Gündem yogun…
Bayram öncelerinde aliskanlik haline getirdigim bayram yazilarindan birini kaleme almayi çok isterdim ama biriken notlar beni kolumdan çekistirip Torbali siyasetinin içerisine düsürmeyi basardi…
Kaçacak yer yok…
Etkinliklerine gazeteci veya köse yazari çagirma aliskanligi olmayan Torbali CHP’sinin toplantisina; ‘hadi bu dügünün de davulcusu biz olalim’ diyerek katildik…
CHP Genel Baskan Yardimcisi ve Genel Sekreterinin siyasi gelenegimize yerlesen ve hosgörüyle karsilanan birkaç saatlik gecikme faslindan sonra bir sandalyeye ilisip konusulanlari dinledim.
Burada o konusmalari, derinliklerini veya kimin hangi kaleye gol attigini anlatmayacagim…
Beni ilgilendiren konularin çerçevesi biraz daha genis ve Torbali’ya yansimalari biraz daha önemli…
Sayin Adnan Keskin Torbali’daki CHP’lilere: “Aliskanliklarinizi gözden geçirin”e getiren laflar ediyor…
Mesajin alinip alinmadigini bekleyip görecegiz…
Anladigim kadariyla, ‘parti küçük olsun ama bizim olsun’ yaklasimi Ankara’dan kabul görmüyor…
Sen, ben, bizim oglan tavri…
Kemik…
Kikirdak…
Tekkeyi bekleyen çorbayi içer sig yaklasimi…
“Sen kisa pantolonla gezerken ben daglara taslara CHP yaziyordum” bencilligi bu partiyi getirse getirse ancak simdiki seviyesine getirir, ötesine bir adim dahi götürmez…
Ankara ya ragmen Torbalida siyaset
yapilir mi?..
Hayir…
CHP’nin hem Türkiye için, hem de Torbali için ne denli yasamsal konumda oldugunu bilen birisiyim…
Çok sik dile getirdim, çok sik anlattim…
CHP Torbali ilçe binasina bir elin bes parmagini geçmeyecek kadar ugradim. O havanin bende biraktigi izlenim, genel merkezin müfettisleri edasinda olanlarla paralellik arz ediyor…
Sayin Akpinar ve ekibi son derece içten insanlar ama o kapidan içeri giren herkesi potansiyel ariza veya kuskulu üye adayi gözüyle görme aliskanligi sürdürüldükçe ortaya çika çika ancak simdiki kadar bir CHP çikar…
Uye yapmamak yerine bünyeye katarak homojenlestirme, partiye ve felsefesine ortak etmek gibi bir çabanin içerisinde bulunmak sizce de insanlari disarida tutmaktan daha yararli olmaz mi?..
Bu konuda CHP’nin ne niyeti, ne hazirligi, nede herhangi bir girisimi oldugunu sanmiyorum…
Belki bana kizanlar olacaktir ama bu bir gerçek ve herkesin bu gerçekle yüzlesmesi için seçim kaybetmeyi beklememesi gerekir…
“Ben zamanin da demistim” lafini sevmiyorum…
Yapilacak hatalarin bedelini yalnizca Torbali ödemiyor, bu bedel ayni zamanda tüm ülkeden tahsil ediliyor…
Siyaset agaligi siyaset bilimiyle yer degistirmek üzere… ‘Benim bin oyum var’ palavralarina insanlar gülüp geçiyorlar…
Iletisim çaginin kendi sihirleri var…
Dogru zamanda dogru yerde durmak var…
Torbalinin gencini, kadinini, seçmenini yetistirip parti unsuru haline getirebilmenin en etkin yolu egitim ve yerinde kucaklasmalardir… CHP bunun ne kadarini yapabiliyor?..Seçime üç gün kala sokaga çikip oy isteme devri bitiyor…
Seçmeninizle her gün içi içe olmalisiniz…
Torbali CHP’si böyle mi?..
On iki yillik bir partinin Torbali’daki üye hedefi 20 bin…
“Efendim onlar iktidarin olanaklari falan filan” laflari benim acimi dindirmiyor…
Siz neden yapamiyorsunuz?..
Ustelik sokaktan geçen herkesi kolundan çekip üye kaydedin de demiyorum…
Ya?.. Partili seçmen kazanmanin matematigini bilmelisiniz. Yoksa üye karti dedigin bir karton parçasi, bugün var yarin yok, rozetler ise yakalarin bir ön yüzünde, bir sirtinda…
O toplantidan ben büyük dersler çikarttim…
Umarim ders çikartma konumunda olanlar benden daha fazla kafa yormuslardir…
Umut iste…  Es dost kirma pahasina da olsa söyletiyor meret… Son sözü söylemeden önce küçük bir aniyi paylasmak isterim:
Rahmetli Osman Kibar (Asfalt Osman): “Adalet Partisi kaybeder ama ben Izmir’de kaybetmem” demisti…
Kaybetti…
Bilmem derdimi anlatabiliyor muyum?..