HAYATTA kaybetmek, gerçekten zor-dur. Cebinizden bir seyler düsse gözü-nüz yerde olur. Kayiplariniz, para-pul, mal-mülk benzeri seylerse, belli bir za-man dilimi üzülür, sonra unutur gider-siniz. Hani derler ya, “Cana gelece-gine, mala gelsin.” Peki, kaybettiginiz cansa, nasil geriye getireceksiniz. Ha-yat arkadasiniz ve sevgili esinizi kay-bettiniz. Gencecik evladinizi yitirdiniz, anne ve babanizi gözyaslari içerisinde topraga verdiniz, acilariniz yillarca sürebilir. Gözyaslariniz pinar olabilir.
Kisacasi, ruh sagliginiz bozulabilir. Ha-di bunlar eceliyle gidenler, bir de ecel-siz gidenler var. Kimdir, bunlar? Kamu-oyu bunlari çok yakindan taniyor. Sa-bahin köründe kapinizi çalan birkaç kisi, sizi ve yakinlarinizdan birini, alip götürüyor. Isinizden çiktiniz, yorgun-sunuz, eve gidip dinlenmeyi düslerken karsiniza çikan kisiler sizi yaka paça arabaya atip gidiyor. Aradan günler, haftalar, aylar ve yillar geçiyor. Ölümü, sag mi, hiçbir haber yok. Ulkemde böy-le olaylarla perisan olmus, acaba döner-ler mi, diye bekleyen bir çok aileleri-miz var. Kayiplarimizi katledenler ve azmettirenlerde kayip. Ugur Mumcu-lar, Kemal Türkler ve Ape Musalar daha binlercesi, saymakla bitmez, sa-yilarini verelim, tam 1750 faili meçhul.
Bu tür olaylarda, çocuklarini ve yakin-larini kaybeden anneler, Galatasaray Meydani’nda mücadelelerinin 15. yi-linda, tam 262 haftadir, ellerinde yakin-larinin resimleri ile kayiplarini andilar. Artik ülkemizde bu annelerinin adi, Cumartesi Anneleri. Yapilan basin top-lantisina
Toplumsal Bellek Platformu Uyeleri, Rakel Dink, Sezen Öz ve Cüneyt Cebe-noyan da katildi.
Yüzlerce kayip resmin altindaki tarih 1993-1995 dönemini gösteriyordu. Cumartesi Anneleri basin toplantisinda söyle seslendiler. “Biz,15 yildir, Gala-tasaray Meydan’indan seslerini duyur-mak isteyen kayip yakinlariyiz. Evlat-larimizi, eslerimizi, sevdiklerimizi, babamizi, annemizi aradigimiz için 30 hafta boyunca dövüldük, yerlerde sü-rüklendik, coplandik, gözaltina alindik, dolduruldugumuz otobüslerde biber ga-zi yedik ve darp edildik. Bunlarin oldu-gu dönem siz Istanbul Büyüksehir Belediye Baskaniydiniz.” Basin açiklamasi söyle devam etti: “Sayin Basbakan, biz ne istiyoruz: Canla-rimizin kemiklerini, bayramda ziyaret etmek ve dua okumak için mezarlari-mizi istiyoruz. Galatasaray Meydani-nin da, oturmaya basladigimizda ‘canli aldiniz canli veriniz,’diye sesleniyor-duk.15 yil sonra simdi size,’hiç olmazsa canlarimizin cenazelerini verin,’diye sesleniyoruz. Artik gözaltinda, kaybe-dilen yakinlarimizin, katillerinin bulun-masina ve yargilanmasina taniklik etmek istiyoruz.”
Basin toplantisinda konusan kayip ya-kinlarindan bazilari sunlari kaydet-ti.103 yasindaki Berfo Kirbayir, söyle dedi: “Ben oglumu devlete asker ettim. Arandigini duydugumda kendi elle-rimle karakola gönderdim. Devlet be-nim oglumdan ne istedi? Bir suçu varsa ceza verseydi,10 yil 20 yil ceza evinde yatirsaydi. Ya da idam etselerdi de ama bana cesedini verselerdi. Ben 30 yildir oglum gelir evi taniyamaz diye evime bir çivi çakmadim. Kapiyi çalar duy-mam diye 30 yildir kapimi kapamadim. 29 yil, evden disari çikmadim, gelir de evde bulamaz diye. Bir devlet vatan-dasina bu kötülügü neden yapar, ben ne yaptim da devlet bunlari bana yasatti?”
Basin toplantisinda, baska bir, kayip yakini da, söyle seslendi: “Sayin Bas-bakan, oy istedin, evetleri aldin, simdi sonrasini görelim. Kayiplarimizin çogu 12 Eylül ürünü.”(H.Tahmaz)