ARTIK günümüzde herkes, tüm siyasi düsüncelerini yasama geçirmek ve hayata egemen olmak için var gücüyle çalisiyor. Acaba hepimiz somon baligi gibi miyiz? Keske somon baligi gibi olabilseydik. Maalesef günümüzde somon baliklari çok az. Somon baliklarini bilirsiniz, dünyanin en ilginç göçmenleridir. Bin türlü zorluga karsin, ilk dogduklari yere yani engin denizlerden nehirlere dogru giderler. Belgesellerde izleriz, çogumuz su salak baliklarin çektigi çileye bak, derisi yüzülünceye kadar, pullari dökülünceye kadar nehirlerin akisinin tersine yüzüyor, ayilara ve kuslara gün doguyor diye düsünürüz. Ama isin asli bu kadar basit degil. Her canlinin, kendi neslini devam ettirmek için dogayla ve çevresi ile bir kavgasi vardir. Hiç bir yerden yardim almaksizin her canli kendi neslini üretir. Ayakta duran, yasamaya devam eder, duramayanin nesli yok olur. Kuslar yuva yapar, bitkiler çiçek açar tohumlanir, memeliler ve omurgalilar çiftlesir ve dogururlar, yasam kavgasi böylece devam eder gider. Somon baliklarinin da tüm ugrasi, kendi soylarini devam ettirme savasidir, çile ve ölüm bunun içindir. Nehirlerin çikis noktalarina gelinecek yumurtalar birakilacak ve görev sona erecek. Peki, baska yerlere birakilamazdi bu yumurtalar, hayir birakilamaz. Somonlar her zaman balik olmaz ya, bazen de çocuk olur, bazen de bilge bir insan. Hayatta, kendini sorgulamaktan ve çevrendeki herkesten bir seyler ögrenmekten korkma. Ulkemizdeki yasanan tüm olaylar konusunda acaba ben dogrumu düsünüyorum diye kendini elestir, rahatlarsin. Hani hikayedeki o yasli bilge gibi. Bir gün asagi köyden bir çocuk gelir yanina.’Dede, der çocuk, bizim atesimiz söndü. Tutusturacak bir seyimiz yok. Annem, senin ocagindan biraz ates alip gelmemi söyledi.’ Dede, çocugun çiplak ayaklarina degil, bos ellerine bakar: ‘Hani ates almak için bir kap getirmemissin. Ocaktaki ates közlerinden sana vereyim, ama nasil tasiyacaksin?’ diye sorar. ‘Kolayi var dede’ der çocuk. ‘Avuçlarima toprak doldururum, sende üzerine ates közlerini koyarsin. Böylece ellerim yanmadan közleri eve götürebilirim.’ Bilge dede, çocugun sade ve güzel fikrine sasar. Devrimci, ilerici, demokrat, inanç özgürlügüne, halklarin kardesligine ve emegin en yüce deger olduguna inanan insan, bilgi ve yenilige aç insandir. Her gün baskalarindan bir seyler ögrenir ve yenilenir, bu yolla, baskalarina da ögretir. Sen dünyayi ve toplumu degistirmek istiyorsun, gerektiginde bir çocuk kadar büyük ol. Bu ülkenin ve bu topraklarin sana ihtiyaci var, sen görevini bilmelisin, yoksa atip tutmanin anlami yok, bilesin. Daha çok büyük düsünmek zorundasin. Yoksa daha çok talan olacaktir.’ Haberin olsun!… Ulkemizin derelerinde ve irmaklarinda somon baliklari azaldi, hatta yok olmak üzere. Köylerde ve kentlerde bilge dedeler ve bilge çocuklar aranir oldu. Mustafa Suphilere, Seyh Bedrettinlere, Nazimlara, Behice Boranlara, Denizlere, Yilmaz Güneylere ve Ahmet Kayalara zamanin somon baliklariydilar desek saniyorum yanilmis olmayiz. Bilge insanlari ve bilge çocuklari çogaltmamiz gerekiyor, baska seçenegimiz yok.
“Futbolda ve Deniz Feneri’nde olup bitenler, sizleri sasirtmasin. Daha çok kar elde etme yolunda, kapitalist sistemde her yol “mubahtir”. Sadece bazilari dengeyi bozduklarindan dolayi uyari alirlar. Sistemin çökmemesi için birkaç kurban verilebilir, o kadar!…”
Umutlarimiz hiçbir zaman sönmesin. “Yasayanlar için umut her zaman vardir. Umutsuzluk ölüler içindir.” (Theokritos) Somon baliklariyla güzel günlere.