BAYRAMLAR kardeslik projelerinin dile getirildigi günler…
Dogru, yanlis…
Eksik, noksan…
Olsun…
Kardeslik dogu toplumlarin güven mabetleridir….
Hele bizim gibi göçtügü kadar karninin doyacagina inanmis kabileler için, günes kadar, su kadar yasamsaldir…
Bozulur mu?..
Bozarlar mi?..
Illaki…
Dinsel, mezhepsel…
Renksel, pususal ayrismalar çok sig…
Onlar buzun su yüzünde görünen kismi…
Fragmanlar…
Asil sebep; isin temelinde yatan neden; tümüyle ekonomik, para pul…
‘Ailemizin sömürgecisi’ eger bir gün emis kanallarinda olusacak bir takim tikanmalari önceden fark ederse…
Iki kardesi birbirine düsman etmekten çekinmez…
Kan onun için günlük is akislarinda yadirganmayacak bir yöntem, rutin isler…
Biz yillarca bunu fark edemedik…
Bayram seyran…
Kandil, iftar…
Cumartesi, Pazar…
Söyle bir durup; “sahi biz kimler için ölüyoruz” sorusunu soramadik..
***
Bir bayram daha selam verip uzaklasti. Hesap kitap günü, yüzlesme, görüsme günü derler, belki haklilar ama bende bir yere kadar…
Sorunlari öteleye öteleye çözümsüzlük boyutlarina ulastirip, sonrasinda birkaç anlamli güne ihale etmek yanlis, yanlisin ötesinde insan evladiyla dalga geçmekle ayni.
Kalkip tarihi yargilayacak, kimi olaylara ‘keske olmasaydi’ diyecek halimiz yok ama bir seylerden ders çikaracak kadar sagduyuyu, birkaç metre ileriyi görebilme yetisini beklemek de bizim hakkimiz.
Ayristirarak amaca ulasmayi umanlar yürüdükleri yolda bir takim kisa sevinç molalari verseler de son darbeyi vuramamanin sancilarini yasiyorlar. Süre uzadikça hirçinlasan emperyalist pasta dilimcileri, kendi taseronlarina heyecan ve umut asilamak için çirpiniyorlar.
Son durak…
Son örnek…
Komsu ülkelerde Baas baskisi altinda ezilen Kürt varligi ön plana çikarilarak, millet olmayi basarmis Türk – Kürt birlikteligini rafine etmeye çalisiyorlar…
Tutar mi?..
Zaman ve son yillarda darbe üstüne darbe vurulan, hirpalanan, dinsel reflekslerle yerine yenisi konulmaya çalisilan Cumhuriyet kolonlarinin dayanikliligina bagli…
Bu asamada filancaya su görev, falancaya su yükümlülük düsüyor laflari bos ve anlamsiz. Ortak akil herkese lazim…
Rahmetli dedem derdi: “Ufaldikça büyük baliklara yem olunur…”
Parçalanarak yok olmus bir yigin yasanmis örnek varken, bir deneme daha yapilmasinin mantigi nasil bir sey…
Anlasilir gibi degil…
Horoz dögüslerinde,  gözü çikmis, ibikleri parçalanmis horozlarin kazandigi hiçbir sey yok. Kanli paralari cebine katanlar baskalari…
Bu görülemeyecek kadar kötü bir resim mi?..
Baskin devletlerin çirkin oyunlari sonucu bir bataga, bir çikmaza sokuldugumuzun farkina varamayacak kadar kör müyüz?..
Ne zaman uyanacagiz?..
Haydi devam edelim, kendi topraklarimizda son insanimiz kalincaya kadar sürdürelim bu çirkinligi…
Bizden bosalan yerleri bugün bu savasin sürmesini isteyenler dolduracaklardir…
Amaç bu..
Neden anlasilmiyor?..
Neden kimse isin bu yönünü görmek istemiyor?..