ÇARMIHA gerilen tek canli ‘Isa’ degil…
Toplumlarda çarmiha gerilir…

Onluk çivilerin kanattigi ellerden damlayan kanlar, karlarin üzerinde sirali küçük küçük yuvalar açarlar.

O yuvalarda ne kuslar yavrular, ne de kurtlar barinir. Kan tutar insani. Morarmis göz çeperleriyle, yari baygin, öylece yigilip kaliriz kendi düslerimizin kucaklarina.

Canimiz yandikça Allah!..

Safaksiz kaldikça ‘eyvah’ deriz…

“Vah vah” demek için zaman ha bitti, ha tükenecek…

“Karanliktan korkan bir çocugu kolaylikla hos görebiliriz…
Yasamdaki asil trajedi; yetiskinlerin aydinliktan korkmasidir.

Bu lafin Eflatun tarafindan yaklasik 2400 yil önce söylenmis olduguna bakip, gözünüzde, yüreginizde eskitmeyin.

Bal gibi güncel…
Hem de su katilmamis biçimde…

Hem de 2011 yilinin Türkiye’sinde…

Çagin “iletisim gücü” ‘Ortadogu’ ve ‘Magrip ülkelerinin’ diktatörlükleri için birer ‘degisimdönüsüm’ sinyali, halklari için birer “aydinlanma” ve “uyandirma servisi” olurken…

Türkiye’nin “iletisimsizlik” gücü ise kendi diktatoryasina dogru adim adim ilerlemekte. Hem de demokrasi kullanilarak.
Hem de Türk halkina yalanla, gözyasiyla ‘tasdik’ ettirile ettirile…

Allahin parmagi yok ki gözümüzü çikarsin…
Zamanlamaya bakin hele…

El alem kendi cellatlarini baslarindan savusturmak için can verip, ayaklanirken; biz ise kendimize, yeni hükümdarlar peydahlamanin tartismalari içerisine çekilmek isteniyoruz…

Herkes gibi bende, tarih de, okuryazar olan herkes de çok iyi biliyor ki:

Bireysel hak ve özgürlüklerin anayasal güvenceler altina alinmadigi…
Yarginin bagimsiz olmadigi…

Farkliliklarin ha bire ötekilestirildigi…

Her ülkede, ister yari, ister tam olsun, baskanin bir diger adi da “diktatördür.”

Bu bir kisisel hirsin ürünü mü?..
Hayir…

Bu bir parti politikasi mi?..
Degil…

Bu bir yönetimsel gereklilik mi?..
Asla…

Bu bir konjüktürel zorunluluk mu?..
Ne münasebet…

Peki bu ‘ebedi iktidarda kalma’ israri neden?..

Bu… Bir ‘ideolojinin’ her ne pahasina olursa olsun Türkiye’ye dayatilma ve Türkiye Cumhuriyetiyle hesaplasma mücadelesinin, “Artik zamanin geldigine inanilan” yeni bir asamasidir.

Sistemi tümüyle degistirmenin çok kolay bir parmak hesabi var.
Geçen yilin 12 Eylülünde bunun provasi yapildi ve basarili oldu.

Sandiga giden seçmenlerin geçerli sayilan oylarinin %50’sini geçen tek bir oy yeterli.

Bu sonucu yakalamak için siz; her yolu mubah, her yalani sevap, her hirsizligi masum sayin.

Bunun için ülkenin geri kalan kisminin ne dedigi, ne düsündügü hiç önemli degil.

Bunun içindir ki, seçim barajlari asagiya çekilmez…
Bunun içindir ki, yargi siyasetin yan kurulusu haline dönüstürülür…

Bunun içindir ki, kendisi gibi düsünmeyen, kendisi gibi yasamayanlarin, yasam alanlari daraltilir.

Hak ediyor muyuz?..
Evet…

‘Aydinliktan korkan yetiskinlerin’ çogalmasiyla birlikte, bugüne kadar iyi niyetlerinden ve demokrasi anlayislarindan dolayi omuz verenleri, simdi bir düsüncedir aldi…
Çakma solcular, eski liboslar yaptiklari yanlislarin farkina yeni yeni varmaya basladilar.

Tren kaçti mi?..
Gibi…