BU Anayasanin günümüz Türkiye’sine artik cevap veremedigini bilmeyen yok…
Yenisine acilen ihtiyaç duyuldugunu söyleyen çok…

Sagir sultan bile duydu.

Son yillarin siyasetine önemli katkilar veren ve bizim de çok önemsedigimiz Sayin Cemil Çiçek de “Mevcut Anayasanin yamali bohçaya benzedigini”  ifade etti.

Dogru…
‘Dogru’ diyen çok da…

Bir dogru daha var:

Seçime tam bir yil kala bu bohçaya, baska bir yama yapistirmanin ne anlama geldigini söyleyen yok…

Siyasetle, samimiyet ayri seyler degil. Tam tersi, samimiyet siyasetin temel tasidir.

Onu da bilen yok…

***

Kafa yoran yok…
Kafa bulan çok…

‘Özgürlük’ öyle ‘bes bilinmeyenli bir denklem’ degil. Mürekkep yalayani, okuyaniyazani gayet iyi bilir ki:

Özgürlük, belli kesimlerin kendi ihtiyaçlarina göre sekillenecek, allanippullanip vitrinlere konulacak bir sey degil…

Bu günlerde oturup “Özgürlüklerin” tanimini yeni bastan yapmamiz lazim…

Herkesin kendi tarifini yapma özgürlügü bile ancak, evrensel standartlarda yasam bulan ‘özgürlügün’ verdigi olanaklarla elde edilebilir.

“Özgürlük” böyle hinzir bir sey…
Akrep gibi kendi kendini ignelemeye hazir soyluluk abidesi…
***
Düsüncelerinden dolayi geçmiste hapishane avlularinda ki voltalari birer onur adimlari olarak degerlendirenlerin samimiyeti…

Bugün benzer gerekçelerle, karsi görüs sahiplerine yasatiliyorsa ve buna karsi çikilamiyorsa..

Hiçbir anlam ifade etmez…

O günler birer ‘onur’ sertifikasi olmaz…
Olsa olsa ancak samimiyetsizlik olur…

Ben yattim; ‘onur’…
Simdi yatanlara: “Allah kurtarsin…”

Bu esigi asamadigimiz; ‘özgürlükleri ve demokrasi yorumlarini’ sadece kendi önceliklerimize göre sekillendirdigimiz sürece, gerçek anlamda toplumsal barisa ve ileri demokrasilere ulasamayiz.

Mümkünsüz…

Dünyanin büyüyen ekonomilerinden birisi olmamiza ragmen, ülkemizin demokrasi ve insan haklari karnelerine verilen notlar, adi sani duyulmamis Afrika ülkeleriyle ayni kategoride degerlendiriliyor.

Bunun neresi ‘gelisme’,neresi  ‘büyüme’?
***
Söyleyen çok…
Anlayan yok…

‘Algilama’ ve ‘anlama’ yetenekleri erozyana ugramis insan topluluklarinda, sonuca ulasma yöntemlerinin en basinda…

“Abrakadabra…”
“El çabuklugu marifet…”
“Bas parayi, bul karayi…”

Kafasi, zihniyeti, hakim olur.

“Tövbe, estagfurullah, böyle sey olur mu?” dedigimiz ilginçlikler ortaya çikar…

Ve de toplum, bellegine atilmis birer virüs gibi; klavyesi donar, ekrani kararir, felç olur.

Görmeyizduymayiz. Sadece komutlara cevap verebilen mekanizmalara dönüsürüz.

Yani tek kalemde…
Mümkünsüzlesiriz…

Bu isten en karli çikacak olanlar;  “Ulusal Birlik”, “Bütünlük” ve “Türkiye Cumhuriyet’in” genlerini desifre etmeye çalisan uluslar arasi sermaye ve emperyalisitler…

Ve de bu oyunlara bilerek masa olan yerli isbirlikçilerdir…

Duymayan, anlamayan ve yalnizca birer ‘oy’ makinesine dönüstürülen Türk insani, ‘müzminlesen’, giderek ‘mümkünsüzlesen’, agir tablolar göstermektedir.

Bindik bir alamete…
Gidiyoruz kiyamete…

Ha!..Sakin arkamdan “Kiyamet tellalligi” yaptigimi söylemeyin. Simdilerde ‘güncel kiyametler’ kuranlar artik tellal çagirmiyorlar.

Mail atiyorlar…
Ya da diger bir deyisle: “Elektronik ileti” yolluyorlar…
Degisimin adi bu olmali…