INSAN zihni tezatliklara karsi oldukça hassas ve zitliklari kesfedip hafizaya naksetme hususunda oldukça mahir.
Hani bir köpegin bir adami isirmasi hadisesi çok dikkat çekmez de bir adamin köpegi dislemesi insan zihnine oldukça enteresan gelir.
Ya da beyaz bir karga görmek, kargalari siyah olarak görmeye aliskin zihnimizde saskinlikla karsilanir.
Neden?
Çünkü bu tarz durum ve hadiseler alisilmisin disindadir da ondan.
Islam filozoflarindan El-Gazali’nin de vurguladigi gibi “Insan garip olana düskündür”
Hemen her alanda çok hizli bir degisim ve dönüsümün yasandigi günümüzde siradisi hadise ve nesnelerle karsilasmaya biraz alistik sanki.
O yüzden gördüklerimiz ve duyduklarimiz karsisinda vücut bulan saskinligimiz o kadar da uzun ömürlü olmuyor. Ancak yine de bu tarz sira disiliklarla karsilasmak insan zihnine cazip geliyor ve o zihin bunlari ayni heyecanla depoluyor.
Geçenlerde spor yapmak için turladigim Muzaffer Kebapçigil Korulugu’nda bu tarz bir acayiplikle karsilastim.
Yaslarinin 16-17 oldugunu tahmin ettigim iki erkek ve bir kizin teskil ettigi manzara oldukça enteresan geldi bana.
Oglanin biri sirtini bir agaca dayamis ayaklarini da öne dogru uzatmis oturuyor. Kiz ile diger oglan da el ele oturan gencin ayaklarinin üzerine yatmislar.
Ben de bir yandan kosmaya devam ederken bir yandan da gördügüm manzarayi çözümlemeye çalisiyorum.
Bu ikisi sevgiliyse insan sevgilisinin bir baskasinin dizlerinde yatmasina nasil müsaade eder? Yok sevgili degillerse neden el ele tutusmus baska birisinin dizlerinde yatip gülümsüyorlar.
Onlara ayaklarini tahsis eden delikanli ne ayak?
Eski bir sevgili mi?
Ya da sevgililerin mutluluklarindan haz alan ve bu is için onlara payanda olan bir kisilik mi? Kafamda bu düsüncelerle korulugun etrafinda birkaç tur daha attim ama bir neticeye de varamadim.
Ne acaip manzaralar görür olduk ya Rabbim.

BELEDIYE’DEN PROJE BEKLIYORUZ

GEÇEN gece zavalli bir adamcagizi 7-8 sokak köpeginin elinden güç bela kurtardim.
Azili bir köpek çetesi Torbali’nin merkezindeki sokagimizdan geçen bir adamcagizi ablukaya aldilar. Ben köyde dogup büyüdügüm için köpeklerden asla korkmam.
O sirada oradan geçiyor olmam adamcagiz için büyük bir sansti.
Neticede çeteyi dagittim ama bu hadise bana Torbali Belediyesi’nin bu konuda bile ne kadar etkisiz oldugunu gösterdi. Hüseyin Günaydin belki yüz defa bu konuyu kaleme almistir ama nedense sokak köpekleri problemi hala çözülebilmis degil. Torbali Belediyesi’nden bu konuda bir proje üretmelerini bekliyoruz. Gece yatip sabah hayata mi geçirirler yoksa sabah kalkip aksama mi birakirlar bilemiyorum. Vatandas olarak bu konunun çözümlenmesini bekliyoruz…