YASLI reno bizi, tam 400 km. gik demeden tasidi. Atadan kalma kerpiç eve esyalarimizi yorgun araçtan indirdik. Iki kanatli agaçtan yapili koca kapiyi açtik. Kapinin üzerindeki çan sesi bize ‘’Hos geldiniz’’ dercesine sangir sungur ses çikardi. Çan, aynen kapi zilinin görevini yapiyor. Dogup büyüdügüm aci tatli anilarimin geçtigi kasabamiza (Ulugbey) yilda birkaç kez ugruyorum. Akrabalarimizla, tanidiklarimizla konusup hal hatir soruyorum. Her sey degismis, bizlerdeki degisme gibi. Tanidiklar yaslanmis, gençler delikanli olmuslar. “Sen kimin ogluydun? Çikaramadim. Kimlerdensin?’’ sorulariyla karsilasiyorum. Buralarda da insanlar açlik sinirinda yasiyor, yoksulluk diz boyu. Kirlangiçlarin ve pat patlarin(pancar su motorlari ile çalisan plakasiz araçlar)sesi de olmasa kasabamiz sanki savastan çikmis gibi. Gece olunca çogu evin isiklari bile yanmiyor. Sistem buralarda da göç olayini hizlandirmis.

Özal dönemiyle baslayan, bireysel kurtulusa geçen toplum; arkadaslik, akrabalik ve yardimlasma gibi degerlerimizi unutturdu. Insanlik degerlerimizin önüne, mal mülk edinme ve zengin olma gibi kavramlar geçince tüm baglarimiz koptu.Ayni mahallede büyüyen iki ögretmen birbirimizi taniyamadik.

Birbirimizi unutmusuz. Bizi baskasi tanistirinca, birbirimize sarildik. Unutmak tükenmek gibi bir sey.

“Unutmak isteyen adam, yalnizdi. Unutmak, hatirlamaktan zordur, insanlik ancak tanidiklarindan uzakta yalnizlikta unutur. Hatirlatacak sesler, yüzler, izler silinmelidir unutmak için.  Unutmak, eger ki hasta degilseniz, kendiliginden olmaz, çaba, ister.” (Çöplügün Generali, Oya BAYDAR)

Siz siz olun akrabalarinizi, tanidiklarinizi, dostlarinizi, arkadaslarinizi, yoldaslarinizi unutmayin, ara sira arayin ve yardimlasin. Konusun, çözebilirseniz sorunlarini çözün. Bu davranislariniz sizi saglikli kilacaktir Bugüne kadar kefenlere hiç cep dikilmedi.(sermayenin kullandigi anlamda degil)

Buralarda havalar çok serin kazaksiz ve ceketsiz olmaz. Bu yaziyi sizlerden 1040 m yüksekte yaziyorum. Tam karsimda yemyesil büyük bir ova ve ovanin bittigi yerde yükselen 2140 m Kapi Dagi. Ilçemiz(Senirkent) Kapi Daginin sifir noktasina yerlesmis. D agin üzerinde kar öbekleri görünüyor.2001 senesinin Agustos ayinda 12 yasindaki torunumla, 5 kisi Kapi Dagi’nin zirvesine tirmanmistik. Zirvede soguktan duramadik. Içimizde seker hastasi olan birisi de vardi. Elleri kararmaya baslayinca korkudan hemen inise geçtik.

‘’13 Temmuz1995 Persembe günü saat 20.30 siralarinda ilçenin yaninda yükselen Kapi Dagindan gelen sel,10 dakikada 400.000m3 çamuru ilçeye doldurdu. Ilçe çamur deryasina döndü. Temizleme ve enkaz kaldirma günlerce sürdü. “Ben ilçeye olaydan sonra geldim. Sifir noktasindaki telefon kulübesinin

yariya kadar çamur dolu görünce felaketin büyüklügünü daha açik anladim.”Bu felaket sonucu 74

vatandasimiz hayatini kaybetti.Senirkent’te olan yalnizca doganin bir öfkesiydi.Yillarca hayvan otlatimi

ve kaçak kesimler çiplaklasan Kapi Daginin öfkesi.”(Ibrahim Cengiz)Felaketin ilk vurdugu yer ilçenin ilk

kurulus yeriydi.Isini yoluna koyanlar, buralardan kopup gitmislerdi.Maalesef kalan yoksul insanlardan Kapi Dagi intikamini aldi.

Ilçemizin nüfusu 6 bine yakin.Meslek Yüksek Okulunun da 2 bine yakin ögrencisi var.Okullari

vergilerimizi verdigimiz devlet tarafindan yapilmasi gerekirken Senirkentliler kendi aralarinda yardim-

lasarak yaptilar.Saniyorum en çok Ertugrul Bal’in emegi geçti.Ilçede bütün lise türleri var.Çarsida, parkta ve kafelerde her 3 kisiden 2’si ögrenci.Kimin memleketi oldugunu tahmin etmissinizdir.Ilçede

tek sanayi kurulusu sarap fabrikasi, o da tam faaliyete geçmemis. Bu kadar ögrenci is bulabilir mi, bilemem ama,burada en iyi gelir kaynagi,bacasiz sanayi ögrenciler.Ilçede el ele tutusup gezen sevgililer

ile karsilikli oturup çay kahve içen kizli erkekli ögrenciler gördüm. Eskiden bunlar olanaksizdi.Sokak orta-

sinda sille tokat girisilirdi.Okullar ilçenin sosyal yapisini hayli degistirmis.

Senirkent’ti yazinca Veli Gürcan’i anmadan geçemeyiz. Veli Gürcan ömrünü demokrasi ve Sosyalizm mücadelesine adamis ve genç yasta aramizdan ayrilmis bir degerimizdir. Gençliginde TIP (Türkiye Isçi Partisi ve Behice Boran)sonra TSIP (Türkiye Sosyalist Isçi Partisi) daha sonra ÖDP kurucusu (Özgürlük ve Dayanisma Partisi) görevinde bulunmustur. Saygiyla aniyorum.

Kasabamizin ilkögretim okulu kapali, ögrenciler tasimali ilçeye gidiyor. Okulumuzun kapisinda su öz deyisler yazili duruyor yillardir.

Seni otuz günde yaptik

Kaçiyordun alip kaptik,

Yasat bizi nur ocagi

Kabemizsin sana taptik.

Tut elimden, geri kaldim/

Gücümle kabemi aldim.

Bu yazimda daldan dala atlayip duruyorum.  Sevgili Büyük Torbali okuyuculari, sizlerle bir animi da paylasip yazimi bitirecegim. Bilirsiniz, Anadolu’nun en önemli besin kaynagi bulgur ve yufkasidir. Belki inanmayacaksiniz ama biz geçen yaz yapilan ekmekleri (yufka) yiyoruz. Bulgura gelince onu da kendimiz yapariz. Nemli bulguru, kurutmak için dama (büyük balkon) serdik. Fakat serçeler hiç rahat vermiyor, birakiversen bitirecekler bulguru. Rahmetli babam serçelere.”kazanda ye!” derdi. Serçelerle bas edemeyince. ”Benimle mi kazandin?.” Benim hakkimi yiyen b…k yesin.!” der isin içinden çikardi.

Bu yörenin insanlarinin kaderi degil bu yoksulluk elbette. Hak yiyenlerin ve yoksullugu yaratanlarin düzeni, kokusmus ve vahsilesmis kapitalizmin ta kendisidir.

Arkadaslik agaca benzer, kurudu mu yesermez bir daha (N.Hikmet Ran)

Veli Gürcanlari çogaltarak güzel günler görecegiz.