TORBALI Lisesi’ndeki ortaokul yillari…1991 senesi hayatimda ilk kez kravat takip önümde akan ögrenci kalabaligina karisarak sinifa kosuyorum. En sevdigim ders tarih. Notum daima on ya da dokuz. Ögretmenimiz Necati Karaaslan… Heybetli görünümlü, sertligiyle taninan ve tarih dersi zayif ögrencilerin karsisinda tir tir titredigi Necati Karaaslan. Necati hoca sert ve heybetli ama Tarih dersi benim için bir senlik adeta.. Uygur Türkleri, Osmanli Savaslari, Sakarya Muharebesi, durmadan büyüyen ve üzerinde günes batmayan Ingiliz imparatorlugu beni girdap gibi kendine çeken konular… Ögretmenimizin ders isleme metodu basit ama son derece etkili ve kimileri için korkutucu. Benim matematik ya da fizik dersinde yasadigim iç sikintisini sinifin neredeyse tamami tarih dersinde yasiyor. O sira ben atlamisim bir Osmanli kalyonuna Barbaros Hayreddin ile birlikte Akdeniz’de Ispanyollari kovaliyorum.. Tarihi sevmenin birinci sarti tarihin içinde yasamak, 11 yasindayken tarih dersinde ögrendigim en önemli düstur bu. Necati Karaaslan o heybetli haliyle sinifa giriyor. Bütün ögrenciler disiplin kemiklerine kadar islemis Prusya askeri gibi “rap” diye ayaga kalkiyor. Maresal sinifa girmistir ve ders tarihtir. Yazgimiz belli: Önceki derste bize ödev olarak verdigi konuyu anlatacagiz. Necati hocanin etli parmagi siralarda oturan ögrencilerin kimini hedefliyor. Sikila büküle tahtaya kalkan çocuk bir iki takirdadiktan sonra konunun arkasini getiremiyor. Paçayi kurtarmak için, bölük börçük cümleler sarf ediyor. Ancak basaramiyor, bir türlü konuyu toparlayamiyor. Tahtadaki talihsiz ögrenci tarihin halkalarini, dagilmis bir tespih gibi sessizlige gömülen sinifin orta yerine saçiyor. Necati Karaaslan’in affi yok. Tarihi orta yerinden dügümleyen kurbanin cezasi yüzde elli tokat… Necati hocanin etli eli, tarihi zayif talihsizin yanaginda orta siddette patlayacak. Bir defasinda yedi ya da sekiz ögrenciyi tahtaya kaldirip sira dayagindan geçirdigi hatiramdadir.
Bense Necati hocanin etli elinin acisini hiç tatmadim. Çünkü tarihe olan sevgimi ve ilgimi ilk tanistigimizdan beri fark etmisti. Sinifta konuyu anlattiracak kimseyi bulamayan hocam zamani geldiginde sahneye en favori ögrencisini yani beni sürerdi. O konulari çok okumadigim daha ziyade okurken içinde yasadigim için olaylarin gelisim sirasini sekmeden üstelik biraz da süsleyerek sinifa naklederdim. Iste o zaman Necati Karaaslan’in sert simasi yumusar, gözlerine farkli bir isik çöker ve az önce kalayi yemis olan ögrencilere dönerek “Gördünüz mü? Konu nasil anlatilirmis” derdi. Liseden ayrildiktan sonra kendisiyle zaman zaman karsilasirdik. Bana her karsilasmamizda “ama senin tarih dersin çok iyiydi” derdi. Ben de yari mahcup “Sayenizde hocam” derdim. Dün sabah ansizin ögrendim. Necati Karaaslan, o heybetli tarih ögretmenimiz hayata veda etmis. Kendi simasini ve hatiralarini bizim kisisel tarihimize naklederek aramizdan ayrildi. Allah rahmet eylesin Necati Hocam. Sizi asla unutmayacak ögrencilerinizden biri olarak tarihimde yeriniz büyük.