ÜÇ gün süren bir ayrılığın ardından adam nihayet o akşamüstü eve dönmüştü. Aslında son tartışmanın ardından daha uzunca bir süre eve dönmeye niyeti yoktu adamın. Ama küçük kızının telefonda yalvaran sesine daha fazla dayanamamış ve inadını daha fazla sürdürmemişti. Akşam yemeğini sessizce yediler. Babasının hemen sağında oturan kız, onu orada görmekten son derece mutluydu. Yemeğini yerken ışıl ışıl gözleriyle sürekli olarak babasının gölgeli ve suskun yüzüne bakıyordu. Kadın da buzları eritmek için arada adama laf atıyor ama karşı taraftan kısa ve kestirme yanıtlar alıyordu. Ayrı kaldıkları son üç gün boyunca adam sanki biraz daha yaşlanmış gibi geldi kadına. Kadın, onunla bir daha tartışmamaya söz verdi içinden. Kocası, son zamanlarda iyice alıngan olmuştu çünkü. Yemekten sonra adam, dışarıya çıkmak için hazırlandı. Ancak karısı durdurdu onu.

–Sana dün gece gördüğüm bir rüyayı anlatacağım. Sonra gidersin olur mu?

Adam itiraz etmek istedi. Ama bunun sırası olmadığını düşündü. Ne de olsa henüz barışmış sayılırlardı. Üstelik üç günden beri hasret kaldığı küçük kızının bal rengi bakışları adamı sakinleştirmişti. Mutfaktaki kanepeye oturdular. Adam dinlemeye isteksiz olduğunu belli eden bir tavırla:

–Anlat haydi! Ama ben rüya tabircisi değilim. Bunu biliyorsun.

-Rüyamı tabir etmen için anlatmıyorum sana. Hem ben internetten baktım o rüyanın tabirine.

-Neden anlatıyorsun o halde rüyanı bana?

Kadın bakışlarını kanepenin üzerindeki örtüdeki nakışlarda gezdirerek:

-Çünkü gördüğüm bu rüyanın tabirine göre ölümüm çok yakın. Yakında öleceğim galiba” dedi.

Adam, ne rüyalara ne de onların tabirlerine bel bağlamayan bir kişilikti. Öteden beri saçma bulurdu bu tür şeyleri. Kendisi de ya çok nadir rüya görür ya da karmakarışık ve anımsanması zor rüyalar görürdü. Kimseye de bunları anlatmışlığı olmamıştı zaten. Ama yine de dinleyecekti karısının ona anlatacağı rüyayı. Kadın, rüyasını anlatmaya başladı. Rüyasında simsiyah bir kartalın süzülerek gökten indiğini ve sonra hızla göğe yükseldiğini görmüştü kadın. Ve rüya tabirlerine göre de süzülerek gökten inen kartal Azrail’e işaret ediyordu. Kadın bu rüyayı anlattıktan sonra adamın gözlerine derin derin baktı ve:

-“Galiba ecelim çok yakın” dedi.

Adam, karısının bu sözlerini epey safça bulduğunu belli eder biçimde güldü. Belli ki karısı, son kavgalarından sonra epey duygusallaşmıştı. Oturdukları kanepeden kalkarken:

-“Hepimizin eceli yakın. Bir tek sen mi öleceksin yani?” dedi.

Kadın, kocasının bu yanıtına biraz içerlemişti. Ondan daha farklı sözler beklediği belliydi.

-Ama benim ölümüm çok yakın. Bu rüya buna işaret ediyor, anlamıyor musun?” dedi.

Adam kapıya doğru yürürken:

-Bir rüya gördün diye öleceğini düşünüyorsan kafayı kırmışsın demektir. Korkma insanları rüyalar değil, gerçekler öldürür. Hem sende bu inatçılık varken daha yüz sene yaşarsın” dedi.

Kocası evden ayrıldıktan sonra kadın daha uzun süre gördüğü rüyayı ve o rüya ile birlikte gelen ölüm fikrini düşündü. Henüz yirmi sekiz yaşındaydı ve ölüm, ona oldukça uzak bir olguydu. Ama dün gece gördüğü o rüya ve o rüyanın tabiri uzak olan o ölüm fikrini kadının beynine nakşetmişti. Kanepede kıvrılıp uyuyan küçük kızını yatağına taşıdı. Televizyonu kapatıp kendisi de uyumak üzere odasına çekildi. Bulutsuz bir Mayıs gecesiydi ve dışarıda oldukça parlak ışıklar saçan bir dolunay vardı. Kadın, aklında soğuk ölüm düşüncesi pencereye vuran ay ışığına baka baka uykuya daldı. Sabaha karşı kapı zili yırtınırcasına çaldığında derin uykusundan uyanabildi. Kapıyı açtığında karşısında duran polis memuru, kocasının ölüm haberini verdiğinde kadın kendisini rüyada sanıyordu.