HUCUM ettiler eve. “Iste Aleviler, öldürelim bunlari!” diye penceremize merdiven dayayip içeri girdiler. Babamgilin oldugu yere ates etmeye basladilar. Asagida 23 ton odunumuz vardi, onu yaktilar.  Agabeyimi seni kurtaracagiz, diye orada vurdular. 1978 Kahramanmaras. Sans eseri sag kurtulmayi basaran tanik anlatiyor.“Musa Suna’nin 7 aylik hamile gelinini öldürdüler. Daha sonra karnindaki bebegi çikarip duvara çivilediler.” Ana kucagindaki bebekleri kursuna dizdiler.” Doktorlar 8 aylik bebegi, ölünün karnindan kursunlanmis olarak çikardilar.” 107 Alevi ölü, yüzlerce yarali.” Maras sokaklarinda, kesik kollar, ikiye ayrilmis bacaklar, yanmis insan etleri ve kokulari.” (Umran Avci’nin Kum Saati adli eserinden) Gelelim, Sivas’a!… 2 Temmuz 1993 Madimak Oteli’nde 35 can yani insan, göz göre göre, diri diri yakildi. Dünya ayaga kalkti ama bizim yetkililerde maalesef seyretti. ”Çok sükür otel disindaki vatandaslarimiza bir sey olmamistir.” bile denildi. Saldirgan güruha olaylar bittikten sonra ” gazaniz mübarek olsun!” diyerek basarilari kutlandi.  Maras, Çorum, Sivas, Madimak, Gazi olaylari, Susurluk kazasi karanligi ve Hrant Dink cinayetiyle devam ederek bu günlere gelindi. Maras’tan bu yana 33, Madimak’tan bu yana 18 sene geçti gitti. Kanayan yaralar sarilmadi, hak ve adalet yerini bulmadi. Katillerle ve katliamci gerici fasistlerle hesaplasilmadi. Toplumsal vicdandaki yara kanamaya devam etti. 33 senedir bir yetkili çikip da, Alevilere haksizlik yapilmistir, tüm bu insanlardan, insanlik adina “özür” diliyoruz deme cesareti de gösteremedi. Söyler misiniz, bu insanlarin suçu neydi? Öldürülmeyi  ve yakilmayi hak ettiler mi? Hayir!… Hiçbir suçlari ve günahlari yoktu. Kendi özgür inançlarini yasamak istiyorlardi. Düsüncelerinde özgür olmak istiyorlardi. Zorunlu din derslerine ve asimilasyona (kendine benzetme) hayir diyorlardi, aynen Kürtlerin ana dilleri Kürtçeyi özgürce kullanmak istemeleri gibi. Maras katliaminda, Kazimpasa Ilkokulunda (Ilkögretim okulu) ögretmendim.                                  Okulun bütün ögretmenleri 4 gün derslere girmedik, bu vahseti kinadik. Yargida beraat ettik. Katilmasaydik suç islemis olurduk. Sivas kinamalarina hep katildim. Artik gördüm ki, Aleviler ve Kürtler bu ülkede sevilmiyor, dertlerini dinlemeye kimse yanasmiyor. Inanç özgürlügünü kavramis degisik düsüncelere saygili, Sünni kardeslerimizle, Alevilerin hiçbir alip veremedikleri yok. 2 Temmuz anmalarina katilan dostlarimizin hepsi Alevi degildir, yillardir degisik düsünceden ve inançtan olan arkadaslarimizla yan yanayiz. Bu yil da, Sivas katliami, yurdumuzun çogu yerinde kinandi.                                                                     Torbali’da Alevi Bektasi Kültür Dayanisma ve Yardimlasma Dernegi üyelerinin bir kismi Sivas Madimak’a gitti. Yine, Torbali Anadolu Alevileri Kültür ve Dayanisma Dernegi’nin öncülügünde, EgitimSen, ÇYDD, EgitimIs, CHP ve Demokrat insanlarin destegiyle belediyenin önüne kadar yürüyüs yapildi. Pancar yolundaki Form Mukavva’dan islerine son verilen SelülozIs Sendikasi isçileri de, “yasasin sinif dayanismasi” sloganini atarak eyleme destek verdi. TAAKD Baskani Irfan Tepe, “Sivas, vahsice yapilan bir katliam olarak tarihte yerini aldi. Aleviler, Madimak’in kültür evi degil, utanç müzesi olmasini istiyorlar,” dedi. Alana sazlariyla ve sözleriyle gelen katilimcilar “Sivas’i unutma, unutturma, yasasin halklarin kardesligi, gün gelecek, devran dönecek, katiller halka hesap verecek ve zorunlu din derslerine hayir!…” diyerek eylem sona erdirildi. Siz bakmayin, bugün Torbali’da iki Alevi derneginin olduguna, önümüzdeki süreçte tek dernek çatisi altinda toplanilacak ve daha güçlenerek evrensel haklar için mücadele sürecek. Madimak bütün yönleriyle aydinlatilmali ki, bir daha buna benzer olaylar yasanmasin. Katillere gereken cezalar verilmeli ki vicdanlar temizlensin. Geçmisimizle yüzlesmeliyiz ki gelecegimiz aydin olsun. Madimak, utanç müzesi olsun ki destekleyenler utansin. Toplum olarak, darbelerle, faili meçhullerle, Maras, Çorum ve Madimaklarla yüzlesemedik, yani yapanin yanina kar kaldi. Saniyorum su söz her seyi özetliyor. “Geçmisini hatirlayamayanlar, onu bir kere daha yasamak zorunda kalirlar. (George Santayana)”