“Inanca saygi…”

“Inanlarin tanriya ulasirken sergiledikleri yalvaris, yakaris biçimlerine hosgörü…”

Güzel laflar…

Neresinden çekerseniz, çektiginiz yöne dogru sünen ‘dogrular’. Biz yillarca; “Basörtüme uzanan eller kirilsin” sloganiyla yattik, ayni seslerle uyandik. Bazen hak verdik, bazen kinadik…

Neyse ki ‘Kemal’ adinda biri çikip, o sömürü aracini, o siyasetin aksesuari olan sanal algilamayi rafa kaldirtti…

Da rahat bir nefes aldik ve halkin gerçek gündemleriyle birlikte ‘Alevi gerçegini’ daha net görebilme olanagini yakalayabildik.

Inanç eksenli siyaset yapanlarin, bin küsur yildan beri Anadolu topraklarinda köklesen ‘Alevi kültürünü’ de ellerine dillerine dolamaktan geri durmadiklarini su yorgun gözlerle hemen hemen her döneminde gözlemledik.

Katledilmelerini de…

Yakilmalarini da içimiz kan aglayarak seyrettik…

“Inanca saygi” insani firsatini, birileri, ne hikmetse konu ‘Alevilik’ olunca ‘yok sayma’ noktalarina ulastiracak kadar gözsüz olabiliyorlar.

Iki dönemli AKP iktidarinin da, geçmis muhafazakar iktidarlardan çok da farkli olmayan bir durus sergiledigini söyleyebiliriz.

Zamana oynayan futbolcular gibi, garip ‘çalistay’lar ve meyve vermeyen ilginç raporlarla top dolastirip, köklü ‘Alevi’ inanç ve kültürünü, zamanin insafina, rüzgarlarin erozyonuna terk etmeyi tercih ettiler.

Ettiler de…

Ah…Gözü kör olasi su seçimler yok mu?..

Oy lazim…

Her siyasetçinin istahini kabartan, agizlarinin suyunu akitacak kadar cazip, bilgili, bilinçli ve zaman zaman ortak paydalarinda olusturduklari güçlü refleksleri sergileyen böyle bir inanç gurubunu her kes yani basinda görmek ister.

Iyi de kardesim…

Yillardir bu insanlarin evrensel temelde, çagdas dünyada, cümle alemin üzerinde tartismaya bile ihtiyaç duymadiklari çok hakli bir iki temel taleplerini bile karsilamiyorsunuz…

Usanç geldi…

Her genel ve her yerel seçim öncesi, memleketini vatanini gerçekten çok seven, Cumhuriyete ve onun kazanimlarina yürekten bagli bu insanlarin aldatilmalarindan, oyalanmalarindan utaniyorum…

Simdi de hesap yine ayni kantarin kefesinde…

Torbali da ne kadar Alevi vatandas var, bilmiyorum?..

Onlari temsil etmeye çalisan iki ayri Alevi derneginin olmasi da beni çok fazla ürkütmüyor.

Beni düsündüren sey, her seçim öncesinde verilen sözler ve de Alevi kardeslerimizin çok önem verdikleri, bir ‘Cem evine’ bir an önce kavusabilmeleri.

Bir yilan hikayesine dönüsen ‘arsa tahsisi’ konusunu burada uzun uzun anlatmak istemiyorum.

Görünen o ki…

Artik top, Sayin Aziz Kocaoglu ve Sayin Ismail Uygurun ayaginda.

Biz de saha kenarinda bu maçin hakkaniyetle bir an önce yapilmasini seyredecegiz. Türkiye’nin birçok yöresinde benzer sikintilar yasansa bile, Torbaliya bir adet ‘Cem evi’ yapimi, siyasilerin ve yerel yöneticilerin boynunun borcu olmustur.

Bu borç; kordela kesilip, biz o binadan içeri girinceye kadar birilerin omuz vatkasinda asili kalacaktir.

Hiç birimiz bu kadar insani bir talebe sirtimizi çeviremeyiz, “Adam sende, bunca yil beklemisler, biraz daha beklesinler” kolayciligina kaçamayiz.

Çünkü…

Her geçen gün iyice çözülmeye yüz tutan Türkiye Cumhuriyeti harcinin içindeki en önemli malzemelerinden biri olan ‘Alevi-Bektasi’ çimentosunu sulandirip, ayristirip, heba etmeye hiç birimizin hakki yok.

Bu kadar önemli…

“Ibadet yeri olarak kullanacagimiz bir ‘Cem evi’ istiyoruz…”

“Çocuklarimizin; Içerisinde beni, benim inancimi anlatmayan din derslerine mecbur edilmesini istemiyoruz…”

Diyorlar…

Yerden göge kadar haklilar…

Inançlara saygi ve inançlari tartismalarin odagindan çikarip, ait olduklari yüksek katlara tasimaya çalisanlar…

Ve her defasinda bunu bir ‘sinav’ olarak kabul edenler…

Buyurun size bir sinav daha…

Hem de cevaplari sifresiz…

Anadolu da güzel bir mesel söylenir:

“Keleme gelince kitir kitir…

Ota gelince meeee…”