İhtiyarlığın üç kademesi olduğu söylenir. Birinci kademesinde karşılaştığınız kimselerin isimlerini hatırlamaz olurmuşsunuz. İkinci kademesinde evden çıkar, bir istikamette yürür, biraz dinlenirmişsiniz, sonra evden mi geliyorum? Eve mi gidiyorum? Der, hangi yöne gittiğimizi unuturmuşsunuz. Üçüncü kademesinde ise tuvalete gider fermuarınızı açmayı unuturmuşsunuz. Birinci ve ikinci kademede birilerine sorup yardım alabiliriz, üçüncü kademeye düşmekten rabbim cümlemizi korusun.

Yolda karılaştığınız bir insan düşünün. Ona nereye gittiğini soruyorsunuz, “Bilmiyorum” diyor. Önce şaka ettiğini düşünüp gülersiniz. Karşınızdaki beklemediğiniz bu cevapta ısrarıysa “insanlık hali” der geçersiniz. Ama bu cevap sizi tatmin etmez “gitmek istediği yeri, bana söylemek istemiyor.” Der, fazlada üzerine gitmezsiniz.

Fakat günlük yaşantımızda meşgul olduğumuz şeyler, ihtiyarlığın üçüncü kademesine değil ama ikinci kademesine çok benziyor. Ne yaptığımızı, nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi bilmez bir halde koşturup duruyoruz. İsterseniz bu yazının devamını okumadan kendimize, “Nereden geldik nereye gidiyoruz” diye soralım ve cevap verelim. Sonrada doğru cevabı okuyalım.

GEÇEN VE GELECEK HAYATIMIZ

Evet, nereden geldik, nereye gidiyoruz? Yüce rabbimiz biz insanları yaratmadan önce, yaratacağı bütün insanların ruhunu yarattı. Maksadı, bu insanlara vücut ve akıl verdikten sonra onları, daha önce yaşamalarına uygun olan Dünya’ya gönderip imtihan etmekti.

Yani bizler bu dünyaya gelmeden önce ruhlar âleminde bir hayat yaşadık. Ruhlar âlemindeki hayatımızda davranışlarımız sınırlıydı. Rabbimiz ruhlar âleminde başlayan hayat serüvenimizi annemizin karnında devam ettirdi. Yani bir hayat da anne karnında yaşadık.

Anne karnındaki hayatımızda da davranışlarımız sınırlı ve kontrol altındaydı. Yüce rabbimiz, anne karnında ki hayatımızı Dünya’da devam ettirmemizi istedi. Fakat bu hayatın öncekilerden bir farkı vardı. Dünyada tamamen değil ama kısmen, davranışlarımız da özgürdük. İstediğimiz davranışta bulunabilecektik.

Bunun sebebi diğer hayatlarımızdan farklı olarak aklımız ve irademiz vardı. Bu farklılık bizlere bir de sorumluluk yüklüyordu. Bizi yaratıp bu dünyaya gönderen yaratıcımızı tanımak, O’nun eşsizliğini kabul edip O’na ibadet etmek.

SONSUZ HAYAT

Bir de bunun yanında yapmak ve yapmamakla sorumlu olduğumuz görevlerimiz vardı. Bu görevler Rabbimizin kitabında sıralanmış ve O’nun uygulayıcısı Hz. Muhammed (sav) tarafından bizlere açıklanmıştı.

Bundan sonraki hayat maceramız kabir hayatıyla devam edecek, bu hayatımızı sırasıyla mahşer hayatı, mizan hayatı, sırat hayatı izleyecektir. Sırat hayatımızdan sonra hayat maceramız cennet veya cehennemle son bulacaktır.

Kabirden sonraki hayatlarımızın güzelliği veya zorluğu dünya hayatımızda ki sorumluluklarımızı yerine getirmemize bağlıdır. İhtiyarlıkta unutarak yapacağımız hatalarımızı mazur gösterebiliriz. Ama aklımız başımızda olmasına rağmen, göz göre göre nereye gittiğimizi umursamaz oluşumuz anlaşılır gibi değil.

Sanıyorum başlıktaki sorumuza bundan sonra bir cevabız olacaktır, “Hay’dan geldik, Hu’ya gidiyoruz.”

Rabbim hiç birimizi ihtiyarlığın üçüncü kademesine düşürmesin. Amin. Hayırlı Cumalar.