YILLAR önce ‘Izmir Enternasyonal Fua-ri’nda’ bir yabanci pavyonun vitrinine yer-lestirilen ekranda, ilk defa kendimizi hareket halinde izleme imkanini yakalamistik.

O tarihte henüz televizyonla bile tanisikligi-miz yoktu. Hani öyle çocuk yasta bile degil-dik. Ama yine de birkaç kez önünden geçip o günün keyfini biraz saskinlik ve hayranlikla çikartmistik.

Yillar yili, günler- günleri kovaladi…

Torbali’ya kurulacak ‘MOBESE’ kamerala-rina yakalanacagim günü iple çekiyorum.

‘Çalisti’ dedikleri gün, haylaz bir çocuk gibi her kameranin önünden birer birer geçmeyi düsünüyorum. O günden farkli olarak, ben kendimi degil, beni baskalari izleyecek.

Olsun, öyle ya da böyle kameralarin kadraji-na girecegiz ya…

Siz ona bakin.
***

Artist milletiz. Söhret olsun diye neler yapa-riz bilemezsiniz. Adimiz anilsin diye ne halt-lar isleriz, ne büyük çamlar deviririz onu da bilemezsiniz.

Aslinda bilirsiniz de, es-dost yanlis anlar diye bilmemezlikten gelirsiniz.

Desem ki; Torbali’da belediyecilik anlayisi-nin eseri-esamesi yok…

Desem…

“Taraflisin, karsi taraftan ne kopardin?..” Dersiniz.

Desem ki; her seyi yöneticilerden bekleme-yin, herkesin az çok bazi toplumsal ödevleri vardir, gereklidir, desem…

“Son Mohikan sen misin?..” “Her yere senin gibi bir enayi lazim,” diye yanitlar-siniz.

Kent bilincinin çitasinin yüksek tutulmasi ve doga – çevre duyarliliginin önümüzdeki nesil-ler için son derece önemli oldugunu söyle-sem…

“Babam bana ne birakti ki?” cevabini verirsiniz.

Sesini yükselt…
Iste, asil…
Korkma desem…

“Bana dokunmayan yilan bin yasasin” dersiniz.

“Yahu yilan seni teget geçti de, baskalarini sokuyor”, desem…

“Onlar düsünsün” dersiniz.

Kavgada yumruk sayilmaz…
Sayilmaz da…
“Bilader yumruklari yiyenler hep bildik, ayni insanlar”, desem..

“Onlarin elleri yok mu?.. Dersiniz.

Yalvar-yakar bulunmus bir asgari ücretle kira dahil üç-bes nüfusa bakanla, bir oturusta bir asgari ücreti masada birakanlarin ayni gökyü-zünü paylasmasi Allaha reva mi?..

Desem…

“Allahin isine karisma, bes parmagin besi bir mi?.. Diye diklenirsiniz.

“Susma, sustukça sira sana gelecek” desem…

“Ne sirasi kardesim?..” “Baktim ki kuyruk uzun, kaynak yaparim, baktim ki trafik yogun, emniyet seridini kullanirim.” Dersiniz.

“Su her devrin adami, her siyasetin bezirgani, dünkü çulsuz, bugün lüks arabalarla geziyor,” desem…

Kuvveti olasilikla sizden:

“Bal tutan parmagini yalar,” cevabini alirim.

Ben sorarim siz cevaplarsiniz…
Içimizdeki binlerce seytanin, kendimize ait olanlarina ‘melek’…

Digerlerine ‘iblis’ kiyafetlerini giydirmek her babayigit kültürün harci degil…

Bizim isimiz…