ULKENIN diger yarisiyla beraber yasamak bir yerde kültür isi.

Hani o yere göge sigdiramadigimiz demokrasinin ‘galip gelene’ yükledigi o en kritik sorumluluk, iste tam da bu kültürel olguyla ilintili…

Iktidar bunun farkinda mi dersiniz?..

Görecegiz…

Bugüne kadar gördüklerimiz ‘gönül rahatligiyla evet’ dedirtecek kiratta degildi…

Bir kere sistemi siz, ‘digerlerin’ varligini kabul edip, ortak paydalarin izine, kanalina sokmaktan kaçinip, ‘digeri’ ni ‘kendilestirmeye’ tercih ederseniz ve tüm seçim, geçim kurgularini bu yönde realize ederseniz…

Sonuç yüzde elli eder…

Bir ülkedeki seçmenlerinin yarisinin bir partide toplanmasi o ülkede ‘istikrar’ oldugu, her seyin süt liman oldugu anlamina gelmez. Gerçek istikrar, kimsenin kendisini yabanci olarak görmedigi bir iklimi yakalamasiyla olur.

Sihirli formül: Ötekilerle birlikte yasamak…

AKP’nin böyle bir sikintisi hiçbir zaman olmadi, olacagini da sanmiyorum. Bu tespiti hakli çikaracak binlerce örnek sayilir, binlerce olay siralanabilir.

AKP:
Kendi yargisini…
Kendi bürokrasisini…
Kendi statükosunu…
Kendi vesayetini…
Kendi zenginini…
Kendi fakirini…
Kendi yazarini, çizerini…
Kendi sanatini, kendi sanatçisini…

Yaratti…

Ve tüm bu argümanlari dogru yerlerde, dogru biçimlerde kullanarak basariyi yakalayabildi.

Bana ve evrensel normlara göre ‘çirkin’ bir basari.

‘Korkma egiliminde’ olani korkutarak, ‘oksanma egiliminde’ olani oksayarak, tüm baharlari öteki dünyada yakalama umudunun ipine sarilmis inanç mihraklarinin temiz ellerini siyasetin kirli elleriyle bulusturarak…

Kazanilmis bir basari öyküsü…

Hikâyesi yillarca söylenecek hoyratlik…

Yillarca ‘agzini açani’, ‘karikatürünü çizeni’ mahkeme kapilarinda bekleten Sayin Basbakanimiz, bugün bu yoldan vazgeçip, af edici, ‘helallik’ bekleyen konuma geldi…

Ne mi degisti?..

Hiçbir sey…

‘Namert’ yazar kardesim hakkini helal etse de ben etmem…

Kodeslerde; “Bari suçumuzu söyleyin” diye haykiran gazetecilere: “Hele biraz daha yatin, aceleniz ne?” ‘hukuksal yaklasima’ karsi birileri hakkini helal edebilir…

Ben degil…

Bu üniversal basarinin sevindirici tek yani…

Tahminde yanilmadigimiz gibi, basari piramidinin üst taslarinin yerlerine konulup, her türlü tatmin noktalarinin asilmis olmasi ve bunun dogal uzantisi olan, yeni bir ‘hosgörü’, yeni bir ‘çelebi’ dönemine girilmis olmasinda.

Etrafta taze Mevlanalarin, çiçegi burnunda Yunuslarin dolasmasi yakin görünüyor.

Dedem Korkut destanlari ve ‘balyoz’, ‘çekiç’ darbelerinin altinda sabir tespihleri çeken insanlarin birer ikiser evlerine salinma vakitlerinin geldigini hissediyorum.

Önümüz deki yirmi, otuz yil içerisinde ise, çok güçlü olasilikla, büyük bir çogunlugunun ‘beraat ilamlarinin’ çocuklarinin veya torunlarinin ellerine birer sertifika gibi tutusturulacagi, roman bir kadinin yaygi üzerine gelisi güzel serpistirdigi bakla falinda bize dogru siritmaya basladi…

Bu dünyadaki hesaplasmalarin esnek kural ve kaideleri zaten var…

Var olmasina var da…

Ya öteki dünyada…

“Adam sende…

Kurariz bir komisyon…”

Bu ‘kul’mudur, ‘hak’midir?..
Nedir…

Sonra bakariz bir çaresine…

Hele simdilik keyfimizi kaçirmayin…