“Bir insan köprü kurar,bin insan geçer” Çin atasözü

DEHA çapindaki kisiler,insanligin azinlikta kalmis evlatlaridir ama ne gariptir ki tarihin çarklari o bir avuç insan sayesinde döner.
Dahilerin pek çok özelligi vardir elbette ve onlar hakkinda yazilan onca kitap bu özellikleri sayar döker..
Lakin onlarin en büyük özelligi yorulmak bilmez bir iradeye ve inkisaf etmis bir zekaya sahip olmalaridir.
Bir diger belirgin özellikleri de dehalarina öyle çok aldirmamalari, onu siradan bir özellik olarak tasimalaridir.
Yani pek çogu dahi oldugunun bile ayirdinda degildir çünkü deha onlarin kimligine sonradan eklenen bir araz degildir adeta damarlarinda dolasan kan kadar onlara yakindir..
Farkli görüp farkli düsünür ve dahil olduklari insanlik ailesine hiç durmadan köprü kurarlar.
Ilkçaglarda tasi tekerlege çeviren de onlardir,barutu icat edip kale surlarini yikanlar da..
Süleymaniye’yi insa edip, inananlara sunanlar da onlardir, elektrik ampülünü icat edip dünyayi aydinlatanlar da…
Dahiler insanligin azinlikta kalmis evlatlaridir ama basardiklari isler ve açtiklari çigirlar asla azimsanamaz…

YANIK OLUR EFELERIN YUREGI

BATI Anadolu’ya has, Efelik kültürü derin bir tarihsel arka plana sahiptir.
Bozulan Osmanli toprak düzeni, maliyesi ve asayisinin bir ürünü olarak 18.yüzyilnin ikinci yarisinda tevarüs eden efeler, o dönem Türkiye’sinin Robin Hood’u sayilabilir.
Zenginden alip fakire verirler,halki ezen toprak agalarinin basina musallat olur, Osmanli’nin tasradaki temsilcileri sayilan vergi tahsildarlarina ve zabitana bela kesilirler.
Beri taraftan ayni dönem ve havalide efelerin negatif kutbu olarak türeyen eskiya da halka zulmüyle meshurdur.
Efelige özenen ama sergiledikleri olumsuz tavirlardan ötürü efeden sayilmayan bu eskiya güruhuna halk “çali kakici”adini takmistir.
Efelere bagrini açan halk bu çali kakicilaraysa lanet yagdirmistir.
Buradaki kösemiz efelik ve efeler hakkinda derin malumatlar yazmaya müsait olmadigindan bu konuyu burada birakiyoruz. Meraklisi çesitli kaynaklardan konu hakkinda bilgi sahibi olabilir.
Efelik Cumhuriyetin ilaniyla beraber pekçok Osmanli müessesesi gibi tarihe karisir ama efelerin mertligi,haksizliga bas kaldirisi ve ezilen halktan yana tavirlari Türk milletinin gönlünde yer etmistir bir kere.
Aradan geçen 90 yila ragmen dügünlerde çalan zeybek havalari ve oynanan harmandali, Türk milletinin efelere olan sempatisinin bugüne yansimasi olarak görülebilir.
Bizler haksizliga ve zulme karsi efelenmeyi seven bu özellikleri dolayisiyla da efeleri hayirla yad eden bir milletizdir vesselam…

KOMUNISTLER TELEFONUMU BULMUS…

GEÇENLERDE bu kösede yayinlanan bir makalemde komünist arkadaslara espri
mahiyetinde takilmistim.
Yazinin çiktigi gün komünist fikriyati savunan arkadaslardan epey bir telefon aldim.
Hemen hepsi komünizmin tarihsel misyonunu tamamlamadigi ve henüz son sözünü söylemedigi konusunda israrcilar.
Benim bakis açima göreyse durum tamamen farkli..
Bu meseleye üretim araçlarinin ve üretim iliskilerinin zamanimizda yasadigi köklü degisimi göz önüne alarak bakmak lazim.
Yasanan bilimsel ve teknolojik gelismeler bizlere dünyanin son 200 yilina damgasini vuran sanayi üretim biçiminin büyük bir dönüsüm geçirdigini haykiriyor.
Dünya “sanayi sonrasi” diye adlandirilan bir dönemin esigini geçmis durumda.
Bu yeni dünyanin dinamikleri Karl Marks’in tarihsel materyalizmini ve ona yaslanan emeksermaye çeliskisini rafa kaldirmis görünüyor.
Isçi sinifinin iktidarini hedefleyen bir komünizm bu saatten sonra hayal…
Çünkü teknoloji bu hizla ilerlemeye devam ederse yakin bir zamanda isçi sinifi diye bir sinif bile kalmayacak.. Kisacasi bu yeni dünyayi o eski kavramlarla açiklamak imkansiz.
Komünizm bu yüzden nostaljik bir tarihsel öge…