INSANLARIN yasamlarinda, bazi duraklar vardir. Dogdugunuzda, yürümeye ve konusmaya basladiginizda, evlendiginizde veya çok önemli bir olay basinizdan geçtiginde, günlük hayatinizda bu duraklara yeniden döner, o günleri yasarsiniz. Beynimizin bilgi raflarinda, o, anilar taptaze durur, yillar geçse de unutamazsiniz. 2.Dünya paylasim savasinin sonlarina dogruydu, savas bitmemisti. Yil 1945.34 yaslarindayim. Evimiz tek oda, çati yok, toprak dam var. Yoksul bir aileyiz. Babamin askere gittigini hatirlamiyorum ama babam askerde, IzmirKizilçullu’da. Ben annemle kaliyorum. Aksam oldu, ocakta ates yaniyor, yanan atesle aydinlaniyoruz. Karnimiz aç, annem yanan atesin üstüne, as tenceresini koydu, pismesini bekliyorum. Bende odunlari atese yaklastirarak, asin pismesine yardim ediyorum. As pismek üzereydi,kapi aniden kiriliyormus gibi açildi. Sanki, annemle donduk kaldik. Sapkasindan tanidim, köyümüzün destimaniydi (köy bekçisi). Bagira bagira “Emine gelin, ben bugün kapinizin önünde yirtinincaya kadar bagirdim, bu gün karartma var ates yakilmayacak demedim mi?” dedi ve hismiyla gelip, ocaktaki pismis asimiza tekmeyi vurarak çekti gitti. Atesten “çaazzz” diye bir ses çikti. Karnimiz açti, ben aglamaya basladim ve korkudan anneme sarildim ve o gece aç yattik. Ertesi günü köyün meydaninda bekçiyi gördüm, annemin sirtindaydim, çocukluk halimle agzima gelen küfürü salladim. Bekçi bana bakip gülüyordu, ben de, aksamki asin hesabini sormak istiyordum. Simdiki bilincimle, elbette, annemle beni o gece aç yatiran köyümüzün gariban bekçisi degildi. Asil suçlu,19391945 yillari arasinda dünyayi paylasmak için savas çikaran Italya, Almanya, Ingiltere ve ABD gibi emperyalist devletlerdi. Geçmiste ve günümüzde savaslar, baska ülkelerin zenginlik kaynaklarini sömürmek için yapilir. Bu bilinen bir gerçek. Dün Irak’ta bugün de Libya’da, muhtaç olduklari petrol kaynaklarina ulasabilmek için her türlü yalani medya ile beyinlerimize kaziyorlar. Libya’ya emperyalist saldirida bulunan ABD, Ingiliz, Italyan ve Kanada’ya savas malzemesi saglayan sirketlerin hisseleri tavan yapmis. Demek ki, savas sirketleri kanla beslenmeye devam ediyor. Emperyalist ülkelerin, savas fabrikalarinin bacalari durmadan tütüyor. Silah tüccarlari, can ve kan alarak büyüyor. Bu ne demek? Libya halki ve masum çocuklar öldürülüyor, silah sirketleri zenginlesiyor. Kasap et derdinde, keçi can derdinde.2.Dünya savasinda 73 milyon insan can verdi. Irak’ta ise 1 milyon insan öldü, binlerce kadinin irzina geçildi, binlerce çocuk öksüz kaldi. Libya’da ise savas devam ettigi için ölüler ve öksüz çocuklar, daha sayilamadi. Yarin, Irak halkinin basina gelenler, Libya halkinin da basina gelecek, öyle görünüyor.
Kore nere, Türkiye nere? 1950’lerde savas örgütü Nato sevdasi yüzünden, adini sanini bilmedigimiz Kore’ye 5000 asker göndermistik, 741 askerimiz sehit, 2147 askerimiz yarali ve 175 de kayip olmustu. Yine, Nato’nun gülücüklerine kapildik, Libya’ya asker ve denizaltilar göndermeye hayir diyemedik. Teskere meskere dinlemeden Libya’nin yolunu, savas gemileri ile tuttuk. Umarim, Kore’de dökülen kan, Libya’da dökülmez. Gidenler sag salim dönerler. Dünya halklari bu emperyalist barbarliga “Dur” demelidir. Baska çözüm yolu yok. Bati ve Emperyalistler, bir gün, uçagiyla, topuyla, elbette demokrasi nutuklariyla, Türkiye’ye saldirirlarsa, ne yaparsiniz? Onu da destekleyen çikar mi dersiniz? Çeteler, petrol yataklarina sahip olacak diye, çocuklar, Libya’da ölüyor farkinda misiniz? Yarin çocuklariniz ve torunlariniz büyüdügünde, “Dünyada ve Libya’daki savaslarda, ne yaptin, kimden yana tavir aldin,” diye sorduklarinda onurlu bir cevap verebilecek misiniz?
“Alma mazlumun ahini, çikar aheste aheste!”
Silah fabrikalarini, bisküvi fabrikalarina dönüstürdügümüzde güzel günler görecegiz!