DILDE kemik…
Fotograf makinesinde teknolojik insaf olmadiktan sonra…
Kafaniza göre takilabilirsiniz…
Isterseniz 1000 kisi, isterseniz 10.000…
Sallamak serbest…
Dün Izmir de metronun Ege Universitesi ve Evka3 hattinin açilisindaydim. Halkçi Kemal de oradaydi.
“Ben diyeyim 30 siz deyin ki 50 kisi vardik” desem…
Hafif tebessüm eder, biraz da gazeteye; “gözlük camini son on yilda degistirmemis birisine yazi yazdiriyorlar, köse vermisler” diyerekten sitem edersiniz…
Degil mi?..
Ama Ankara’nin Anakent Belediye Baskani elinde bir resimle bizim içerisine düstügümüz kuyunun benzerini animsatan laflar ederse, durup biraz düsünmek lazim…
Gazeteci diliyle bunun adina ‘resim itibarsizlastirma’ denir. Yüz tane kare alirsiniz, bu yüz kare içerisinde bir kisiyi veya bir mesaji ister yerin dibine batirir, isterseniz göklere çikarirsiniz…
Her sey elinizde ve kontrolünüzde…
Medya ve medyatik kontrol mekanizmalari denen sey böyle bir halt iste…
Bizim gibi orta çag kalintilarinin basvurmadigi bu yöntemler son yillarda tüm toplum alt yapisinin en ince damarlarina kadar yayildi.
CD üretmek ayip degil… Dava geregi…
Dinlemek, dinlettirmek…
Izlemek, izlettirmek…
Özel hayati sali pazarinda ki tezgah misali çarsaf çarsaf ortaya dökmek…
Okyanus ötesi candas ülkenin verdigi teknolojik omuzla; mücadelenin, cengin vazgeçilmezleri olarak kabul gördü…
Hiç ama hiçbir zaman ahlaksizlik olarak tanimlanmadi…
Yalan haber yazmak, demeçlerin arasindan cimbizla cümle, hatta ve hatta kelime seçerek, çarpmak, bölmek, çarpistirip yakistirmak, davaya olan inancin verdigi yüksek feyzin geregi…
Ayip mi?.. Asla…
Ayip diyenler ayip eder…
Bir belediye baskani eline Tandogan toplanmasinin resmini alip, insan sayisi üzerinden ‘resim itibarsizligi’ yoluna basvurmasini hos görenlerin varligi sizi rahatsiz etmez mi?..
Etmez…
Çünkü bu islerin çivisi çoktan çikti.
Baskin basanin…
Yalan yalanin aga babasi oldu…
Herkes basariyi; kandirabildigi, inandirabildigi adam sayisina göre degerlendiriyor…
Resme itibarsiz tarafindan degil de, yalan dolan üzerine kolonlanmis bütününe baktiginiz zaman midenizin alt üst olmamasi mümkün degil.
Farz edin Tandogan da bir tek kisi vardi…
Bu; orada söylenen sözleri havada birakmaz, bir takim gerçekleri yok hükmüne dogru itelemez.
Baskalarinin ne dedigine degil de, ne kadar insani bir araya getirdigine odaklanmis bir zihniyetten saglikli tartisma ortamlarini saglamasini, dinleyip anlamaya çalismasini beklemek ham hayal olur.
Her öneride, her tartismada ‘sayin kadar, çogunlugun kadar konus’ ilkelligi, bize ileri demokrasi olarak yutturuldu.
Yutan yuttu…
Yutamayan gargara yapmaya devam ediyor…
Özgürlük ancak kendi ekseninde ve kendi ritminde hareket edenlere…
Özgürlük olarak dönüyorsa…
Benim yargilananim disarida…
Senin zanlin hücrede anlayisiyla…
Hak hukuk dagitiliyorsa… Kanunlar, “Ben dedim olacak” dayatmalariyla yirmi dakikada geçiriliyorsa…
Ortada kelli felli ‘demokrasi arazlari’ var demektir…
Çogunlugun baskin oldugu rejimlerin adi demokrasi degil…
Gerçek adi totalirizmdir… Giderek fasizimdir…
Biz de kalkmis Tandogan da ki insan sayisiyla ugrasiyoruz…