GUNCEL konulari degerlendirdigim bu kösede okuyucuya zaman zaman kendi hayatimdan kesitler de sunuyorum.
Bunu yaparken maksadim kendi hayat hikâyemi anlatip okuyucuyu sikmak degil, benim hayat yolunda karsilastigim bazi hadiselerin aslinda hepimizi kapsadigina inaniyor olmam.
Bugün burada 17 yaslarinda bir fabrikada isçi olarak çalisirken bizzat tanik oldugum bir grev hadisesini anlatacagim.
Aradan neredeyse 15 yil geçmis ama zihnimde derin bir iz birakan bu grevi sanki dün olmus gibi hatirliyorum.
Aylardan Temmuz’du, yaklasik 150 isçinin çalistigi fabrikada maas zamlari yeni açiklanmis ama bu zam oranlari her zaman oldugu gibi çalisanlarin hosuna gitmemisti.
Ve elbette her zaman oldugu gibi homurtular içten içe yükselmeye baslamisti.
Ben makine dairesinde çalisan besalti kisilik bir isçi gurubunun içindeydim.
Maaslara yapilan cüzi zam oranlari fabrikanin her tarafinda tartisildigi gibi bizim kisimdaki isçilerin de yegâne meselesiydi.
Fabrikanin geneline sirayet etmis bulunan genel hosnutsuzluk gittikçe artmis ve bir ögle sonrasi neredeyse bütün birimler is birakmislardi.
Biz birkaç arkadas yasimiz henüz küçük oldugu için grevin eglence tarafina takilmis buldugumuz bir futbol topuyla zaman öldürüyorduk fakat özellikle soförler kendi aralarinda toplantilar düzenleniyor, patronla yapacaklari pazarligi konusuyorlardi.
Aksama dogru sayilari yirmiye yaklasan soför gurubu patronla görüsmek üzere yazihane tarafina dogru harekete geçtiler.
Bizler de neticenin nasil gelisecegini merak ettigimiz için onlari takip ettik.
Soförlerin içinde yasi otuza yakin genç irisi bir adam bulunuyordu.
Yaz günesinden korunmak için basina bir posu sarmis, dudaklarina tasan biyiklariyla dagdan henüz inmis bir efeyi andiriyordu.
Sürünün lideri oydu ve en çok da onun sesi çikiyor gibiydi.
Diger arkadaslarinin sadakatine de pek güvenmediginden olsa gerek patronla konusmadan önce hepsinden birlikte hareket etme sözü almisti.
Ustü basi toz çamur içindeki bu kafile nihayet yazihanenin önüne vardi.
Her tarafi camla kapli, gücü ve zenginligi temsil eden yazihane önüne ulastiklarindan kale kapisindan disari çikacak kuvvetle yüzlesmeye hazir bir kusatma ordusunu andiriyorlardi.
Derken kalenin kapisi açildi ve fabrikanin patronu kararli ve kendinden emin adimlarla kusatmam ordusuna dogru yürümeye basladi.
Patronun yüzündeki taviz vermez ifade isçi kalabaligindaki ilk çözülmeleri baslatti.
Uç dakikaya kadar kendi aralarinda tartisan homurtulu kafile bir anda sus pus oldu.
Yalniz basina posu sarmis olan grev sözcüsü patronla dik dik konusmayi sürdürebilme cesaretini göstermisti.
Bu konusmalara aldirmayan patron grevi bitirmek için ayagiyla tozlu zemine bir çizgi çekti ve soförlere seslendi: Benim sartlarim belli, bu sartlarda çalismak istemeyen çizginin bu tarafina geçsin.
Gurubun lideri derhal çizginin diger tarafina geçti ama ne hazindir ki onu hiçbir arkadasi takip etmedi.
Patron ona “defol git” dedikten sonra yüzü yerde beklesen isçi kalabaligina “siz de isinizin basina dönün” diyerek gürledi.
Posulu genç fabrikanin demir kapisindan öfke ve üzüntüyle karisik duygularla çikarken, onunla sözlesen arkadaslari islerinin basina dönüyordu.