“Türkiye’den gelenler Obama’nin sözcüsü gibi davraniyor. ‘Obama söyle istiyor, böyle istiyor’ diye geliyorlar bana. Oysaki,  ABD’nin Sam’da büyükelçisi var, gelip söylüyor zaten bize. Türk kardeslerimizin ayni sözleri tekrarlamasi bizi üzüyor.”

Bu sözler bir devlet baskanina ait… Yani basimizda, daha birkaç ay öncesine kadar ‘kanka’ oldugumuz Suriye’nin devlet baskanina ait…

Tek basina bu paragraf bile dis politikada Türkiye’nin içine düsürüldügü kuyuyu anlatmaya yetiyor.

Ulke içerisinde kendisine yan bakacak bir kesim birakmadigina iyice kanaat getiren ve seçmen tarafindan simartilan bu iktidar, hizini alamayip bir o ‘bahara’, bir bu ‘sonbahara’ aba altindan sopa göstermeye basladi.

Kim adina?..

Kendimiz için bir sey istiyorsak namerdiz…

Emperyal ülkelerin çikarlari için…

Biz bu kadar mi aciziz?..

Biz bu kadar mi yokun yoksulun ülkesi olduk?..

Isin bizzat kendisine bakacak olursak bu; ne ülkenin politik zaaflarindan ne de konjuktürden kaynaklanmiyor…

Ya…

Su anda biz; bir planin bize ait, bize kesilmis rolünün uygulayicisi konumundayiz. En tepedeki italik yazi bu gerçegi ayan beyan ifade etmektedir.

Ve de sonuçlari Türkiye için çok tehlikeli boyutlara dogru kosuyor olmasindan da ne yazik ki yeterince haberdar degiliz.

Bu ülkeyi yokluk yoksulluk yikmaz, bilesiniz. Dayanismanin, ekmegi bölüsmenin asirlara dayanan gelenegi henüz tam anlamiyla bitirilmedi.

Bizi üç bes çapulcu harami de sarsmaz…

Bir imparatorlugun bakiyesi olsak da, tarihimiz; güçlü devletlerle, güçlü yönetimlerle dolu.

Ama bir nokta var ki…

Altini çizmeden, derinlemesine sorgulamadan geçemiyoruz…

Tarihteki güçlü Türk devletlerin hemen hemen tümünü bizzat kendi yöneticileri ve yönetim zaaflari alasagi etmistir.

Manzara dün gibi bugün de bes asagi, bes yukari ayni…

Sonu benzemesin dilerim…

*

Haber bu ya…

“Bir çocuk, aci, sicak ve soguk gibi duyulari beyne ileten küçük sinir uçlarinin görev yapmamasi olarak tanimlanan hastalik nedeniyle hiç aci hissetmiyor.”

‘Ne alaka’ demeyin…

Çok alaka…

Bu toplumun da tipki o çocuk gibi sinir uçlari köreldi, artik aci hissetmiyoruz…

Sehitler için dökülen gözyaslarinin kuruma süresi iyice düsmeye basladi…

‘Mayin’, ‘tuzak’, ‘pusu…’

Siradan haber…

“Böldük ulan bu memleketi” diyenlere…

“Hele dur koçum, sirada anayasa var, hallederiz, yapariz bir seyler” demeye getireceksiniz…

Vatanseverleri, yurtseverleri ‘darbeci’ iddialariyla yillarca sürüm sürüm süründüreceksiniz…

Aci duymayiz, çünkü sinir uçlarimiz köreldi…

‘Sen misin parasiz egitim isteyen yeni yetme…’

“Tikin içeri ibret olsun…”

Aci maci hak getire…

Memura, emekliye enfilasyon kadar zam…

Elektirige zam.( Mübarek sanki magaza vitrinindeki etiket gibi. Yüzde on degil ha, %9.57) Dogal gazin gaz pedalina Allah ne verdiyse bas, önüne çikan her etiketi tepele…

Aci yok…

Çak bir tane rahatlatici igne…

“Dogalgazda artçi sok yok.”  Rüya gibi tanrim…

Ne aci duyarsiniz, ne de sizi…

Yedi yüz lirayla mucizeler yaratan insan manzaralarinin; insan olanin içini, yüregini yakan mücadeleleri gözler önünden film seridi gibi kayarken…

Acinin adi yok…

Duymayan…

Hissetmeyen…

Bir topluma dönüstürüldük…

Bu bir basariysa…

Evet…

AKP’liler övünebilirler…

TAZIYE

Sayin Basbakan Recep Tayyip Erdogan’in annesinin kaybindan dolayi tüm ailesine bassagligi dilerim.