BİR önceki Torbalı Gazeteciler Cemiyeti Başkanı olan Mehmet Ergün Bey, geçtiğimiz günlerde burada yayımlanan bir yazımıza binaen tarafıma bir mektup göndermiş. Bu değerli büyüğümüzün mektubunu köşemde yayımlamak benim için bir borç aynı zamanda da bir onurdur. İşte, Mehmet Ergün’ün o mektubu:

Sevgili Kubilay,

Mektubuma, senin Torbalı’daki gazetecilerin içerisinde kalemine inandığım birkaç yazardan birisi olduğunun tespitini ve hakkını vererek başlamak isterim. Seni gazete yapraklarının arasında göremediğim zamanlarda buna en çok üzülenlerden birisiydim. Şimdi de aynı noktadayım.

Köşene taşıdığın Torbalı Gazeteciler Cemiyetinin, benim başkanı olduğum süresinin ‘ağır hasta’ dönemi, son yapılan kongreyle de ‘bizlere ömür’ olduğu yönündeki eleştirine üzülmedim ama bir iki noktayı sana anlatma gereğini duydum. Üzülmedim, çünkü; arka sayfa paranoyasından çıkamamış Torbalı basınında bana yapılan en naif eleştirilerden biri olarak gördüm.

Cemiyetimizin hasta değil ama sorunlu olduğunu, ayrıca beklenti çıtasının yüksekliğinden dolayı tatminsizlik yaşandığını biliyorum. O nedenle vaktinden önce ayrılıp yeni oluşumlara, yeni ekiplerin çalışmalarına imkan tanıdım.

Hasta diye tanımladığın cemiyetimize son kongrede başkan olmak için üç aday yarıştı. Sonuçta Yaşar Ceylan başkan olarak seçildi. Bir oy, iki oy hiç fark etmez, herkese verdiğimiz demokrasi talkımını biz inkar edemeyiz. Yaşar Ceylan Torbalı Gazeteciler Cemiyetinin Başkanı ve biz onun başarılı olması için yardımcı olacağımıza birer ikişer kopmayı, cemiyeti iyice zayıflatmayı tercih eder olduk. “İstifa ederim, yeni dernek kurarım” sığ yaklaşımı ne Torbalı’ya ne de gazeteciliğe hiç bir şey kazandırmadı, bundan sonra da kazandırmaz.

Cemiyetin ‘başkanlığını’, cemiyet olma anlayışının önüne geçirerek bir yere varamayacağımızı görüyorum. Önce cemiyet olmayı öğrenmeliyiz. Bunun için çok emek sarf ettim.

Başarılı olamadım.

Cemiyetin hasta yatağını ben de gazetelerimizden birinin batar katına koyabilirdim. Yapmadım. Biraz daha kamu alanı gibi duran bir yere konuşlanmayı ve tercihimi, gazetelere eşit uzaklıkta bir yerde, farklı mesajlar verilmesi yönünde kullandım. Ne yazık ki o da küçük hesaplar peşinde koşan siyasetçilerin günlük kaygılarının arasında heba olup gitti.

Değerli Kubilay,

Üç yıllı aşan başkanlık süresinde anlatılması çok zor sayısız sorunla karşılaştım; ağır, hatta hakaret boyutlarına varan eleştiriler aldım. Hiç kimseyi hiçbir yere şikayet etmedim. Gazeteciliğin erdem ve ahlakına ve de otokontrol kabiliyetine inanıyorum. Torbalı iyi bir basını, iyi gazetecileri hak ediyor. Hiçbirimiz buna sırtımızı dönemeyiz. Bu yolda gösterilecek çabaların meyveleri, tüm başkanlık unvanlarından çok daha değerli. Bizler başkan olmadan da o cemiyete hizmet edebilmeyi, talepleri bu yönde karşılamayı bilebilmeliyiz. Ben seni cemiyete ömür biçer konumda değil de, yol gösteren, eğiten ve öğreten konumunda görmek isterdim.

Sevgili Kubilay,

Bu mektubu köşende yayınlayıp yayınlamama keyfiyeti tamamen sana ait. Sen yırtıp çöpe attığın anda ben de aynı şeyi yapacağım. Hiç kimseyle paylaşmayacağım. Bana uygun gördüğün haksızlığa gelince; onu da yen içerisindeki diğer kırıkların yanına koyarım olur biter.

Ha bir fazla, ha bir eksik…

Mehmet Ergün

Müstafi Köşe Yazarı

Müstafi Torbalı Gazeteciler Cemiyet Başkanı