ÇOCUKLUK yillarinda köyümüzdeki arkadaslarla cesaretimizi sinamak için yaptigimiz bir test vardi:Gece karanliginda köy mezarligini bir uçtan digerine geçmek…
Bisikletlerimize atlayip mezarligin bittigi duvarin dibinde toplanir ve mezarligin giris kapisinda biraktigimiz talihsiz cesur yüregin üç yüz metrelik bir mesafeyi gece karanliginda yürüyüp bizimle bulusmasini beklerdik.
Çitlembik ve selvi agaçlarinin devasa birer ucube gölgesine dönüstügü,mezar taslarinin beyaz hayaletleri andirdigi bu yolculugu çok az arkadasimiz tamamlardi..
Tamamlayanlar da geçirdikleri korkunun tesiriyle ikinci bir tesebbüste bulunmaya çekinirdi.
Çocukluk yillarimizda Mezarlik bizim için bildigimiz dünyanin en korkunç yerlerinden biriydi.
Aramizdan birkaçi çesitli talihsizlikler yüzünden geçmeye cesaret edemedikleri bu korku tünelinde çitlembik agaçlarinin altinda ebedi uykuya yattilar.
Geride kalanlar da büyük ihtimalle gece karanliginda mezarligi geçme testini ürpertici bir çocukluk anisi olarak hatirliyor.
Benim içinse köy mezarliklari yasamamis gibi ölenlerin silik isimlere dönüstükleri birer ölüm vadisi olma niteligini hala koruyor.
Dünyadayken kendi küçük çevrelerinde kendi küçük hayatlarinin kavgasini veren ve birer isimden ibaretmis gibi görünen siradan köylülerin toprakla son randevulari…
Her zaman kasvetli, her zaman ürkütücü ve köylülük mefhumumuzun aynasi köy mezarliklari…
Attila Ilhan’in Barakmuslu Mezarligi isimli siirinde noktasi virgülüne resmettigi yasanmamis hayatlarin trajik sergisi…
Gece düser Barakmuslu Mezarligi dirilir
Barakmuslu Mezarligi’nda seyran seyran ölüler
Bir giden bir daha dönmez gitti gider
Sen harami Yusuf her yaranda bir çiçek açmis
Sen hasretli Sakir mapuslarda ölen sakir
Evladim Kadir nasildi o seni dagda mi vurdular
Ya hüsne gelin yar yoluna serden geçmis
Fadime’m sitmalar girdi kanina Fadime’m
Barakmuslu Mezarligi cümlenize mekân oldu
Barakmuslu Mezarligi’nda koyun koyuna girdiler
Bir giden bir daha dönmez gitti gider…
Öteden beri Türk köylüsünün kalkinmasi ve gelismesi formülleri üzerine çok sey söylenegelmistir.
Köylülerimiz korku tünellerini andiran mezarliklarda hiç yasamamis gibi yitip gittikleri sürece Türk köylüsü kabugunda kapali kalmaya devam edecektir.