ÇOCUKLUK yillarimda biraz da yasadigim muhitin etkisinden olacak  arabesk müzikle içli disliydim.

Sanayi’de Tornaci çirakligi eden agabeyim tam bir Orhan Gencebay hastasiydi. Pazar günleri odasina çekilir saatlerce Orhan Gencebay’in kasetlerini dinlerdi.

Bu yüzden arabeskin hayatima girisinin en büyük sorumlusu agabeyimdir.

Ancak sunu da belirteyim ki  tek sorumlu o degil.

O yillarda her köse basindan, her araba teybinden, hemen her evden arabesk müzik sarkilari yükselirdi.

Kasetçilerde acaip acaip isimleri olan ve enteresan giyim biçimlerine sahip arabeskçilerin kasetleri boy gösterirdi.

Ilk gençlik yillarimda köyümüzde küçük bir meyhane vardi.

Çalistigim fabrikada edindigim arkadaslarla yasimiz küçük oldugu halde  kimi aksamlar o meyhaneye takilir arabesk esliginde sarhos olana kadar içerdik.

Zaten o sarkilari dinleyen o yastaki delikanlilarin içkiye baslamasindan daha dogal birsey de yoktu.

Biz o sarkilari söyleyen arabeskçileri de en az sarkilari dinleyenler kadar dertli,hayatin sillesini yemis kisiler olarak tahayyül ederdik.

Yillar sonra o sarkilari söyleyen kisilerin hiç de o sarkilari dinleyen halk kadar dertli,gamli olmadigini sadece daha çok kaset satabilmek için nabza göre serbet verdiklerini anlamistim.

Oysa ki o ilk gençlik yillarimizda Ferdi Tayfur’un ya da Orhan Gencebay’in bizim gibi fabrikalarda çalisip bizim gibi ucuz bira içtiklerini düsünürdük.

Yirmi yasina gelince biraz da üniversiteli bir genç olmanin verdigi bilinçle hem içki siselerine hem de arabesk müzige veda ettim.

Dedik ya zaten arabeskle tanisligimiz istemeyerek,yasadigimiz çevrenin kültrürel ve sosyal ve hatta ekonomik kodlari sayesinde olmustu.

Fakat insan hayatinin erken yaslarinda bilinç kodlarina naksedilen seylerden de kolay kolay siyrilamiyor.

Ben de bazen ellerim ceplerimde,omuzlarim kalkik bir vaziyette arabesk sarkilar mirildaniyorum.

Sonra da acaba kimse duydu mu deyip sagima soluma bakiniyorum.

AHMET TURK’E VURAN MILLIYETÇI MI?

Sevdigim bir arkadas Facebook’ta Ahmet Türk’e yumruk atan sahsi kahraman ilan eden bir ileti paylasmis.

Adliye önü yumrukçusunu  bir de”kahraman Türk genci” ilan etmis.

Meger kahramanlik ne kadar basitmis.

Kahramanlik yetmisine merdiven dayamis ,dede olmus bir politikaciya saldirmaksa demek ki benim 11 yasindaki yegenim de kahraman olabilir.

Ben Samsun’da yasanan bu hadiseyi siddetle kiniyorum.

Ve sunu da iddia ediyorum ki o yumrugu atan kisi bir Türk milliyetçisi olamaz.

Ola olsa ucuz kahramanlik pesinde kosan birisi olur.

Hiçbir ucuz kahramanin milletimizi bölme tesebbüsüne izin vermeyelim.