GUZELIM Torbali’nin kendisine has bir iletisim dili gelistirmesi ne kadar büyük bir zenginlik.
Bu zenginlik Torbali’nin öz üretimi olup burada yasayan insanlarin diline yerle-sen kelimelerde kendisini gösteriyor.
Benim Torbali litaratüründe (çok kullan-masam da) en sevdigim kelime “hakara makara” kelimesi.
Ha bir de “hakara makara”yi tamamlayan “takara tukara” var.
Hakara makara ile takara tukara kelime-sinin de yan yana kullanildigini bilmekte fayda var.
Bu civarda birisi size “gel biraz haka-ra makara, takara tukara yapalim” dedi-ginde bunun bos gevezelikler yapma anlamina geldigini anlamalisiniz.
Yazilarimi dikkatle takip eden aramizda gönül bagi olduguna inandigim bir bü-yügümle arada kisa süreli sohbetlerimiz oluyor.
Torbali’nin yerlilerinden olan bu agabey, yazilarimda ciddî konulari bir tarafa bi-rakip hakara makara, takara tukara yap-mam tavsiyesinde bulunuyor.
Bunu da sirf is olsun, laf olsun beri gelsin diye söylemiyor.
Bana bu tavsiyeleri verirken kendisine göre gayet mantikli bir açiklamasi da var.
Agabeyim diyor ki: Torbali ciddiyeti kaldirmaz, buradaki halkin geneli ciddi, üstü basi düzgün düsüncelerden anla-maz.
Anlamadigi gibi bunlari okumaz da.
Hem okusa ne olacak. Okuyup geçer. O yüzden sen de kösende hakara makara, takara tukara yapmalisin.
Ben de bu agabeyin hatiri sayilir tavsiyesi-ne uymayi kendime borç bildigimden artik bu kösede haftanin iki günü hakara maka-ra, takara tukara yapmam gerektigine kanaat getirdim.

REFERANDUM DUASINA ÇIKACAGIM

YAGMUR duasi hadisesini bilmeyen yoktur.
Tabiat ana insanoglundan yedigi kirbaçla-rin acisini almak maksadiyla bazen gögün agzina aci biber sürer.
Bunun üzerine gökyüzü asagilarda yasam sürmekte olan insanoglu ve insan kizina bir damla yagmuru çok görür ve susar.
Sonra özellikle köylüler, harman yerle-rinde öbek öbek toplanip ellerini semaya açarlar..
Bu islemi yerine getirirken karinlari da oldukça aciktigindan kazanlarla pilavi mideye indirmeyi ihmal etmezler.
Bu seremoniye kisaca yagmur duasi denil-digini bilmeyen yoktur.
Ben de yakinda bir duaya çikmayi tasarli-yorum.
Benim bu günlerde çikmayi düsündü-güm dua, su referandum zirvaliklarinin bir an önce sona ermesine yönelik bir referandum duasi…
Hayatimda hiçbir günün geçmesini 12 Eylül 2010 gününün geçmesini istedigim kadar istemedim. (Su cümlenin kurulu-suna bakar misiniz)
Diyeceksiniz ki “sen zaten referandu-mda sandiga bile gitmeyerek hadiseye Fransiz kalmaya karar vermissin.
Peki neden 12 Eylül tarihinin geçmesini bu kadar çok istiyorsun?”
Istiyorum çünkü:
Gazetelerin köselerinde, televizyonlarin renkli semalarinda, meydanlarin tozlu dumaninda sürüp giden bu saçma atisma ve kisir tartismalardan biktim.
Istiyorum çünkü:75 milyonluk koca bir ülkenin her kahve kösesinde, her tarla-sinda, her minibüs duraginda ve neredeyse her mezarliginda ayni geyik muhabbetle-rinin dönmesinden biktim.
Istiyorum çünkü: Parti liderlerinin seviye fukarasi, akil yoksunu, sogukkanlilik ve mantiksalliktan uzak atismalarindan bik-tim.
Bu atismalarin anayasa ile ne ilgisi oldu-gunu da anlayamamanin verdigi derin üzüntü içerisindeyim.
Allah’in su 12 Eylül tarihini birkaç gün-cük olsun öne alamaz misin? Çok degil birkaç güncük Allah’im…

YAZILI GUNLER AZALDI

INSANLAR, beklemek zor geldigi zaman birbirlerine ne diyorlar “sayili gündür gelir geçer”.
Benim de yazili günlerim gelip geçiyor.
Önceleri bu gazetede haftada üç gün kalem oynatmaktayken içimde dogan bir düsünce neticesinde bu sayiyi ikiye indirmis bulu-nuyorum. Onun için beni bu köseden takip eden okur kitlesine yeni yazi günlerimi belirtmeyi kendime bir görev addediyo-rum. Artik Cuma ve Sali günleri hemhal olacagiz. Beraber hakara makara, takara tukara yapacagiz. Ya da ben yapacagim… Cuma günü görüsürüz.