Egitim-Sen Torbali Ilçe Temsilcisi Nuri Önder, egitim sisteminin gitgide sinava dayali hale geldigini; dershane ve özel okullarin basarida önemli faktör gibi sunulmasinin yanlis oldugunu söyledi.

UNIVERSITELERE yerlestirmelerin tamamlanmasiyla adaylarin yaklasik %50’si üniversiteli olmayi basardi. Egitim sistemimiz uzun yillardir, birim zamanda en çok soru çözebilme yetisini, basari ölçütü olarak kaniksamis durumda. Diploma notlarinin da etkisi bulunsa da; okullarin arasindaki uçurumlar ve agirlikli ortaögretim basari puaninin (AOBP) etkisinin düsük olusu, her seyi o birkaç saatin içine sigdirmaya yöneltiyor. Hal böyle olunca ögrencilerin ve velilerin tek amaci; SBS, YGS ve LYS’den en yüksek puani almak oluyor. Aile ve çocuk buraya odakli yasayinca, sinav odakli egitim veren dershaneler de sinav sisteminden faydalaniyor. Dershaneler bu isten yüklü miktarlarda para kazanmakla kalmayip, isin senlikli kismi olan “basari ile övünmeyi” de üstlenmis durumda. EgitimSen Torbali Ilçe Temsilcisi Nuri Önder ile bu konu ve genel olarak egitime bakisi ile ilgili  sohbet ettik. Ticaret Meslek Lisesi’nde Felsefe Ögretmenligi yapan Nuri Hoca, dershaneler konusunda oldukça dolmus. Önder, ögrencilerin sinavlarda aldigi neticelerin ‘basari’ olarak adlandirilmasindan ve dershanelerin egitimcilerin emeklerinin hiçe sayilmasina neden olmasindan oldukça rahatsiz. Egitime sosyolojik etmenlerin yaptigi etki dikkate alindiktan sonra basari degerlendirmesinin yapilabilecegini savunuyor. Kamusal bir hak olan egitim alma hakkinin geregi gibi halka verilemedigi görüsünde.

Hocam uzun yillardir egitim camiasinin içindesiniz. Sizce egitimögretim tanimi nedir? Bu tanimin içinde bir ögrenciyi basarili ya da basarisiz olarak degerlendirebilmek için hangi kriterleri göz önünde bulundurmaliyiz?
Okullarda verilen egitimögretim elbette ki basari odakli. Ancak basari bir ögrencinin birim zaman içerisinde en fazla soruyu çözebilmesi olarak degerlendirilmemeli. Egitim; çocuklarimiza, gençlerimize toplumsal davranis biçimlerini, içlerinde bulunduklari dünyayi, ahlâkî degerleri kisacasi iyi bir birey olmayi ögretmektir. Egitimögretim bir nedensonuç dengesine baglidir. Bir çocugun gelisimine ve zekasina çevre faktörünün etkisi en az %15%20 oranindadir. Ailelerin davranislari da çocuklarinin gelisimi konusunda belirleyici oluyor. Nedenler ögrencinin üzerindeki etkiler olarak karsimiza çikarken, sonuç da bireyin sosyal toplum içerisinde kazandigi yer oluyor. Basariyi veya basarisizligi degerlendirebilmek için bahsettigim nedensonuç evresinin tamaminda ortaya çikan sosyolojik, kültürel etkiler dikkate alinmalidir. Toplumun faydasi için, bir çocugun çok iyi bir üniversitede, mesleki olarak gelecegi parlak oldugu düsünülen bölümlere yerlesmesi degil, o çocugun topluma ayak uydurmasi hatta toplumu kendisine uydurabilme yetenegi önemlidir.

Ulkemizde uygulanan sinav sistemlerinin getirisi olarak, dershaneler okulda alinan egitimden daha önemli gibi aksettirilmekte. Dershanelere bakis açiniz nedir ve dershanelerin bu kadar çok talep görmesini neye bagliyorsunuz?
Bahsettigimiz egitim kavrami içerisinde dershanelerin yeri yok. Dershaneler hizli ve daha fazla soru çözmeye odakli çalisiyor. Ögrencinin okullarda edindigi birikimi kullaniyorlar sadece. Dershanelerin büyük bir piyasa haline gelmesi ve izledikleri reklam politikasi talep görmelerinin en büyük nedeni. Oysa ki üniversiteyi kazanma ihtimali olmayan bir ögrenciye, dershanenin üniversiteyi kazandirmasi mümkün degildir. Egitimin getirisi olmasi gereken basari, sinav sistemleri nedeniyle, en çok soruyu en kisa sürede çözmek zannedildigi için dershaneler ön plana çikabiliyor. Çocugu küçük yasta alip dünyayi, insani gösteren ögretmenler hiçe sayiliyor. Kamuoyunun bu çarpikliga inanmasi ise biz egitimcileri en çok rahatsiz eden konu. Dershaneler çocuklara davranis kazandirmazlar, kazandiramazlar.

Okullarda devlet eliyle egitim verilirken, ögrenciler dershanelere yüklü miktarda para harciyorlar. Özel okullarin sayisi da gün geçtikçe artiyor. Özel dersler, kurslar derken velilerin sirtindaki yük büyümekte. Bu konu hakkinda neler düsünüyorsunuz?
Egitim almak kamusal bir haktir. Bunun paraya çevrilmesi çok yanlis. Devlet politikasinin da burada etkisi büyük. Ancak bu yaklasim kamusal hakkini elinden aliyor vatandasin. Devlet ile vatandas arasinda güçlü bir bag vardir. Dogdugumuzda verilen kimlik kartiyla baslar bu bag ve yasadigimiz süre boyunca devam eder. Iki tarafa da belli ödevler düser. Ben simdi kalkip %18’lik KDV’yi ödemiyorum diyebilir miyim? Bu benim kamusal borcum. Ancak karsi taraf da ayni sekilde, beni baskalarina muhtaç etmeden, bana söz verdigi hizmetleri yerine getirmeli. Bunun farkina varamayan insanlarimizin tepkisizligi nedeniyle, artik egitim masraflari ailenin omzunda kocaman bir yük haline geldi. Bu düzene ayak uyduran ögretmenlerimiz de hataya düsüyor.