“BEN hayatta en çok babami sevdim”

Ellerimin arasindan siyrilip uzaklas-tiginin üzerinden onlarca bayram geçti. Gökyüzünde parlak isiklarla donanan ‘sensiz’ bayram sabahlarina uyandim, ya da sicim gibi yagan yagmurlarla islanan safaklarda kendime yeniden anlattim seni…

Senin en fazla bayram sabahlarin-daki gülümsemeni animsiyorum, ta-rifi imkânsiz becerili, edepli gülüm-süyordun…

Ben çocuk…

Büyürsem bende dünyaya, bende bay-ram sabahlarina onun gibi bakacagim diye söz verirdim.

Babam…
Seni ne çok özledim bilemezsin…

Sanki dünyadaki her bütünün vazgeçil-mez bir parçasiydin. Ufuk kararsa sana bakinirdim. Gün erken inse ellerini arardim. Karanliklarimin isigiydin.

Sanki ben senden uzaklasmasi imkânsiz bir parçaydim.

Çocuktum…

Çocukça yapisirdim paçalarina, müz-min agirbasliligin ürkütürdü beni. Içimdeki her hayalin bas aktörüydün. Bayramlar sanki bizden biri gibi arada bir aramiza usulca yerlesirdi…

Kabulüm, bayram sabahlari bizim pesin ortagimizdi…

Seni toprakla paylasmayi içime bir türlü sindiremedim…

Ben beceriksiz…
Ben her bayram sabahi cami avlusunda baba ayakkabisi arayan, dönüsü olma-yan yolculuklarin matematigini yakala-yamamis beceriksiz.

Ehilsiz, ehliyetsiz, babasiz bayram olmayacagini kendine ögretememis cahil-cühela…
***

Mutlaka gece boyu ugrasmissindir…

Sabah basucumda düslerimin basyapiti, tel çubuklardan yapilmis direksiyonlu arabayi gördügümde; sevincim sokak-lara tasinmisti…

Babam…

Ilk arabamin tasarim ustasi…

‘Ali mektebinde’ okur-yazar olmus bilgem…

Babam…

En çok pelvan tefrikasi okurdun. Kalin çerçeveli gözlügün ta burnun ucuna kadar inerdi. Bazen “Evlat sen oku ben dinleyeyim” derdin. “Uf” derdim…

Keske o sözcügü bellegimden süresiz çikarsaydim, ‘lal’ olsaydim…

Bir gün dizim kanamisti. Aci verme-mek için yarama söyle kiyisindan, san-ki senin canin yanacakmis gibi ürkerek degdirdigin tendürdiyotlu pamuk par-maklarina bulasmisti. Ben çocuk sevi-yesizligiyle: “Baba sen de kanadin” demistim…

Gözkapaklarini usulca asagiya indirip, o yüzüne çok yakisan gülümsemeyi dudaklarinin kenarina bir kere daha yerlestirmistin…

Yillar sonra yüregimi bu kadar ka-natacagini hiç ama hiç hesap etme-mistim.

Birçok bayram da giydigin astari yirt-macinda çeken kirçilli bir ceketin vardi. Usüdügümde beraberce iliklenirdik.

Kahverengi iri tek dügmesi burnumun tam ortasina denk gelen tütün kokan bir ceketti.

Ne giysen yakisiyordu…

Toprak yakismadi sana…