“Sen bir ceylan olsan ben de bir avci
Avlasam çöllerde saz ile seni
Bulunmaz dermani yoktur ilaci
Vursam, yaralasam söz ile seni”
                       Asik Veysel

BIR zamanlar yazi isleri hususunda epey toy, epey acemiydik.
Gazetecilige yeni basladigimiz zamanlardi.
Büyük Torbali Gazetesi’nde haber kovalayip aksami ediyorduk.
Gazetenin sahibi degerli arkadasim Abdulvahap Olgun bir gün bana “Sana bir köse açalim orada yaptigin haberleri yorumlarsin” teklifinde bulundu.
Makale yazmaya baslamamiza vesile olan bu teklife “olur” dedik.
Ilk yazimizda da Belediye Baskani tarafindan mahkemeye verilmenin sokunu biraz da gururunu yasadik…
Bizim için bir gazetecinin mahkemeye düsmesi demek o gazetecinin yakasina bir harp madalyasi takilmasiyla esdegerdi. Heh.. Çocukluk iste..
Mahkeme kâgidi bana ulastiginda beni ilk tebrik eden degerli agabeyimiz Cenk Sarigöl olmustu.
Editörün odasina girdigimde beni kucaklayip “Iste simdi gazetecilige adimini attin” demesi bugün gibi hatirimdadir…
Netice olarak mahkemeden beraat ederek tarafimiza açilan 10 milyar liralik tazminati ödemekten kurtulduk ama yazma tutkusundan kurtulamadik.
6 yillik yazi geçmisime dönüp baktigimda yazdigim için pismanlik duydugum bir sürü makale oldugunu görüyorum.
Bunlarin ekserisini de kisileri hedef alan yazilar teskil ediyor.
Bu yazilar yüzünden yüz yüze baktigim, beraber bir bardak çayi paylastigim kimi insanlarla aramda derin uçurumlar açildi kapanmaz yaralar peydah oldu..
Hani “söz uçar yazi kalir” derler ya…
Zamanla yazi da o kadar hatirlanmiyor…
Geriye sadece kirginliklar, darginliklar kaliyor…
Dün yasi bizden hayli büyük bir agabeyimizin bir yerel gazetede çikan makalesini biraz da içim aciyarak okudum…
Hadi bu agabeyimizin ismini de vereyim…
Kendisi Torbali’nin hatiri sayilir simalarindan Feyzullah Turan…
Memleket sorunlarina kafa yoran yasadigi muhitin meseleleriyle hemhal olan saygi duydugumuz bir büyügümüz.
Sohbetlerinde insanin nefsinin esiri olmamasi gerektigini salik veren bir agabey..
Feyzullah Turan’in dün serdettigi düsüncelerine karismaya haddim olmadigini bilmekle birlikte kullandigi üslubun savundugu düsünceye tam oturmadigina kanaat getirdim..
Ben bir zamanlar kaleme aldigim bu tür yazilarin nedametini yakinen biliyorum.
Bu yazilarin can yakmak disinda bir düsünce ufku açmadigina da eminim.
Ayriligin gayriligin bir marifet olmadigi da asikâr…
Daha iyi bir Torbali’da, Türkiye’de ve dünyada yasamak istiyorsak kalem erbabina burada çok önemli vazifeler düstügüne inaniyorum.
Haksizliklarin, adaletsizliklerin karsisinda duralim…
Zaten bunu yapmazsak terk edelim bu köseleri.
Ancak bunlari dile getirirken düne kadar beraber oturdugumuz, hal hatir sordugumuz kisilerle yüzyüze bakamayacak duruma gelmeyelim..