INSANLAR, toplumdan aldiklari güçle varolduklarini göstermek için bazen de-mokrasi disi yollara bas vurabilirler. Ulkemizde Osmanli’dan bu yana, uzlas-ma kültürü gelismedigi için sorunlar, sid-det veya ben bilirim yöntemleriyle çözül-meye çalisilmistir. Bas koparan padisahlar, kendinden baskasini dinlemeyen yöneti-ciler, kodun mu oturturum diyenler ve emir demiri keser diyenlerle toplum sid-dete bürünür. Bu davranis biçimleri aile yapimiza da islemistir. Evin erkegi, her seyi bilir, her dedigi dogrudur. Artik, O’-nun beyni bireysellesmistir. Iste böyle bir ortam da kavgalar, gürültüler ve huzursuz-luklar baslar. “Ben sana bu kizi, buraya vermeyelim demedim mi?” ”Kaç kez söyledim, oyunu yanlis yere atiyorsun, demedim mi?” Kürtlerden komsu olur mu? Alevilerle konusulur mu? Benzeri yakin-malar çogalir gider.
Toplumsal sorunlarda, üç asagi, bes yukari bu örneklere benzer. Muhatapsiz (karsi taraf) çözülmeye çalisan sorunlar birike birike çatismaya dönüsür. Sözler yerine, silahlar konusur. Su testisi su yolunda kirilir. Her zaman su testisi su yolunda kirilmayabilir de. Uzlasma ve baris her türlü kini, silahi çöplüge gömer. Huzurun anasi, uzlasma ve baristir.
Torbali, geçen aylarda çöp olayini yasadi. Aslinda olay, kanayan bir yara gibi ortada. Neden? Hiç kimseyle bu çöp konusulmadi. Torbali halki ve Taskesik Köyü adam yerine konmadi.
Ben bilirim havasiyla geçistirildi. Uzlasma, karsilikli oturup konusma ve adam yerine konulmama kültürümüzün ol-mayisindan, Kürt, Ermeni, Roman, Alevi ve benzeri sorunlarimizi yillardir çözemi-yoruz.
Gelelim yazimizin asil konusuna. Bütün, Torbali’da yasayan herkes biliyor. Sagir sultan bile duydu. Sag olsunlar, Torbali Belediyesi, Sadik Ileri Bulvari yakininda ki bir arsayi,
Torbali Alevi ve Bektasi Dernegine Cem evi için verdi. Bundan sonrasini, Torbali Alevi ve Bektasi Dernegi Baskani Engin Türkdogan’dan dinleyelim. “Arsanin üzerine ‘Bu arsa Torbali Belediyesi tara-findan, Alevi, Bektasi Kültür ve Daya-nisma Dernegine Büyüksehir Belediye-sine Cem Evi yapmak üzere bagislan-mistir.’ yazili tabela dikildi. Arsada kur-ban kesildi. Hak lokmasi dagitildi. Bu lokmayi Belediye Baskani da yedi. Bu arsa için Meclisten de karar çikti. Meclisteki üyelerin imzalari ve sözleri nerede kaldi?.. Burada bir dernek var. Bu dernegin üyeleri ve yöneticileri var. Biz neden adam yerine konulmuyoruz? Bir degisiklik yapilacaksa bizimle konu-sulamaz mi? Yangindan mal kaçirilir gibi gizlice Cem Evinin yeri neden degistiriliyor. Sayin Baskan bizi çocugu gibi azarliyor.” Daha ne istiyorsunuz? Istediginiz arsa degil mi? Biz Baskandan sadaka istemiyoruz, bu böyle bilinsin. Kimse kimsenin onuruyla oynamaya hakki yok. Bu arsada rant söylentisi var. Müteahhitlere bu rant verildi söylentisi var. Bu müteahhitler kimlerdir, ,açiklansin. Biz, Dede Mezarligina, Cem evi için gitmiyoruz, Sayin Baskana duyuruyoruz” dedi. “Ayrica Sünni inançli kardesle-rimizle hiçbir sorunumuz yok. Bu konuda onlardan da yardim bekliyoruz.”diye ekledi.
Zamanin Ankara valisi, “Memlekete komünizm lazimsa onu da biz getiririz.Siz kim oluyorsunuz? demisti, solcu gençlere. Sayin Ismail Uygur da, siz kim oluyorsu-nuz,cem evi için arsa lazimsa, istedigim yerden veririm mi, demek istiyor. Umarim yanilmis oluruz.  Havra Yahudi Tapinagi, Kilise Ermeni ve Hiristiyan tapinagi, Ca-mii Müslüman ibadet yeri ,ne kadar saygi degerse CEM evi de ALEVILERIN ,saygi deger ibadet yeri oldugu kabullenilmelidir. Ilçemizde 50 den fazla camii vardir. Bu camilerdeki din görevlilerin maaslari ver-gilerimizden olusan ortak bütçeden karsi-lanmiyor mu? Alevilere arsa veriliyorsa sayin baskan kesesinden vermiyor. O da ortak bütçeden karsilaniyor. Dede Mezarligina Camii yapalim desek,uygun mu?. Elbette uygun degil. Öyleyse Cem evi de uygun degil. Ilçemize,gürültüsüz patirtisiz birde Cem Evi yapilsa kiyamet mi kopar? Söyler misiniz ,böyle bir ülkeye laik ülke diyebilir misiniz?
Bütün inançlar, kendi ibadet yerlerinde özgürce ibadetlerini yapmalidir.
Bana benzeyeceksin denilmemelidir. Torbali ve IBB Baskanlari etegindeki taslari dökmeli Alevi kardeslerimize verilen sözler tutulmalidir. Çözüm yolu budur. Muhatap kabullenmek toplumsal bir sevgi ve saygidir. Barisin ve demokratiklesmenin yolunu açar, dostluk baglari kurar. 
“Tek çiçege kalmis, tek renge, tek konuya bir insanlik ve tek dile kalmis bir dünya hapi yutmustur, cehennemden daha beterdir.”(Yasar KEMAL)