Hani bilinen bir hikaye var…

“Bir delinin kuyuya attigi tasi kirk akilli çikaramaz” denir ya…

Iste tam da öyle bir sey…

Allahin isine bakin siz, köydük, ‘belde’ olduk…

Beldeydik ‘mahalle’ olduk…

Mahalle olmakla, hizmet pastasina ulasilamayacagini da beraberinde ögrendik.

Büyüksehrin derdi de büyük olurmus meger…

Onu da ögrendik. Bu kadar bilgi ve beceri birikimimize ragmen; o ta bastaki köylülügümüzden vazgeçmeyen hanelerin hanesine düsen IZSU SENDROMU tam bir eziyete dönüstü.

Köyleri sehirlere dönüstürme master planinin acemi uygulayicilariyla yüz yüze birakildik.

Alnimiza önce ‘su tarife’ oku yapistirildi. Çok insan bunun yanlisligini söyledi, yazildi, çizildi.  Bitisiginde küçük bir dami, önünde küçük bir yasam alani, bir iki kök agaci olan Yazibasi köylüsünün kullandigi suyun parasini lüks konutlara uygulanan tarifeyle esitlemenin haksizligi anlatildi.

Kimse tinmadi bile…

Hani o sosyal adalet palavralarini belediyelerde yasama geçirme masallari var ya…

Ha iste tam da o…

Adaleti Yazibasidaki köylüyü Alsancakta ki aboneyle esitleyerek gerçeklestirmeyi basarabildiler.

“Adaletin bu mu dünya?..”

Tarife zulmü; “Zaman her bir seyin ilaci” diyerek kulaklarinin üzerine yatanlar tarafindan sogumaya terk edildi…

Ne zamana kadar?..

Ikinci dalga IZSU EZIYETI yasatilana kadar…

Biz saf köylü milleti, tarifsiz acilar veren ‘tarifeyi’ sineye çekip, postaci yolu gözler gibi IZSU sayaç okuma memurunu bekler olduk.

Sakin “Canim gelmezse gelmesinler” demeyin…

Lütfedip kapimizi çalacak olurlarsa, kirk yillik dostumuzu görmüs gibi seviniyoruz…

Bir ay gelmeyecek olurlarsa, ya da zili çalmayip ramazan davulcusu gibi ‘bir hisimla geldi geçti…’

Yaparsa yandigimizin resmidir sayin siz…

Yazilmayan her ayin ton miktari bir sonraki ayin üzerine bindirilip, katlamali tarifeyle ‘baba’ bir makbuza dönüsüyor.

Kentlerde, apartman girisleri veya bodrum katlarina konulan toplu sayaçlara ulasma kolayligi, zorla mahalleye dönüstürülen köylerde ne yazik ki yok…

Evler aralikli olabiliyor…

Bahçe kapilarinda zil olmayabilir…

Eskiden “Ev sahibi” diye ünleyen memurlar, yasli abonelerine, ya da hane halkindan birilerine ulasip, görevlerini yapiyorlardi…

Simdi ne bir ses, ne bir nefes…

Gelen de yok…

Ugrayan da…

Hadi ben kendim su sayacini okuyup, Torbalida ki IZSU subesine gidip kayitlara islete biliyorum.

Peki yasli insanlar, yasamlarini köyünün civarinda sürdüren ve de böyle bir imkandan haberdar olmayanlar ne yapsin?..

Sorsam da, cevap alacagimi sanmiyorum…

Bunun adi duble eziyet…

Bunun adi tam anlamiyla IZSU EZIYETI…

Sayin Aziz Kocaoglunun Yazibasi köyüne ugrayip, IZSU rezaletini kendi gözleriyle görmesini isterdim.

Adim gibi biliyorum ki, ne o, ne de baska biri, hiç kimse gelmeyecek…

Günü geldiginde bu halkin belediyelere söyleyecek çok güçlü bir iki lafinin olacagini kestirebilmek öyle zor bir sey degil…

Bu eziyet bir iki yil daha sürer…

Sabirla beklemekten gayri yapacak bir seyimiz yok…