KAHVEDE tavla oynayan emekli, oyun arkadaşına “Vaat edilen iki maaş ikramiyeyi alınca, önce kurban keseceğim” der.

Laf kurbandan açılınca, çok bilgiç geçinen biri, kurban geleneğinin tarihçesini anlatmaya başlar:

“Efendim, çocuğu olmayan Hz. Davut, Allah’a yakarmış:”

“Yarabbi bana bir kız çocuğu ver, onu sana kurban edeceğim!”

Davut’un duası kabul edilmiş, Allah ona bir kız çocuğu göndermiş, adını Ayşe koymuş…

Zaman geçmiş, çocuk büyümüş, Allah’a kurban edilecek yaşa gelmiş, Davut kızını yatırmış, tam kesecek, meleklerden Azrail, gökten bir keçiyle inmiş;

“Ey Davut, kızının yerine bu keçiyi kurban et!”

Çok bilen, her şeyi bilen adam etrafına bakar:

“Şimdi anladınız mı?”

Dinleyenlerden biri ayağa kalkar:

“Ulan neresini düzelteyim? Hazreti Davut değil, Hazreti İbrahim, kurban edilecek çocuk kız değil erkek, Hz. İsmail…

Gelen melek Azrail değil Cebrail, kurban edilen de keçi değil, o koç!

Ulan hangisini düzelteyim be?”

Mutlaka sizler de rastlamışsınızdır…

Toplumda bu tür çokbilmiş cahiller vardır.

Hani derler ya, “yarım hoca dinden eder, yarım doktor candan eder.”

Adamın, çocukluğunda öğrendiği iki duadan başka hiçbir dini bilgisi yoktur ama “din uleması” gibi konuşur, fetva verir. Sizin en ufak bir eleştirinizi, uyarınızı da hemen o yüksek dini bilgisiyle(!) bastırır:

“O kelimeyi kullanma, Allah muhafaza dinden çıkrasın.”

“Şu harfi şu şekilde kullanırsan hafazanallah ahretini karartırsın.”

Sığ düşüncelere… Dinin özü orta yerde yok…

Bir harfle, bir kelimeyle, bir sözle dinden çıkmak…

Bu kadar mı kolay?

İnsanın düşüncesinin, niyetinin, amellerinin, yaptıklarının, yapacaklarının, ibadetlerinin önemi yok mu?

Allah bunları bilmiyor mu?

Bir harften, bir kelimeden, hooop dinden çıktın!..

Kendi ahretini kurtarmış, garantiye almış, şimdi senin ahretini kurtaracak güya…

Dinde kalmakla dinden çıkmak, pamuk ipliğine bağlı sanki.

Bu durum sadece dini konularla da sınırlı değil…

Bir cümleyle vatansever, bir cümleyle de vatan haini olabilirsiniz

Bu ülkede.

Muhalif değilseniz… Her yapılanı, her icraatı sorgulamadan onaylıyorsanız…

Vatanseversiniz!..

Ama eğer muhalifseniz… En küçük bir eleştiride… Bir tek cümlede…

Hooop vatan hainisiniz.

Yani, bizim gibi düşünürsen vatansever, muhalif düşünürsen vatan hainisiniz.

Böyle şey olur mu Allah aşkına?

Vatanını kim kimden çok seviyor?

Bunu belirleme yetkisi kimin?

Dinini kim kimden çok seviyor?

Bunun ölçüsü nedir, ölçecek olan kimdir?

Neden birbirimizin düşüncelerine tahammül göstermiyoruz?

Dinini kim kimden çok seviyor?

Bunun ölçüsü nedir, ölçecek olan kimdir?

Neden birbirimizin düşüncelerine tahammül gösteremiyoruz?

Birbirimizi dinsizlikle, vatan hainliğiyle suçlamak bu kadar basit ve ucuz olmamalı…

Bayramlarımız, inşallah birbirimiz hakkında daha hoşgörülü, daha saygılı düşünmemize vasile olur.

Bu inançla hepimizin mübarek kurban bayramınızı kutluyorum.

Bugünkü yazımızı şu güzel dizelerle noktalayalım.

BABAN GİDERSE

Başı dumanlı dağın gider

Atan gider, sırtın gider.

İki kapılı bu handa

Menzile erişen yolun gider.

BABAN GİDERSE

Darda yetişen elin gider

Aklın gider, canın gider.

Şu dağlanmış yüreğinde

Çocuk kalan yanın gider.

BABAN GİDERSE

Öpülecek elin gider.

Bayram gider…

Ananız, babanız sağ ise koşun gidin ellerini öpün.

Tekrar buluşabilmek umuduyla esen kalın.