GUNUN birinde bir hastane kapisinin önünde çok sevdigim bir arkadasimin kaybedildigi haberini aldigim zaman oldugum yere mihlanip kalmistim. Bos gözlerle uzaklari ariyordum. Gitsem, kossam, durmadan kossam…
Film makarasini tekrar takip birkaç dakika öncesini yeniden oynatip bu, ‘kader karelerini’ makaslasam diyordum…
Böyle duygular ve olmayacak dualar ‘âmin’ kiyisina vurup vurup geri dönüyordu…
***
Hele bir hasta yakiniysaniz, saglikli degerlendirme yapma olanaginiz çogu zaman dumura ugrar, bir suçlunun, bir yanlis yapanin dedektifligine soyunursunuz…
Gencecik bir adamin neden kalp krizine kurban verildiginin iç muhasebesini kendi içimde yapiyor, o yasin heyecaniyla isyan büyüyordu içimde…
Omzumda bir el…
“Kardesim bak, elimizden gelen her seyi yaptik, biz doktoruz, Tanri degiliz…”
Bu sözü yillarca bir yerlerde sakladim…
***
O sözü, o ani, muska gibi kat kat bezlerle sarip sarmalayip zamanin insafinda unutmus olacagim ki…
Bir yazimda benzer yanlislari yapmisim…
Ilyas Sarisu’nun kalp krizini acilde degil de hariciye polikliniginin kapisinda sirasini beklerken geçirdigini, onu yasama döndüren doktorlara ve hastane çalisanlarina karsi haksizlik yaptigimi sonradan ögrendim…
O insanlar: “Biz ugrasip didinip, duran bir kalbi yeniden çalistiralim; ödül ve övgü beklerken bir yaziyla elestiri adina yerin dibine batirilalim” deseler yerden göge kadar hakli sayilirlar…
Ne kadar elestiri yapsak da kamu personeli olan ve her yaziya bizim kadar rahat biçimde cevap veremeyecek olanlarin; isini yapan insanlarin sevkini, heyecanini de kirmaya hiç hakkim olmamali…
Böyle bir hakki kullandigim için gerçekten üzgünüm…
***
O ‘acil’ kelimesi ve Torbali’nin kanayan yarasi olan hastane eksikligi bizde türlü çesitli refleksler olusturmus olacak ki böyle adres yanlisliklari yapabiliyoruz.
***
Öyle ya da böyle…
Bir yanlis bile Torbali’daki saglik gerçeginin üzerini örtmeye yetmiyor…
Bir özür bile tek basina ‘yaz boz’ tahtasina çevrilen saglik uygulamalarindan dogan olumsuzluklarin üzerine kirmizi çizgi çekemiyor…
Her zaman söyledim, yine söylerim…
Torbali, genel saglik politikalarinin Türkiye’deki yansimalari içerisindeki kötü örneklerden birisidir…
Bashekimimizin ve personelinin onca çaba ve katkilarina ragmen kamuoyunu tatmin eden sonuçlar bir türlü ortaya çikmiyor…
Çikmaz da…
Çünkü…
Bu ilçenin bu kadar büyüyecegi, bu kentin hatiri sayilir bir metropol olacagi varsayimina uygun fiziki alt yapilar da ezelden beri olusturulmamis ki…
Topu birbirimize atiyoruz…
Acilden girip, polikniliklerden çikiyoruz…
Biz dört basi mamur bir hastane istemiyoruz. Uzagimizda olmayan bir sürü donanimli merkez zaten var…
Düzenli çalisan poliknilikler ki son zamanlarda yapilanlarla ilavelerle hiç de fena degiller…
Küçük operasyonlar yapabilen bölümler ve doktorlarin kisa sürede dogru verilere ulasabilecekleri tani teshis donanimlari…
Bir de iyi bir acil servis…
Bu kadar…
Atla deve degil gibi dursa da…
Öyle…
Neden?
Torbali’nin siyaseti saglik konusunda da insan odakli degil…
Siyaset kaynakli…
Canimizi sikan sey bu…
Siz caninizi sikmak isterseniz, daha çok sey bulursunuz…
Mesela…
Katki payi vermemek umuduyla acilin kapisinda metrekareye dört kisi düsecek biçimde konuslanip, gerçekten acil olan hastalarin tedavilerinin önünde bariyerler olusturan bizler hiç mi suçlu degiliz?
Insafli olmaliyiz…
Her olumsuzlukta yakalarina yapistigimiz insanlar, doktor olsalar da ister kabul edin isterseniz etmeyin onlar da hatalariyla sevaplariyla birer insan…
Tanri degiller…