin yorgunlugunu bu biçim orta-dan kaldirir. Yorgunlugun dogru ilaci paylasim-dir. Insan ne kadar güçlü olursa olsun; birçok so-runu çogu zaman kendi basina çözemiyor. Çöz-meye çalisirsa yorulur. Uzüntüyü veya sevinci paylasmamak, paylasamamak yorgunluk yaratir.
Is, eglence, özel hayat, aile ve çocuklar gibi ya-samin paydaslari hayati bütünler. Bunlar belli bir dengede yasanmalidir. Herhangi birisine çok yer verilmesi insani ve çevresini yorar.
Kisi kaldirabilecegi yükü bilmeli ve kaldirabile-cegi yükün altina girmelidir. Kaldiramayacagi yükün altina girenler bir gün yorulurlar.
Bir baskalarina dayanarak yasamak, onlara sirti-ni dayamak insani sonunda yorar. Saglam mer-diven çürük duvara dayanmamalidir.
Emsalleri ile güres tutmayanlar yorulurlar. Galip olanlar dahi maglup sayilirlar. Emsali ile uçma-yan kusun kiçi ayazda kalir (atasözü)
Uydu olanlar merkezleri söndügünde (kaybetti-ginde) yorulur yere düserler.
Insanin kendini dar bir kafese sokmasi, kisir döngü içine girmesi, kendi kendini tekrarlamasi da insani yorar. Bir olay üzerinde fazla durmak, geçmise takili kalmak yorgunluk yaratir.
Zeminin kaygan oldugunu görüp, bunu düserek yasayan kisi o zemini terk etmez, hala orada yü-rümeye çalisirsa yorulur.
Yaptiklari is veya iyilik nedeniyle tesekkür bek-leyenler (hele de bizim toplumda) mutlaka yoru-lurlar. Hatta yorulmaya mahkûmdurlar.
Baskalarindan beklemediklerini, baskalarina yapanlar bir gün yorulurlar.
Niyetleri üzüm yemek degil de bagci dövmek olanlar mutlaka bir gün yorulurlar.
Bir araya gelmeyen, sirt sirta, kol kola, omuz omuza vermeyenler bir gün yorulurlar.
Kendini en zor sartlara göre hazirlamayan, yenil-ginin de dogal bir sonuç olabilecegini bilme-yenler yorulurlar.
Özü ve sözü bir olmayanlar yorulurlar.
Kendini olaylara degil de kisilere endeks-leyenler yorulurlar.
Ön yargili olanlar, dereyi görmeden paçayi sivayanlar, gerekli verileri elde edip degerlendir-meden erken karar verenler bir gün yorulurlar.
Deger yargilari olmayan, denizdeki bos sandal gibi her dalgaya göre yalpa yapanlar, ahde vefa göstermeyen bir felsefeye dayanmadan yasa-yanlar bir gün yorulurlar. Sabirli ve özverili olmayan, dinlemekten çok konusanlar bir gün yorulurlar. Her ne sekilde olursa olsun, aldiklari payenin bir nimet oldugunu bilmeyip de onu ucuza satanlar bir gün yorulurlar.
Torbali’nin yüz yirmi dört bin nüfuslu bir kent oldugunu unutup, hala otuz bin nüfuslu bir kasaba oldugunu zannederek çözüm aryanlar, kendilerini yerellik çemberine sikistiranlar bir gün yorulurlar.
Verdikleri hizmetler nedeniyle hitap ettikleri kesimler çogaldikça, onlari kucaklayabilecek sekilde seviyelerini yükseltmeyenler yorulurlar.
Demokrasiyi degil de diktatörlügü tercih edenler bir gün yorulurlar. Bunun tarihte sayisizca örnekleri vardir. Her isin basi saglik ve saglikli düsünmektir. Kalin saglicakla.