EGER kafaya bir kere ‘insanlari aptal yerine koymayi’ takmissaniz…
Bahane üretim makinesi vardiyali çalisir…
“Sogukta çocuklarimiz helak oluyor” tutmadi…
Çark…
“Efendim derslerden geri kaliyorlar, memleket çok çalisan, derslerini yapan ögrencilerle kalkinir ” mis…
Dagda angut, ovada kaz bitmez…
Siz artik okullarda ders çalisarak basari yakalayan, dersleri aksatmadan yil tamamlayan ögrenci taniyor musunuz?..
Onlar eskidendi…
Tarih oldu ve de tarih derslerinde okutulmaz oldu…
Ders yilinin son aylarinda hocalar bos siniflara imza atmak için girerler. Herkesin mesru mazeretleri, raporlari, gömlek üst dügmeleriyle helallesmis zoraki kravatlari var.
Var oglu var…
Basari için tek adres Imam Hatip mektepleri…
Universite kapisini aralayabilmek için cemaat – tarikat hamili dershaneler, derslikler, yurtlar – yurtluklar…
Insanlarin gözbebeklerinin içerisine bakarak; “19 Mayis hazirliklari ve o tören olmasa ögrenci daha basarili, daha donanimli olur” denilebiliniyor…
Bütün milli bayramlari tedavülden kaldirsak bile Milli Egitim okullarindan bundan farkli bir imalat göremezsiniz…
Ne kendinizi, ne de milleti kandirmaya kalkismayin…
Niyetin dogrusu neyse onu söyleyin…
Söyleyin de bari ‘adamlik’ orta yerde kalmasin…
Artik adinin basindaki ‘Milli’ kelimesinin her hangi bir anlami ve önemi kalmayan egitim dünyamiz; ögretmen olmayanlarin ögretmen, ögretmenlerin ise sokakta oldugu garip düzenlemeler ve “bizden olsun da, ne olursa olsun” mantiginin hakim oldugu yönetici koltugu doldurma yarisiyla…
Milli Egitimimiz…
Deve misali…
O mübarek hayvanin sadece boynuna bakarak yapilan degerlendirmelerle…
Cumhuriyeti koruyacak nesillerin eksikliklerinden birisini de 19 Mayis kutlamalarindan dolayi derslerin aksatilmasi olarak göstermek…
Ne akilla…
Ne insafla…
Ne de vicdanla bagdasir…
Olsun takin oltaya yutan bulunur…
Baktiniz ki bahaneler havada kaldi…
Gelsin “Bu millet bize yüzde elli yol verdi, siz milletten kopuksunuz” tekrari bol milli deyisimiz…
Çogunluk olmak, geri kalan insanlari yok hükmünde görmek degil ki…
Demokrasi; gerçek anlamda demokrasi böyle degil. Benim bu iktidarin uygulamalarina ait, temel kavramlari yontma girisimlerine ait, Cumhuriyetin altini bosaltan ayak oyunlarina ait ciddi kaygilarim var…
“Varsa var…”
“Ne yapalim aldigin oy kadar konus”  rahatligiyla cevap verseniz de hiçbir çogulcu demokraside böyle bir anlayisin izine rastlayamazsiniz…
Yarin roller degisip, bugünün muhalefeti iktidar olup da, günün kisir kafalari gibi davranacak olurlarsa karsilarinda yine benim gibi düsünenleri bulurlar. Kutlu dogum kutlamalarina, inanç sahibi insanlarin ibadet özgürlüklerine; benzerlerinin simdi Cumhuriyet kutlamalari için yapildigi gibi eften püften bahanelerle kisitlamalar getirirlerse…
Ayni siddetle karsi çikarim…
Aldigimiz demokrasi kültürü, insan odakli düsünce alt yapimiz bunu gerektiriyor…
Sizin gibi ‘oy sandigi sonuçlarini adres gösterip’; “milletten kopuksunuz da ondan” demem…
Bizim için ayiplarin en basta gideni sayilir…
Ayiplarin ultrasi da…
Bedeli çok agir ödenmis bir Cumhuriyetin kolunu bacagini budayip, “bak yürümüyor iste” noktasina getirip dayatmaktir.
Savunulacak hiçbir yani yok…
Halkin hanci, iktidarlarin yolcu oldugu gerçegini unutanlara bir seyler animsatmak gerekli gibi görünse de…
‘Muktedir olmakla, karsi tarafi yok saymayi’ ayni terazi kefesinde tartanlari gaflet uykusundan uyandirmak mümkün görünmüyor…
“Yürü koçum seni kim tutar” yalakaligina…
Yarginin aci serbetini bal kâsesi içinde sunanlara…
Kurumsal sebekliklere gülüp geçenlere…
Anlam vermek hiç mümkün degil…