HER ailenin özlemidir, üniversitede çocuklarinin egitim görmesi. Universite kapisi açildi mi, kesenin agzini sonuna kadar açar aileler. Universitelerde çocuk okutmak gerçekten zordur. Bu okullarda egitim ögretim görenlerin, sorunlari da bitmez. Çünkü artik çocuk degil, yetiskin insan gözüyle bakmak zorundayiz bu ögrencilerimize. En basta karsilarina barinma çikar. Yurtlar yetersizdir, ev tutmak zorunda kalirsiniz. Arkasindan, beslenmek ve kitap derdi çikar. Bunlar da çözülür, yarim yamalak, arkasindan harçlar çikar. Ögrenci sinava girer kazanir. Bir bölüme kaydi yapilir. Sene ortasi gelir, hadi bakalim bir daha kayit yenileme (harç) parasi istenir. Kredi alan ögrenciler indirimli olarak 32 TL, kredi almayanlar 232 TL, ikinci ögretim ögrencileri ise iki kati 400TL’den fazla harç parasi istenir. Bu uygulama her yil 2 kez tekrarlanir. Hiç kimseden de ses çikmaz. Çünkü üniversitelerimiz artik suskundur. Bunca yasanan acilardan sonra, korku kol gezer. Artik, etliye sütlüye karismayan kaliplar olusur. “Ne sagci olsun ne solcu, oglumuz futbolcu olsun”, dönemi çoktan baslamistir. Artik ailelerde, ögrencilerde aci çekmek istememektedirler. Elbette üniversitelerin sorunlari çok, ama benim kayit yenileme isine kafam takildi. Ögrencilerin siniflari belli, numaralari var, dershaneleri var, ögretmenleri var, her yil zamaninda gidip okuyorlar. Simdi ben neyin kaydi yenileniyor anlamis degilim. Ustelik harç parasini yatirmazsaniz ders de alamiyorsunuz. Burasi dershane degil, özel üniversite degil, devletimizin üniversitesi, böyle sey olur mu? Bu alinan harçlar (katki payi), hiçbir ögrenciden, alinmamalidir, bu haksizlik giderilmelidir. Geri ödemeli kredi alan bütün ögrencilerin borçlari da silinmelidir. Ayrica, hiçbir ayrim gözetmeden, bütün üniversiteli ögrencilere hiç olmazsa ögle yemekleri bedava verilmelidir. Ögrencilere özel kart verilerek her yerde, ulasim sembolik ücretle olmalidir. Sözün kisasi üniversitelerde egitim ve saglik parasiz olmalidir. Ögrenciler geçinmeyi degil, bilimi ve arastirmayi düsünmelidirler.
Acaba su degerlendirme, ülkemizde yapiliyor mu? Örnegin 20102011 ögretim yili içerisinde  ne kadar, makine, gida, ziraat, maden, jeoloji, insaat, orman endüstri, uçak, gemi vs. mühendislerine, ögretmen, sosyolog ve doktora ihtiyacimiz var. Universitelere ona göre ögrenci alalim ve yetistirelim diyen bir kurum var midir? Yok. Olsaydi, 350.000’e yakin ögretmen sokakta olmazdi. En basta bu sorunu, üniversiteler çözmeli, üniversitelerden mezun olanlar kaldirimlarda kalmamali, sokaklara dökülmemeli.
Gelelim günün fikrasina;
“Fizikçi, matematikçi, kimyaci, jeolog ve antropologdan olusan bir  heyet bir arastirma yapmak için arazide bulunmaktadirlar. Birden yagmur bastirir. Hemen yakindaki arazi evine siginirlar. Ev sahibi, üniversiteyi bitirmis bilim adamlarina bir seyler ikram etmek için biraz ayrilir. Hepsinin dikkati evdeki soba üzerinde toplanir. Soba yerden 1 (bir) metre kadar yukarda, altindaki dizili taslarin üzerindedir. Sobanin niçin böyle kurulmus olabilecegine dair tartisma baslar. Kimyaci: Adam sobayi yükselterek aktivasyon(enerji türü) enerjisini düsürmüs, böylece daha kolay yakmayi amaçlamis. Fizikçi: Adam sobayi yükselterek konveksiyon (isinan havanin yükselmesi) yoluyla odanin daha kisa sürede isinmasini saglamak istemis. Jeolog: Burasi tektonik (yer kabugunun yapisi) hareketlilik bölgesi oldugundan her hangi bir deprem aninda sobanin taslarin üzerine yikilmasini saglayarak yangin olasiligini azaltmayi amaçlamis. Matematikçi: Bu sobayi odanin geometrik merkezine kurmus, böylece de odanin düzgün bir sekilde isinmasini saglamis. Antropolog: Adam ilkel topluluklarda görülen atese tapmanin daha hafif biçimi olan atese saygi nedeniyle sobayi yukariya kurmus. Bu sirada ev sahibi içeri girer ve ona sobanin yukarda olmasinin nedenini sorarlar. Adam cevap verir: “Boru yetmedi.”
Yorumunu sizlere birakiyorum.