DERELERDE göllerde baliklar öldügünde bizi bir ‘çevre’ telasidir alir götürür…
Yedeginde bir iki ton suyla, saat sarkaci gibi haznesiyle, havada asali duran bir helikopter gördügümüzde…
“Bir orman daha katledildi” deriz…
Agaçlarin çigliklari kulaklariniza kadar gelir, ölüm sinsi bir karanlik gibi orman tabanina sirt üstü bir seksen uzanir.
“Eyvah” deriz…
“Eyvahlar olsun” dedigimizde olur…
Ustü bayrakli sandukalar omuzlar üzerinde meydan meydan dolastirildiginda bizi bir ‘vatan’ endisesi sarar…
Kimi: “Vatan sag olsun” der…
Kimisi de ‘google’ da ‘vatan’ kelimesinin sözlük karsiligini arar…
Polisin odasinda titreyen ellerinin arasina tutusturulan çay bardagini dudaklarina götürmek için sehpaya dogru egilirken, bedenindeki çürüklerin ve morluklarin görülmemesi için tanriya yalvarir gibi bakinan…
Bir kadinla…
Dayak yiyen bir kadinla karsilastiginizda içiniz kiyilir…
Erkek oldugunuzdan utanirsiniz…                              Say bitmez de…
Hemen hemen hepsinin birer faili vardir…
Ama ‘adamlik’ bir kere öldü mü…
Tetikçisini bile bulamazsiniz…
Kim vurdu ya gider…
Simdi memleket sathi mailindeki tek faili meçhul olan cinayet:
“Adamlik…”
Bunun için isterseniz yüzlerce süper savci atayin, failini bulamazsiniz. Içimizdeki her degeri birer birer öldürüp; sonra da sehit cenazelerinde nutuk atanlar, en evvelinden, her seyden çok önce, insanimizin ‘adamlik’ tahtasini kursunladilar.
Bizi usul usul yokladilar. Içimizi bosalttilar. Kendi sablonlarini, kendi bilboardlarina astilar…
“Iste siz böyle olmalisiniz” dediler…
Saf saf dinledik…
Yol bitti… Tikandik…
Post modern emperyalizm doktrin uzmanidir. Adami Arap kültürüyle, Samanizm arasinda çift kale oynatir.
Da ruhunuz duymaz…
Sivrisinek gibidir…
Kaninizin emildigini, tatli tatli kasintilar basladiginda fark edersiniz. Inanamazsiniz…
Memleket parsel parsel yedi düvele peskes çekilirken…
“Buna dur diyecek bir adam bulunur” diye çok beklersiniz…
Adam kalmadi…
Mevcutlarla yetineceksiniz…
Emperyalizme sinirsiz yol verenler, makas baslarindaki isiklari onlarin görebilecekleri biçimde yakanlar; hukuku da, demokrasiyi de adamlarin ellerini rahatlatacak sekilde yeniden dizayn ettiler.
Seyrettik…
Simdi adam ariyoruz…
Dönüsü olmayan yollara girenlere gerekli ikazlar yapildi. Dinlemediler…
Habur bir milatti…
Esi benzeri olmayan bir ikazdi…
Milli iradenin, topal seçim sisteminin yardimiyla ellerine tutusturdugu yüzde ellilik ‘lale devri…’
(Sonu benzemesin…) Demek adettendir…
Nasil ki Osmanlinin sonu olduysa…
Türkiye Cumhuriyetinin de sonu benzer olacak gibi…
Kimileri fark etti…
Kimileri çark etti…
Is isten çoktan geçti…
Takim forma girdi ama…
Lig bitti…
Simdi marketlerden ‘Diyojen’ marka el feneri tedarik etme zamani…
Hem de kredi kartina 12 ay taksitle…