İZMİR’İN Menderes ilçesinden Molla Mustafa Yüksel, hükümetteki (koalisyondan) çok başlıktan Demirel’e şu öyküyle yakınıyor: “Bizim orada düğün oyuncusu Dübek Ali varmış. Bir gün iki düğün arasında kalmış. Ayak tutturamayınca kızıp bağırmış: Yeter Ülen, biriniz çalmayı kessin.”

Dübek Ali haklı…

Koalisyon kurmak çok zordur.

Koalisyonu uyumlu olarak yürütmek, ondan daha da zordur.

Sayın Kemal Kılıçdaroğlu ile Sayın Ahmet Davutoğlu, 2 aydır koalisyon kurmak için uğraştılar.

Ama boşa uğraştılar.

Bilinen hikâyedir.

Karadenizli balıkçılar aynı tekneyle açıldıktan bir iki gün sonra, aralarından biri geri dönmüş.

Dönmüş ama perişan halde…

Demişler ki, “Siz 4 kişi gittiniz. Şimdi tek sen döndün. Ötekiler nerede? Sana böyle ne oldu?”

“Bir define yüzünden birbirimize girdik” demiş. “Sen mi çoğunu alacaksın, ben mi derken, o onu öldürdü, öteki bunu vurdu. Bir tek ben hayatta kaldım. Ben de işte bu halde geri gelebildim.”

“iyi de… Define nerede?”

“Defineyi” demiş, “efkâr ettiydik (aklımızdan geçirmiştik)”

Bizim koalisyon kurma görüşmeleri de buna benzedi.

Ortada koalisyon kurulmasını isteyen yok ki…

Sadece akıllarından geçirdiler.

Sn. Cumhurbaşkanı seçimlerin hemen akabinde erken seçimin gerekli olduğunu vurgulamaya başlamıştı. Her vesileyle de bu fikrini söyledi.

Eh Cumhurbaşkanına rağmen Sn. Davutoğlu koalisyonu nasıl kurabilirdi ki?

Sn. Cumhurbaşkanı hep milli irade, milli irade der dururdu.

Sandıktan milli irade böyle çıkınca beğenmedi. Ama mecburen Davutoğlu’na Hükümeti kurma görevini verdi.

Kurulmasını da, istemediğini belirterek.

Eh, Davutoğlu da ne yapsın o da gitti CHP’nin kapısını çaldı. Heyetler gitti, heyetler geldi. Keşifler yapıldı, yorumlar birbirini kovaladı, görüşler açıklandı…

Bir kısım insanımız da bayağı umutlandı.

Ama görüldüğü gibi Sn. Cumhurbaşkanının aklından geçirdiği oldu. Sn. Kılıçdaroğlu ile Sn. Davutoğlu sadece “efkâr etmiş” akıllarından geçirmiş oldular.

Neticede, kanunen yapılması gereken bir prosedür yerine getirilmiş oldu, hepsi bu.

Şimdi seçim meydanlarında, “işte bakın uğraştık ama olmadı. Olsa da koalisyon bir yere varılmaz…”

Yine mitingler, yine konvoylar, dombıralar, marşlar, türküler, şarkılar, vur patlasın çal oynasın…

Birbirine hareketler, suçlamalar, çamur atmalar, beden aşağı vurmalar…

Önemli olan tek başına iktidar olmak.

Gerisinin hiç önemi yok.

Bize uygun bir fıkra ile yazımızı noktalayalım.

Dağistanlılar kavga etmeyi çok severlermiş…

Bir gün Rus’un biri Dağistanlı’nın arabasına çarpmış. İçinden 3 Dağistanlı çıkmış ve adama “Kavga edeceğiz” demiş.

-Abi affet özür dilerim.

-Yok biz kavga edeceğiz.

-Abi polis çağıralım, hata kimdeyse ödesin.

-Yok biz illa ki kavga edeceğiz.

-Tamam abi, ben sizin hasarı ödeyeyim, kavga etmeyelim.

-Yok baba, kaçarı yok, biz kavga edeceğiz.

-Abi ben sizin hasarı ödeyeyim, alın araba da sizin olsun.

-İmkansız. Biz kavga edeceğiz.

-Abi tamam ama böyle kavga olur mu? Siz 3 kişisiniz, ben 1 kişiyim.

Dağistanlı üçlünün lideri, yanındaki arkadaşlarına döner ve “Geç ln sen karşıya” der:

-Kavga edeceğiz!

Tekrar buluşabilmek umuduyla esen kalın.