TOPLUM, nerdeyse çildirmak üzere! Her gün basinda ve televizyonlarda, kadin cinayetlerini, intiharlari, yolsuzluklari, yoksulluk dramlarini, sonu nereye varacagi bilinmeyen mahkemeler ve trafik kazalari ile akan kanlari seyrediyoruz ve okuyoruz. Siyasi partilerin inanilmaz vaatleri, harcamalari ve kulaklarimizi sagir edecek olan gürültüleri, bundan sonra artik biktirir milleti. Daha KPSS (Kamu Personeli Seçme Sinavi) skandalinin, sonucu alinmadan YGS(Yüksek Ögretim Geçis Sinavi)sifre olayi patlak verdi ülkemizde. Bu iki olay, egitim sistemimizin nerede oldugun göstergesi. Sinavdaki sifrelerden dolayi, liseli deli fisekler günlerdir sokakta. Ulkemizin, kocaman ve göz bebegi olarak gördügümüz sagligimiz için vazgeçilmez, Tip Fakültelerinde çalisanlar ve ülkedeki tüm saglik çalisanlari, sorumluluklarindan dogan görevlerini yerine getirmek üzere 1920 nisan da uyari grevine gittiler. Geçen haftadaki yazimda anlatmistim,9.97 TL göz merhemi bana 13.5 TL’ye patlamisti. Iki gün  greve giden  saglik çalisanlarinin istegi özet olarak söyle; “Universiteler bir süpermarkete dönüsmesin, bugün kaç puan yaptin? Yaptigin ameliyatin puani kaç gibi sorular sorulmasin. Saglik hizmetleri  ticarilesmesin, özellestirmeye, performans uygulamasina(daha çok hastaya bakma) ve hastanelerde taseron çalistirmaya son verilsin. “Saglik hizmeti parasiz ve herkese esit olsun”. Söz sagliktan açilmisken, Ressam Bedri Baykam’in basina gelenleri, görmeden geçmeyelim. Bedri Baykam, ekranda avazi çiktigi kadar feryat ediyor. “Biçaklandim, kurtarin, yardim edin. Araç yok mu? Doktora götürün beni!.” Modeli yüksek bir taksiye yaklasiyor,” “Açin kapiyi,” diyor, taksi viz geçiyor. Öteki tasitlarda aldiris etmiyor. Bu, utanilacak yüzkarasi olayi, milyonlar izliyor ekranlarda. Ayrica bu kötü olayi çocuklarimizda izliyor. Sizleri bilmiyorum ama inanin benim kanim durdu, hemen ayaga kalkmisim “yuh be,” demekten kendimi alamadim. Böyle bir olay herkesin basina gelebilir, diye düsündüm. Ben bu satirlari yazarken, Yüksek Seçim Kurulundan BDP’li bagimsiz milletvekili adaylarindan 12’sine veto geldi. Ulke karisti, sokaklarda kargasa basladi. Mahkemelerden belgelerin geldigi söylenerek vetolar kalkti. “Hak verilmez alinir,” sözü yasama yansidi. 18 yasindaki gence yazik oldu. Gittikçe isinan seçim gündemi iyice karisti. 27 Siyasi Partiyle baslayan seçim maratonu, % 10 seçim barajinin yüksek olmasi, genel bütçeden, baraji asan partilere ödenen paralarin, tüm seçimlere katilan partilere esit dagitilmayisi sonucu, 12 siyasi parti saf disi kaldi.  Nasil bir toplumda yasiyoruz, nasil tip insanlar yetistiriyoruz. Pes dogrusu, toplum, yoksa gerçekten çildiriyor muyuz? Bu mu, ileri demokrasi?
Gelelim liseli deli fiseklere. Hepimiz biliriz, çocuk büyütmek ve üniversite çagina getirmek zor istir. Her aile çocugunun iyi bir egitim görmesini ve üniversite sinavlarinda basarili olmasini ister. Dershaneler, okullar, kitaplar, fizikler, kimyalar matematikler ve edebiyatlar derken çocuklarimiz üniversite kapilarina varinca, yorgun ve argin oluyorlar. Ayni yorgunlugu ve sikintiyi milyonlarca anne baba da hisseder. Böyle bir ortamda, sinav sonucu beklerken, sifre söylentisi ortaya yayilirsa, siz liseli gençler olsaniz hiç sesinizi çikartmaz misiniz? Evet, liseli deli fisekler de, demokratik haklarini kullanmak için günlerdir sokaklara döküldüler, hem de hiçbir yeri kirip dökmeden. Bu tür olaylara da benim bakis açim su. Sokaklardaki,  demokratik hak arayislarindan hiç çekinmeyelim, ayni zamanda destekleyelim. Çünkü insanlar haksizliga ugradigini söylüyorlarsa, seslerini sokakta duyurabilmeliler diye düsünüyorum. Tunus, Libya, Irak, Misir, Yemen ve benzeri ülkelerde demokratik hak arama yollari tikali oldugundan ülke halklarinin baslarina neler geldi, hep birlikte görüyoruz. Bu nedenle, birakin insanlar ve örgütler sözlerini sokakta söyleye bilsinler, demokratik kurallar içerisinde, ayni zamanda ortaligi kirip dökmeden. Sokaklar ne kadar dolu olursa olsun, korkmayin!.Asil siz, bos ve ses çikmayan sokaklardan korkun!.
Özgür bir ülkede yaygara çok, istirap az; baski altindaki bir ülkede ise yakinma  az, keder çoktur.(Sadi Carnot) Güzel günlerimiz, zeytin dalinda.